Rasa owiec Tsigai: opis i cechy, zasady trzymania

Jedna z najlepszych ras owiec, która jest doskonałym źródłem mięsa i wysokiej jakości wełny, jest uważana za Tsigai. Ponadto zwierzęta te słyną z atrakcyjnego wyglądu, wytrzymałości, płodności. Rasa owiec Tsigay wyróżnia się wysoką produktywnością, co pozwala na hodowlę w dwóch kierunkach: wełna mięsna i wełna.

Historia rasy

Przodkowie rasy Tsigai są uważani za owce o delikatnym runie, które żyły na terenie Azji Mniejszej przed naszą erą. Przez kilka stuleci lokalni mieszkańcy pracowali nad poprawą jakości rasy, starając się, w miarę możliwości, zwiększyć produktywność, a jednocześnie utrzymać wytrzymałość zwierząt.

Masowa hodowla rasy rozpoczęła się w Europie pod koniec XVIII wieku. Owce Tsigai pojawiły się na ziemi rosyjskiej na początku XIX wieku dzięki emigrantom. Od tego czasu miejscowi mieszkańcy zaczęli krzyżować owce Tsigai z samicami merynosów.

W ten sposób poprawiono właściwości futra zwierzęcego. Następne pokolenie zostało zmieszane z owcami przywiezionymi z Bułgarii.

Współcześni przedstawiciele rasy dzielą się na dwie grupy:

1. Wełna i mięso (typ krymski).
2. Wełna mięsna (typ azowski). Rasa została uzyskana przez skrzyżowanie Tsigai z angielskim Romney March.

Wygląd i cechy owiec

Niezależnie od tego, do jakiej grupy należą zwierzęta, przedstawiciele obu odmian mają wspólne cechy zewnętrzne:

1. Ciało przedstawicieli rasy jest silne, muskularne, ma wygląd beczkowaty. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Rozmiary są średnie. Ciało rozszerza się w okolicy grzbietu i kłębu.
2. Szkielet jest trwały.
3. Ogon jest cienki, długi.
4. Kończyny są mocne, równe, średniej długości. Kopyta są wystarczająco mocne, aby utrzymać dużą masę ciała: waga dorosłego tryka waha się od 75 do 85 kilogramów (często do 100), a samice mogą ważyć od 45 do 50 kilogramów.
5. Głowa średniej wielkości owalna. Samce mają duże, wirujące rogi. Kobiety nie.
6. Szyja jest gruba, krótka.
7. Skóra jest gładka, elastyczna. W tym samym czasie u młodych zbiera się w fałdy, które znikają w miarę wzrostu.
8. Wełna jest biała, gruba, jednolita, mocna, praktycznie się nie roluje.

Średnio długość życia tej rasy wynosi od 12 do 14 lat.

Wady i zalety rasy Tsigai

Rasa Tsigai ma wiele pozytywnych cech, w tym:

• wytrzymałość;
• umiejętność przyzwyczajenia się do nowych warunków życia;
• atrakcyjny wygląd;
• wysoka wydajność (owce produkują wysokiej jakości wełnę, mięso i mleko);
• szybki wzrost;
• wczesne dojrzewanie.

Wełna z owiec Tsigai służy do wyrobu ciepłych futer. Ponadto dobrze nadaje się do barwienia w pożądanym kolorze. Polar zwierzęcy służy jako surowiec do produkcji miękkich nici, z których później powstają wytrzymałe tkaniny.

Wady rasy Tsigai nazywają się:

1. Potrzeba pastwisk, które znajdują się na wysokim terenie (owce nie radzą sobie dobrze w kojcach). Niziny nie są odpowiednie, ponieważ zwierzęta zarażają się tam robaczycą (fascioliasis, dictyocalosis i inne podobne choroby).
2. Niska płodność samic.
3. Pomimo tego, że rasa potrafi przystosować się do różnych warunków pogodowych, nie toleruje mrozu i opadów. Dlatego zimą owce trzymane są w owczarniach.
4. Zwierzęta są podatne na choroby, jeśli są trzymane w wilgotnym klimacie.
5. Zwiększona łamliwość kości.

