Dojarka krów w domu: schemat i rodzaje, zasada działania

Dojarki lub maszyny są używane do maszynowego dojenia krów różnych ras. Dzięki takiemu wyposażeniu uproszczony zostaje proces odciągania mleka z wymion bydła. Dojenie maszynowe, czyli technologia, pozwala zaoszczędzić na kosztach pracy i nie szkodzi krowom, a wręcz przeciwnie, zwiększa wydajność mleka. Dojarki znajdują zastosowanie w dużych i małych gospodarstwach.

Co to za urządzenie?

Dojarka jest specjalnym urządzeniem służącym do dojenia krów. Mobilne modele gospodarstw domowych są używane w małych gospodarstwach zależnych, a przemysłowe (z automatycznym sterowaniem) stacjonarne jednostki są używane w dużych kompleksach hodowlanych.

Pomimo różnorodności mleko jest pobierane od krowy przez każdy produkt pod wpływem działania próżni (rozrzedzenie). Urządzenie składa się z jednostki podciśnieniowej i aparatu udojowego. Podczas doju krowy mogą przebywać w boksach lub w boksach o różnych wzorcach (równoległym, promieniowym, sekwencyjnym). Najprostsza dojarka wyposażona jest w następujące elementy:

okulary (4 sztuki);
przewody mleczne i powietrzne;
puszki na mleko;
silnik, pompa, kolektor, pulsator.

Przypisanie węzłów:

kubki (plastikowe lub metalowe) z gumowymi rurkami wewnątrz - przyrządy do mocowania do wymion i dojenia;
przewody mleczne - węże połączone z każdą szklanką służą do zasysania mleka;
rury - węże połączone z każdą szybą służą do doprowadzenia próżni;
zespół próżniowy (silnik elektryczny, pompa) - przeznaczony do rozrzedzenia powietrza (podciśnienia) niezbędnego do procesu dojenia;
pulsator - zawór do naprzemiennego dostarczania powietrza i podciśnienia do komory pulsacyjnej dojarki;
kolektor - do rozprowadzania próżni w szklankach i zbierania mleka.

Producenci produkują różne urządzenia udojowe zgodnie z zasadą działania. Na przykład dwusuwowy i trzysuwowy. Urządzenie dwusuwowe z reguły działa na zasadzie ściskania i ssania mleka. System trzysuwowy jest łatwiejszy do zniesienia dla zwierząt i ma dodatkowy tryb odpoczynku.

W prostych maszynach mleko jest gromadzone w puszkach, w zakładach przemysłowych przepływa rurociągami mlecznymi do specjalnych zbiorników.

Sercem każdej dojarki jest silnik, który napędza pompę próżniową, która wytwarza stałą próżnię. Pod wpływem podciśnienia przechodzącego przez rurociągi i powietrza atmosferycznego mleko jest odsysane. Pulsator służy do wytworzenia zmiennej próżni ze stałej próżni. Każdy element wchodzący w skład urządzenia ostatecznie służy do zasysania mleka z wymion krowy.

Zasada działania

Jak działa ta technika:

instalacja zasilana energią elektryczną;
jednostka próżniowa tworzy rozrzedzenie (próżnia);
w procesie tworzenia próżni bierze udział silnik elektryczny i pompa;
tłumik zmniejsza poziom hałasu podczas pracy urządzenia;
regulator podciśnienia utrzymuje żądane ciśnienie w układzie;
wewnątrz rurociągu ciśnienie powietrza staje się niższe niż na zewnątrz (atmosferyczne);
pulsator przekształca stałe podciśnienie w ciśnienie zmienne;
powietrze jest pompowane do kolektora z częstotliwością pulsacji 45-65 cykli na minutę;
każdy impuls składa się z suwu kompresyjnego i relaksacyjnego;
podciśnienie jest dostarczane do kubka udojowego, zakładane na smoczki;
dzięki pulsatorowi guma wewnątrz szkła jest rozluźniona i ściśnięta;
mleko przepływa przez przewód mleczny do puszki;
w zależności od typu urządzenia, bydło może być dojone w boksach lub kojcach.

Pompa próżniowa wypompowuje powietrze, aby wytworzyć próżnię. Ciśnienie wewnątrz rurociągu spada. Próżnia aktywuje pulsator. Od tego elementu dojarki zależy ściskanie gumy wewnątrz kubków udojowych. Docelowo kubki dojarek pracują (mleko mleczne) dzięki pulsatorowi i naprzemiennemu dopływowi powietrza normalnego i rozrzedzonego do komory pulsacyjnej.Wybrane mleko przez rurociąg mleka wchodzi do puszki.

Wady i zalety

Plusy i minusyoszczędność czasu, obniżenie kosztów pracy;prędkość doju wzrasta (bydło jest dojone w 4-6 minut);całkowicie doi mleko z wymienia;nie powoduje bólu u bydła;proces doju odbywa się w sterylnych warunkach;możesz samodzielnie nauczyć się pracy ze sprzętem, korzystając z instrukcji;wskazane jest stosowanie dowolnej liczby bydła;koszt urządzenia zwraca się już po miesiącu (przy dojeniu mleka na sprzedaż).do zakupu potrzebna jest pewna ilość pieniędzy;Bydło będzie musiało przyzwyczaić się do doju maszynowego;sprzęt czasami się psuje i wymaga naprawy.

