Owce górskie Ałtaju: opis gatunku i szczegółowe informacje, hodowla

Ałtajskie owce górskie są uważane za największe na świecie. Różnią się znacząco od tych zwierząt, do których przywykło wielu ludzi. Masa jagnięcia może wynosić 180 kilogramów. Jednocześnie tylko rogi stanowią 35 kilogramów. Ta odmiana jest uważana za bardzo rzadką. Dlatego organizacje międzynarodowe podejmują działania mające na celu ratowanie ludności.

Opis barana Ałtaju

Te barany są duże i proporcjonalnie zbudowane. Na wysokości samce w kłębie dorastają do 122 centymetrów, a samice do 114. Waga samców sięga 200 kilogramów, a samice 103.Te zwierzęta z dużymi rogami mają spektakularny wygląd. U starszych samców osiągają 151 centymetrów. Jednocześnie obwód u podstawy sięga 55 centymetrów, a waga to 22 kilogramy.

Rogi zwierząt pełnią ważne funkcje biologiczne. Zapewniają ochronę przed drapieżnymi zwierzętami. Również ta część ciała jest wykorzystywana przez samców do walki o prawo do łączenia się w pary w okresie rozrodczym.

W zimie kolor grubej sierści może być brązowawy lub szaroczerwony. Brzuch i tył tułowia wokół krótkiego ogona są jaśniejsze. Starsze samce mają ciemniejszą sierść niż samice. Latem osobniki wyróżniają się bogatym czerwonawym kolorem.

Siedlisko

Dzisiaj istnieją 3 izolowane populacje zwierząt. Znajdują się na pograniczu Mongolii i Chin, na grzbiecie Saigyulem oraz w regionach górskich w pobliżu górnego biegu rzeki Chulyshman. Najczęściej owce żyją na górskich stepach u podnóża grzbietów. Osiedlają się również na otwartych terenach stoków na wysokości 2-3 tysięcy metrów nad poziomem morza.W tych miejscach nie ma roślinności leśnej.

Liczba osób i przyczyny spadku populacji

Na początku ubiegłego wieku liczba owiec górskich wynosiła 600 osobników. Nieco później ich liczba nagle spadła do 245. Przy pomocy specjalnych środków ochronnych i przesiedleń dorosłych zwierząt do rezerwatów udało się nieznacznie zwiększyć ich liczbę do 320.

Główne przyczyny spadku liczby zwierząt to:

Wpływ człowieka na środowisko. Dziś barany Ałtaju są stopniowo wypychane ze swoich zwykłych miejsc. Na tych obszarach ludzie wypasają domowe kozy lub jak. Dlatego dzikie osobniki zmuszone są szukać nowych miejsc.
Kłusownictwo. Chociaż owce ałtajskie są uważane za zwierzęta chronione, niektóre z nich nadal są odstrzeliwane. Dzieje się tak w całym siedlisku osobników.
Pogorszenie klimatu. W ciągu ostatnich dziesięcioleci warunki klimatyczne coraz bardziej się pogarszają. Brak pożywienia negatywnie wpływa na populację zwierząt, co prowadzi do ich śmierci w okresie zimowym.

Struktura społeczna i sezon lęgowy

Owce górskie są uważane za spokojne zwierzęta. Nie są agresywne w stosunku do innych gatunków. Jagnięta żyjące w stadzie nieustannie podążają za sobą i odczuwają potrzebę komunikowania się z bliskimi. Okres rui u zwierząt rozpoczyna się w październiku i kończy w połowie stycznia. U osób mieszkających bliżej ten etap uważa się za dłuższy. Owce są poligamiczne. Samce walczą, ścierając się rogami o prawo do kopulacji z samicą.

U kobiet dojrzałość występuje w wieku 2 lat, au mężczyzn dopiero w wieku 5 lat. Po ustaleniu dominacji barany zbliżają się do samic. Kojarzenie następuje po 2-3 tygodniach od rozpoczęcia rykowiska. Czasami przeprowadza się go w ciągu 2 miesięcy po zakończeniu tego okresu.

