Sap koni: epizootologia i objawy, metody leczenia i profilaktyki

Konie, osły, muły i inne zwierzęta należące do rzędu koniowatych podlegają ciężkim chorobom zakaźnym. Sok jest chorobą wywoływaną przez bakterie Gram-ujemne i jest przenoszona z zakażonych zwierząt na zdrowe zwierzęta i ludzi. Ryzyko śmierci po zdiagnozowaniu nosacizny u koni jest wysokie. Obecnie choroba jest najczęściej rejestrowana w krajach azjatyckich.

Opis choroby i jej tło historyczne

Zakażenie zostało szczegółowo opisane w drugiej połowie XIX wieku. Leffler wyizolował patogenną bakterię z zawartości formacji skórnych na zadzie zwierzęcia.Kilka lat później rosyjscy lekarze weterynarii stworzyli technikę diagnozowania nosacizny u koni, która umożliwiła rozpoczęcie walki antysapowej. Weterynarze opracowali test na wprowadzenie mallein. Ta metoda jest jak dotąd najbardziej pouczająca.

Wybuch choroby w Rosji zaobserwowano w latach 1917-1924. Koń w tym czasie był cenną jednostką roboczą: był poszukiwany na polach, a także służył do przemieszczania się między osadami. Ponadto istniała osobna kategoria koni wojskowych, bez których żołnierze nie mogliby się obejść.

Rząd opracował specjalny plan działania dotyczący zapobiegania i diagnozowania nosacizny. W tym okresie zniszczono ponad 100 tysięcy zwierząt. Całkowite wyeliminowanie nosacizny na terenie Rosji osiągnięto do 1940 r.

Patogen

Zakażenie wywoływane jest przez bakterię Burkholderia mallei, która należy do drugiej grupy patogenności.Mikroorganizm powoduje masowe niszczenie koni, dlatego został użyty jako broń biologiczna podczas wojny 1861 w Ameryce. Ten patogen jest w stanie w krótkim czasie zarazić konie i ludzi.

Czynnikiem sprawczym są krótkie patyczki ułożone w formie pałeczek połączonych parami. Nie mają zarodników ani kapsułek. W okresie istnienia pozostają całkowicie nieruchome, ale zaczynają rosnąć, gdy wejdą w pożywkę.

Właściwości fizyczne i chemiczne patogenów:

• istnieją w temperaturach od -10 do +55 °;
• odporny na niektóre antybiotyki;
• nie wytrzymuje długotrwałego stosowania środków dezynfekujących.

Bakteria, gdy dostanie się do pożywki, zaczyna rosnąć. Na zainfekowanej powierzchni tworzy się gęsty, brązowo-brązowy nalot.Jeśli patogen dostanie się do wody lub gleby, jego właściwości mogą utrzymywać się przez 2 miesiące. Wewnątrz zwłok zwierzęcia, w jego odchodach, bakteria żyje od 2 do 3 tygodni.

Pomoc! Bakteria ginie pod wpływem promieniowania UV, nie wytrzymuje nagrzewania do temperatury powyżej +80°.

Objawy i przebieg nosacizny u koni

Epizootologia, czyli masowe rozprzestrzenianie się, zaczyna się od kontaktu z zakażonym zwierzęciem. Dotknięte konie wydalają patogen wraz z wydzielinami z nozdrzy. Występuje również w ślinie i zawartości wytworów skórnych na całej powierzchni zadu. Oznacza to, że infekcja zdrowego konia może nastąpić poprzez kontakt z chorym koniem przez skórę. Jeśli patogen wejdzie w kontakt z mikrourazem na zadzie zdrowego konia, infekcja nastąpi znacznie szybciej niż w przypadku dostania się przez zatoki i drogi oddechowe.

Szczególnie niebezpieczne są osoby z przewlekłą nosacizną. W przypadku braku widocznych oznak choroby rozprzestrzeniają wokół siebie patogen, usuwając wydzielinę śliny lub nosa. Takie konie mogą zarazić zdrowego konia krótkim kontaktem i wywołać epizootologię.

Ponadto transmisja ma miejsce podczas wymiany wyposażenia konia, podczas odbioru paszy lub poprzez obornik.

Czynnikiem wywołującym infekcję jest trzymanie zwierząt w ciasnych stajniach. Jednak na pastwiskach transmisja patogenu znacznie spada. Wynika to z wysokiej odporności koni na nosaciznę podczas wypasu i niskiej zdolności patogenu do rozprzestrzeniania się pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego.

