Rasa owiec Karaczajew: charakterystyka i opis, zasady trzymania

Rasa baranów i owiec Karaczajew jest uważana za wyjątkową. Są to zwierzęta o spiralnych rogach, zakrzywionym końcu ogona i czarnych włosach, które od wieków pasły się na wyżynach Północnego Kaukazu. Owce i barany hodowane są na mięso, wełnę, mleko, tłuszcz z ogona. Zwierzęta dobrze przystosowują się do zimnych klimatów, ale nie znoszą upału.

Historia rasy

Owce rasy Karaczaj pochodzą z Północnego Kaukazu, a raczej z górnego biegu Kubanu, z Karaczaju. Od niepamiętnych czasów lokalni mieszkańcy wyżyn zajmowali się hodowlą owiec. Rasa Karaczaj powstała w sposób naturalny, przez wiele stuleci do hodowli wybierano zwierzęta o najlepszych wskaźnikach wagi i wełny.

W Europie po raz pierwszy owce z Karaczaju były znane na początku XIX wieku. W 1870 roku francuski pisarz Bulwer Lytton napisał w jednej ze swoich książek o wysokiej smakowitości karaczajskich jagniąt, które były gotowane w restauracji Veri w Paryżu. W ZSRR zwierzęta te hodowano głównie na wełnę, skórę i kożuch. Obecnie rasa Karaczaj jest uprawiana przez mieszkańców Karaczajo-Czerkiesji, Osetii Północnej, Kabardyno-Bałkarii.

Najczęściej w górach Kaukazu Północnego można spotkać zwierzęta o czarnych włosach, spiralnych rogach i czubku ogona w postaci łacińskiej litery Z. Owce Karaczaj są dobrze przystosowane do góralskiego klimatu. Przez długi czas rasa ta pasła się na terenach górskich, karmiona ziołami leczniczymi.

W ich ojczyźnie owce Karaczaj są uważane za najzdrowsze zwierzęta. Nie boją się mrozu ani deszczu. Owce nie cierpią na przeziębienia i choroby kopyt i kończyn. Mogą paść się na łące i przebywać na świeżym powietrzu przez cały ciepły sezon, aż spadnie śnieg.

Ta rasa ma dobrą odporność. Zwierzęta hodowane są na mięso, wełnę i mleko. Jest to rasa zarówno mięsna, mleczna, jak i wełniana. To prawda, że wełna owcza jest gruba i jest używana w przemyśle sukna. Ale mleko jest słodkawe, bezwonne i bardzo tłuste (zawartość tłuszczu - od 6% do 8%). Z tego zrobić twarożek, ser, ser. Mięso smakuje jak orzechy laskowe, bardzo delikatne, soczyste, słodkie.

Wygląd i właściwości

Rasa Karachai należy do typu grubowłosego. Ich sierść jest gruba, szorstka w dotyku, średniej długości, pofalowana. Jest 25% w dół i 75% w dół. Zwierzęta strzyżone są 2 razy w roku, od jednego tryka strzyże się do 3 kg wełny, a od samicy do 2,6 kg wełny. Standardowym kolorem tej rasy jest czarny. To prawda, są owce Karaczaj z brązową, szarą, czerwonawą, a nawet białą wełną.

Ta rasa ma silną sylwetkę, jednak na zewnątrz zwierzęta są małe.Dorosłe tryki ważą głównie 60-70 kg, rzadko 80-90 kg, owce - 40-50 kg. Częściej hodowane są zwierzęta ze względu na mięso i tłuszcz z ogona (złogi tłuszczu w okolicy ogona). Owce są hodowane do 9-12 miesięcy. Z wiekiem mięso staje się sztywniejsze. Masa jagniąt przy urodzeniu wynosi 3,6-4 kg. W wieku 6 miesięcy zwierzęta ważą już 30 kilogramów. Wydajność rzeźna mięsa wynosi około 50 procent. W wieku 12 miesięcy waga owiec może osiągnąć 40-50 kg, a jeśli zostaną wysłane na rzeź, otrzymasz prawie 20-25 kg pysznego i delikatnego mięsa.

Głowa przedstawicieli rasy Karaczaj jest mała, wydłużona, z wypukłym grzbietem nosa. Rogi baranów są długie, spiralnie ukształtowane, podczas gdy samice są małe, rosnące i po bokach. Szyja jest krótka, ale muskularna. Wysokość zwierząt w kłębie wynosi 50-60 cm, długość ciała 1,4-1,6 metra. Rasę tę można rozpoznać po długim ogonie o długości 44 cm, którego czubek wygląda jak łacińska litera Z.

Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy, jednak są objęte ochroną dopiero w wieku 1-1,5 roku. Rodzą jednorazowo 1-3 jagniąt. Niemowlęta karmione są mlekiem. W pierwszych tygodniach tym produktem należy podawać jagnięta. Od drugiego i trzeciego miesiąca można doić owce. W dzień dają od 1 do 3 litrów mleka o zawartości tłuszczu 6-8, czasem 9,6 proc.

Istnieje kilka odmian rasy Karachai. Caramus jest hodowany ze względu na czarną i jedwabistą sierść. Kekbash to duże, szarobiałe owce hodowane na mięso. Tumak to rasa bez rogów o czarnej, kędzierzawej sierści z dużą zawartością puchu (blisko 80 procent) i smacznym mięsem.

Wady i zalety owiec Karachai

Plusy i minusywszechstronność (hodowana na mięso, mleko, wełnę, kożuch, tłuszcz z ogona);doskonałe zdrowie (nie podatne na przeziębienia);wczesny rozwój;wysokie stawki za mięso, mleko, wełnę;mleko o zawartości tłuszczu 6-9 procent nadaje się do produkcji sera feta i serów;niewymagający pożywienia i warunki przetrzymywania.nieprzystosowany do gorącego i stepowego klimatu;kopyta trzymane na miękkich glebach silnie rosną u zwierząt.

Subtelności konserwacji i pielęgnacji

Owce Karachai potrzebują dużej przestrzeni do wypasu. W przypadku pastwiska o powierzchni 1 hektara zaleca się hodowanie stada 3-5 zwierząt. W końcu jedna owca zjada od 6 do 8 kg trawy dziennie, a siano trzeba też przygotować na zimę. Pożądane jest, aby w pobliżu znajdował się zbiornik. Jedna owca wypija do 6 litrów wody dziennie.

Aby trzymać te zwierzęta, potrzebujesz miejsca, w którym będą przebywać w nocy, podczas ulewnego deszczu i zimą, gdy pastwisko pokryte jest śniegiem.W owczarniach lub owczarniach konieczne jest wyposażenie wentylacji, umieszczenie okien pod sufitem, ułożenie słomy na podłodze, zainstalowanie żłobu na siano, karmniki do warzyw, poidła na wodę. Zalecana temperatura do trzymania w pomieszczeniach przez cały rok powinna wynosić 10-18 stopni Celsjusza. Jedno zwierzę powinno mieć 2-3 metry kwadratowe. metrów kwadratowych.

Konieczne jest utrzymanie owczarni w czystości. Ściółkę wymienia się, gdy się zabrudzi, raz na 1-2 dni. Na zimę na jedną owcę zbiera się 100 kg ściółki (słoma, trociny).

Czym karmiona jest rasa

Owce Karachai mogą wypasać się na pastwisku przez cały ciepły sezon. Latem głównym pożywieniem tych zwierząt są rośliny strączkowe, trawa zbożowa i wierzchołki warzyw (buraki, marchew). Owce można podawać zboża w okresie kłoszenia (owies, żyto, pszenica). Latem przedstawiciele rasy Karaczaj mogą przebywać na łące 13-15 godzin dziennie.Pij je dwa razy dziennie. W nocy są wpędzane do pokoju.

W zimie siano, kiszonka, warzywa, zboże powinny być obecne w diecie zwierząt. Owce chętnie jedzą drobno pokrojoną marchew, buraki pastewne i cukrowe, dynie, cukinie. W dniu dorosłym zjada 1-2 kg warzyw, 2-3 kg kiszonki. To prawda, że siano jest uważane za główny pokarm zimą (2-4 kg dziennie). Pożądane jest, aby był skoszony na początku kwitnienia i wysuszony na słońcu. Na zimę zaleca się przygotowanie siana z koniczyny, lucerny, traw zbożowych. W okresie zimnym owcom można podawać słomę owsianą, grochową, jęczmienną, jaglaną (0,8-1 kg dziennie).

Zwierzęta mogą być karmione zbożem, ciastem, mączką, otrębami, mieszanką paszową. Większość korzysta z kukurydzy i jęczmienia. To prawda, że jedna owca otrzymuje nie więcej niż 100-450 gramów zboża lub ciasta dziennie.