Ciąża u kobiet trwa nieco ponad 165 dni. Młode rodzą się pod koniec marca lub w kwietniu. Najczęściej rodzi się 1 jagnię. Czasami jednak rodzą się bliźniaki. W rzadkich przypadkach może urodzić się do 5 dzieci. Nowonarodzone młode ważą 2700-4600 gramów. Szybko przybierają na wadze. Już po 1 roku wzrasta dziesięciokrotnie. Samice przybierają na wadze w wieku dwóch lat, a samce rosną przez kolejne 2 lata.

Dieta

Te owce są uważane za roślinożerców. Zioła i zielenie są uważane za podstawę ich diety. Samice i młode tryki żyją na terenach górskich, gdzie jakość pożywienia jest znacznie gorsza niż na równinach. Dorosłe osobniki do karmienia wybierają miejsca znacznie niżej. Jest tam dużo wysokiej jakości jedzenia.

Jagnięta ałtajskie przystosowały się do życia w ekstremalnych warunkach - są w stanie wytrzymać wiatr i suszę.

Średnio dzienna ilość jedzenia wynosi 16-19 kilogramów. Jednocześnie dieta zmienia się, biorąc pod uwagę wysokość i powierzchnię obszaru. Na wyżynach dieta oparta jest na trawie i turzycy. Na środkowym poziomie menu zawiera krzewy i zioła. Wybrane siedliska to pędy, kwiaty, liście i owoce.

Owce ałtajskie potrzebują wody. Osoby żyjące w górach nie mają z tym problemu. Jeśli zwierzęta żyją na suchych obszarach, są w stanie pokonywać duże odległości w poszukiwaniu wody.

Wrogowie argali w środowisku naturalnym

Dorosłe samice są duże i potrafią szybko biegać. Dlatego nie wymagają specjalnej ochrony przed drapieżnikami. Dlatego mogą żyć w pobliżu równin. Jednocześnie samice i młode jagnięta muszą żyć wyżej. Czasami są w stanie bronić się rogami.

W swoim naturalnym środowisku owce Ałtaju mierzą się z następującymi drapieżnikami:

szare wilki;
gepardy;
lamparty;
irbisy;
pantery śnieżne.

Małe jagnięta cierpią na kojoty. Nawet niektóre ptaki drapieżne są w stanie je zaatakować. Głównym zagrożeniem są orły i orły przednie. Aby uniknąć zagrożeń ze strony drapieżnych zwierząt, owce muszą poruszać się w stadach i pozostawać w grupach.

Hodowla

Próbowali hodować te zwierzęta w ogrodach zoologicznych w Ameryce i Niemczech. Jednak te próby nie powiodły się. Zwykle jagnięta padały po kilku miesiącach lub nawet dniach. Osoby te mogły jak najdłużej żyć w niewoli w Instytucie Biologicznym na Syberii. Ich żywotność wynosiła 6 lat.Zaleca się trzymanie baranów Ałtaju w pobliżu ich naturalnego środowiska. Jednocześnie ważne jest stworzenie im odpowiednich warunków i zapewnienie wysokiej jakości opieki.

Skały muszą się trzymać razem, tworząc duże stada. W tym samym czasie samice zawsze chodzą osobno, a samce muszą to robić w taki sposób, aby chronić młode.

Co robi WWF, aby uratować Argali?

Ta organizacja od wielu lat podejmuje działania mające na celu zachowanie populacji owiec Ałtaju w Rosji. Fundacja prowadzi działalność antykłusowniczą, prowadzi stosowne badania i prowadzi ewidencję zwierząt. Specjaliści WWF biorą udział w tworzeniu materiałów i programów mających na celu ochronę gatunku w Rosji. Pomagają tworzyć obszary chronione w siedliskach zwierząt.

Według WWF od 2003 r. liczba zwierząt w strefie przygranicznej Mongolii i Rosji jest stabilna. Owce górskie Ałtaj to rasa, która jest na skraju wyginięcia.Główną cechą zwierząt są unikalne rozmiary. Przedstawiciele tego gatunku wyróżniają się imponującą wagą i obszernymi rogami. Żyją na wysokich klifach i potrzebują ochrony ze strony organizacji zajmujących się ochroną przyrody.