Po infekcji rozpoczyna się okres inkubacji. Trwa od 3 dni do 2 tygodni. Następnie pojawiają się objawy, które określają rodzaj przebiegu choroby:

1. Ostry kurs.Charakteryzuje się znacznym wzrostem temperatury ciała (do 40-41 °), przekrwieniem błon śluzowych. Koń zaczyna oddychać z przerwami, staje się słaby, ospały. Drugiego dnia na błonie śluzowej nozdrzy pojawiają się guzki z czerwoną obwódką, szybko się łączą, tworząc ciągły pasek. Wysypka zaczyna ulegać martwicy, tworzą się wrzody z treścią ropną. Jednocześnie zmiany skórne rozwijają się po wewnętrznej stronie uda, na szyi. Ostatnim objawem jest słoniowatość, czyli znaczne powiększenie kończyn.
2. Przewlekły kurs. W przewlekłej chorobie koń okresowo podnosi temperaturę ciała, obserwuje się kaszel. Zwierzęta tracą na wadze. Na błonie śluzowej nozdrzy zaczynają pojawiać się rany, które następnie się goją. Przewlekła nosacizna może trwać kilka miesięcy lub kilka lat. Jest wykrywany podczas dokładnego badania, ale prawie nigdy nie jest diagnozowany podczas powierzchownego badania bez pobrania materiału biologicznego i badania klinicznego.
3. Utajony przepływ. Jest to choroba trwająca całe życie, która może przekształcić się w stan ostry, gdy pogorszą się warunki utrzymania konia. Utajone nosacizny są prawie niemożliwe do zdiagnozowania bez wykrycia oznak ostrego przebiegu.

Metody diagnostyczne

Wśród metod wykrywania nosacizny najbardziej pouczającą jest metoda alergiczna. Obejmuje 2 rodzaje pobierania próbek materiału biologicznego:

1. Test okulistyczny. Mallein umieszcza się w worku spojówkowym i obserwuje się reakcję. Po 2-3 godzinach, przy pozytywnej reakcji, zaczyna się łzawienie, uwalnianie ropy. Jeśli diagnoza jest negatywna, oznacza to lekkie zaczerwienienie oka.
2. Test podskórny. Przeprowadza się ją, gdy u konia zdiagnozowane zostaną choroby oczu. Zastrzyk maleinowy jest wstrzykiwany pod skórę. Po 6-8 godzinach odczytaj reakcję. Jeśli w miejscu wstrzyknięcia pojawi się obrzęk, temperatura ciała wzrasta (do 39-40 °), test uznaje się za pozytywny.Negatywna reakcja sugeruje brak obrzęku lub gorączki.

W przypadku próbek pozytywnych przeprowadzane są badania bakteriologiczne. Diagnozę stawia się pod warunkiem obecności trzech elementów:

• wykrywanie zmian w narządach wewnętrznych charakterystycznych dla nosacizny;
• izolacja patogenu z materiału biologicznego;
• zewnętrzne oznaki nosacizny.

Leczenie

Konie z podejrzeniem nosacizny są poddawane kwarantannie. Do czasu postawienia diagnozy zwierzętom podaje się antybiotyki z grupy penicylin lub streptomycyny. Jednocześnie wykonywane są zastrzyki z witaminami i związkami poprawiającymi jakość krwi.

Uwaga! Aby zapobiec infekcji, konie z potwierdzoną diagnozą są zabierane na ubój. Zwłoki zwierząt są palone bez otwierania.

Zapobieganie i eliminacja

Kraj może importować konie spełniające normy sanitarno-weterynaryjne. Przywiezione konie poddawane są kwarantannie, gdzie przechodzą różne badania diagnostyczne, a także są badane pod kątem nosacizny. Aby zapobiegać infekcjom, wprowadzono środki mające na celu przestrzeganie obowiązkowego planu szczepień ochronnych dla koni.

Jeżeli test maleinowy dał wynik pozytywny, wówczas przeprowadzane są środki określone w protokole w celu zniszczenia osobnika i obróbki pomieszczeń:

• zwłoki są spalone całkowicie z dala od pomieszczeń mieszkalnych lub obiektów rolniczych;
• razem ze zwłokami, ściółką, obornikiem i resztkami paszy są spalane;
• gleba po spaleniu jest traktowana formaliną lub roztworem wybielacza;
• ściany pomieszczeń, w których trzymano konia, są traktowane roztworem wybielacza 20%;
• po dezynfekcji ściany są bielone wapnem gaszonym.

Ubrania i buty personelu, który pracował z zarażonymi końmi, są traktowane oddzielnie. Kombinezony ochronne gotuje się przez 15-20 minut w 2% roztworze sody. Rękawiczki, czapki, fartuchy pozostawia się na 20 minut w roztworze chloraminy.

Buty, kalosze są traktowane roztworem chloraminy. Ubrania osobiste są przechowywane w komorze parowo-formalinowej przez 10-15 minut. Transport, który znajdował się w pobliżu źródła infekcji, jest dodatkowo traktowany 1- lub 3% roztworem chloraminy.

Zalecane