Podczas trzymania boksów owce są karmione 2-3 razy dziennie. Podawaj wodę między karmieniami. W celu utrzymania odporności zimą zaleca się wstrzykiwanie lub mieszanie z pożywieniem witamin i minerałów aptecznych.Przez cały rok należy podawać owcom sól (10-15 g na 1 osobnika dziennie). Brak minerałów uzupełnia mączka kostna, kreda.

Reprodukcja

Samice rasy Karaczaj osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. To prawda, że lepiej zakryć je później, w wieku 1-1,5 roku. Krycie odbywa się nie częściej niż raz na 12 miesięcy.

Okot

Kobiety są objęte w październiku-wrześniu. Ciąża trwa 5 miesięcy i przypada na zimę. Owce w ciąży muszą być dobrze odżywiane, bogate w witaminy i minerały, w przeciwnym razie urodzą się nierentowne młode. Jagnięta rodzą się wiosną. Przed koceniem pomieszczenie należy posprzątać, na podłodze należy położyć suchą ściółkę. Zalecana temperatura powietrza w owczarni to 18 stopni Celsjusza.

Samica musi być również przygotowana do jagnięcia: strzyc sierść z tyłu iw pobliżu wymienia, karmić lekkim pokarmem. Przed wycieleniem wymię owcy rośnie, genitalia puchną, brzuch zwisa.

Narodziny mogą odbyć się samodzielnie lub w obecności osoby. Na raz samica rodzi jedno młode, rzadziej dwa lub trzy. Po pojawieniu się jagnięcia pępowina zostaje odcięta, a nos jest oczyszczony ze śluzu. Owce po porodzie zaleca się lekko doić. Odbywa się to tak, że macica kurczy się szybciej. Poród sam wyjdzie za kilka godzin. Musi zostać natychmiast pochowany. Wyciąganie porodu jest zabronione. Zaraz po wycieleniu samicy można podać wodę z cukrem, a po 2 godzinach karmić.

Wychowywanie jagniąt

Dzieci urodzone co 2-3 godziny muszą ssać mleko matki. Pod samicą trzymane są do 3 miesiąca życia. Jagnięta szybko się regenerują i dorastają na tłustym mleku.W pierwszym miesiącu życia przybierają na wadze 300 gramów dziennie. Będąc w pobliżu samicy, jagnięta zaczynają smakować siano. Latem można je stopniowo przenosić na trawę. Wskazane jest, aby nie zmieniać drastycznie diety zwierząt. Nieoczekiwane zmiany żywności mogą prowadzić do problemów trawiennych.

Częste choroby

Przedstawiciele rasy Karaczaj nie cierpią na przeziębienia. Jeśli zwierzęta są wypasane w historycznych obszarach ich zamieszkania, nie boją się żadnych chorób. Rzeczywiście, w miejscach wysokogórskich owce nie mają możliwości zarażenia się jakimikolwiek infekcjami.

W większości gospodarstw te zwierzęta nie będą w stanie stworzyć idealnych warunków. Wskazane jest, aby monitorować jakość paszy, nie podawać im dużo roślin strączkowych i wody, aby nie wystąpiły wzdęcia z powodu nagromadzenia się w niej gazów. Choroba ta jest leczona wężem wprowadzanym do przełyku. Niewłaściwe lub złej jakości karmienie może powodować zatrucia, choroby metaboliczne i utratę żywotności jagniąt.

Owce pasące się z innymi zwierzętami mogą zarazić się różnymi chorobami zakaźnymi. Profilaktycznie zwierzęta są szczepione przeciwko bradotowi, czerwonce jagnięcej, enterotoksemii, pryszczycy, wąglikowi i wściekliźnie. Twój lokalny lekarz weterynarii może udzielić więcej informacji na temat szczepień. Ponadto dwa razy w roku zwierzętom należy podawać leki na robaki i pchły.

Obszary dystrybucji

Owce Karaczaj są od dawna hodowane na Północnym Kaukazie. Obecnie ogromne stado zwierząt hoduje się w Republice Kabardyno-Bałkarii (hodowla im. Attoeva „Bałkaria”), a także w Republice Karaczajo-Czerkieskiej (hodowla „Shauat”).

Ta rasa jest bardzo popularna w Północnej Osetii. Ostatnio rolnicy z różnych regionów Rosji zaczęli hodować owce Karachai.

Zalecane