Zasady trzymania i opieki nad zwierzętami

Rasa Tsigai nie jest zbyt wymagająca pod względem warunków utrzymania i pielęgnacji. Jednak ważne jest, aby wziąć pod uwagę następujące niuanse:

• brak odżywienia, brak witamin i minerałów prowadzi do pogorszenia stanu sierści;
• owce potrzebują szczególnej opieki zimą, ponieważ nie tolerują niskich temperatur;
• latem zwierzęta pasą się na pastwiskach, gdzie spędzają czas od rana do zmroku;
• w środku dnia owce są zaganiane do poideł;
• Należy zapewnić regularne posiłki i dostęp do wody;
• w zimnych porach roku i podczas długotrwałych deszczów zwierzęta są przenoszone do specjalnych budynków z glinianymi podłogami, grubo pokrytymi słomą i drewnianymi ścianami;
• pomieszczenie dla owiec powinno być ciepłe i suche; ważny jest brak przeciągów i wentylacji;
• poidła i karmniki powinny znajdować się wewnątrz;
• potrzebne są oddzielne kojce dla owiec i nowonarodzonych jagniąt;
• ważne, aby woda była czysta i świeża;
• wolna przestrzeń dla każdego zwierzęcia to 3 metry kwadratowe;
• zimą trzeba wyprowadzać owce na spacer - najlepiej codziennie, jeśli nie jest bardzo zimno i nie pada śnieg;
• kiedy pogoda się ociepli, przejście do nowego trybu następuje stopniowo - pierwszego dnia spacer po pastwisku trwa 2-3 godziny, a każdego dnia ten czas się wydłuża.

Dieta

Rasa Tsigai jest bardzo wymagająca pod względem warunków żywieniowych - jakości i ilości pożywienia. Dieta kształtowana jest w zależności od płci, wieku i stopnia otuczenia zwierzęcia. Latem zwierzęta żywią się zieloną trawą na pastwiskach. Dzienna norma dla dorosłego mężczyzny to około 10 kilogramów trawy, dla kobiety - do 8 kilogramów.

Dla młodych osobników wystarczy spożywanie około 6 kilogramów jedzenia dziennie. Wskazane jest uzupełnienie diety o rośliny strączkowe i zboża. Owce muszą regularnie pić.

W zimie, kiedy samice rodzą młode, jedzenie powinno być pełne i urozmaicone:

• siano;
• warzywa i rośliny okopowe;
• pasza złożona;
• suplementy mineralne.

Subtelności hodowli owiec

Zwierzęta zbierane są na przełomie sierpnia i września. Rodzenie potomstwa trwa około 150 dni. Po wycieleniu rozpoczyna się okres karmienia, który trwa cztery miesiące (w tym czasie jedna samica daje 100-120 litrów mleka).

Wśród innych cech hodowlanych owiec Tsigai są:

• samice osiągają dojrzałość płciową w wieku czterech miesięcy;
• cielęta rodzą się raz w roku, zimą;
• dostawa trwa około godziny;
• owce przynoszą jednorazowo 1-2 jagnięta;

Karowanie odbywa się tylko wtedy, gdy samica przytyje więcej niż 40 kilogramów.

Choroby wpływające na rasę

Jeśli zasady opieki nie będą przestrzegane, przedstawiciele tej rasy mogą zachorować. Typowe patologie wśród owiec Tsigai to:

• helminthiasis (gdy zwierzęta używają trawy niskiej jakości);
• kruche kości (z powodu złej diety ubogiej w minerały);
• Zgnilizna kopyt (pojawia się podczas wypasu owiec na terenach podmokłych, a także gdy nie są spełnione wymagania sanitarne);
• zapalenie płuc (jeśli owce żyją w wilgotnym klimacie, są stale narażone na przeciągi, a także jeśli są przedwcześnie strzyżone).

Siedliska

Zdolność przystosowania się do różnych warunków klimatycznych umożliwiła hodowlę ras w wielu krajach. Zwierzęta z powodzeniem hodowane są na Słowacji, w Rosji, Polsce, Australii, Ukrainie, Kazachstanie. W Rosji owce Tsigai są hodowane w Rostowie, Saratowie, Orenburgu i innych regionach.

W regionach północnych dozwolone jest trzymanie owiec w ciepłych owczarniach. Tsigay to rasa poszukiwana, ceniona za wysoką produktywność mięsa i wełny, a także wytrzymałość i zdolność adaptacji do nowego środowiska. Rasa ma również szereg wad, ale nadal przeważają nad nimi pozytywne aspekty.

Zalecane