Odmiany dojarek

Wszystkie maszyny do maszynowego doju bydła są klasyfikowane w zależności od konstrukcji i elementów składowych. Im prostsza technika, tym niższy jej koszt.

Według typu silnika i pompy

W dojarkach stosowane są jednostki próżniowe następujących typów (według typu pompy):

membrana (opcja budżetowa dla 1-3 krów);
obrotowy (niezawodny, cichy);
odśrodkowa (drogie);
tłok (mocny, głośny).

Według typu doju

Zgodnie z zasadą działania (rodzaj doju) wyróżnia się następujące instalacje:

dwusuwowy - suw ssania i suw sprężania (wysoka prędkość);
trójsuw - ssanie, wyciskanie i odpoczynek (zaspokojenie potrzeb fizjologicznych zwierząt);
czterosuwowy - wyciskanie-ssanie, wyciskanie-odpoczynek (delikatniejszy tryb i mniejsza prędkość doju).

Zgodnie z przeznaczeniem

Rodzaje sprzętu w zależności od przeznaczenia (warunki użytkowania):

stacjonarne do dojenia bydła w boksach, dojarniach, na liniach przenośnikowych;
mobilny (przenoszony ręcznie lub na wózku) do indywidualnego doju.

Odmiany techniki w zależności od rodzaju zwierząt:

do dojenia krów (4 filiżanki);
do dojenia kóz (2 szklanki).

Popularne modele

Powszechne stałe instalacje:

"Tandem" - obsługuje 50-250 krów stojących bokiem w poszczególnych kojcach;
"W jodełkę" - obsługuje 150-600 głów, zwierzęta stoją w rzędzie (pod kątem) w osobnych sekcjach;
"Parallel" - obsługuje 500-1200 głów, krowy stoją w osobnych sekcjach, z powrotem do maszyny.

Popularne modele przenośne i ich cechy:

"Wołga" (trójsuwowy) - aparat ze szkłami dwukomorowymi, ulepszonym pulsatorem i pompą próżniową;
"Burenka" (dwusuwowy) - lekka i tania konstrukcja, łatwa w użyciu, posiada obrotową pompę próżniową;
"Brzoza" (dwusuwowy) - urządzenie z pompą rotacyjną (przeznaczone do obsługi 12 krów);
"AID" (dwusuwowy) - konstrukcja o wadze 42 kg, z pompą próżniową, pulsatorem, przeznaczona do obsługi 7 krów.

Kryteria wyboru urządzenia

Właściciele pojedynczej krowy lub małego stada mogą kupić niedrogie przenośne urządzenie do dojenia za jedyne 200 USD. Zwykle jest to dwusuwowa jednostka tłokowa. Urządzenia trójsuwowe na próżniowej pompie rotacyjnej są uważane za droższe. Dla dużej liczby stad w warunkach stacjonarnych, w oborze zainstalowano specjalną automatyczną dojarkę, która umożliwia jednoczesne dojenie 50 lub więcej krów.

Montaż i instalacja aparatu

Jeżeli sprzęt udojowy jest napędzany silnikiem elektrycznym, to przede wszystkim należy doprowadzić gniazdko do dojenia w gospodarstwie. Wskazane jest, aby wybrać suche miejsce, zabezpieczone przed wnikaniem wilgoci. Przed dojem należy połączyć wszystkie elementy dojarki, korzystając z instrukcji lub instrukcji dla konkretnego modelu.

Sprzęt gotowy do pracy musi mieć wszystkie węże podciśnienia i mleka podłączone do złączy. Urządzenie włącza się, naciskając przycisk „Start”.Przed użyciem zaleca się wyregulować wskaźniki ciśnienia w układzie za pomocą regulatora podciśnienia. Możesz włożyć palec do dojarki i poczuć pulsację gumy. Zaleca się umycie maszyny przed użyciem jej do doju.

Zasady korzystania z technologii

Jeśli wcześniej zwierzęta były dojone ręcznie, będą musiały przyzwyczaić się do doju maszynowego. Przed użyciem dojarki bydło badane jest pod kątem obecności mastitis. Zwierzęta z chorobami wymion są dojone ręcznie, aż będą zdrowe.

Nie każde bydło można doić za pomocą maszyn. Do doju maszynowego nadają się tylko krowy, które mają wymię w kształcie misy, które znajduje się w odległości 40-60 cm od podłogi, długość strzyka powinna wynosić 5-9 cm, a średnica 2-3,2 cm. Wszystkie ćwiartki wymienia powinny być dobrze rozwinięte.

Na początku bydło uczy się hałasu dojarki elektrycznej i jej wyglądu.W okresie przygotowawczym krowy nadal są dojone ręcznie. Dojarka jest podłączona tylko na 3-5 dni. Dojenie maszynowe powinno odbywać się jednocześnie z dojeniem ręcznym. Przerwa między pobieraniem próbek mleka musi wynosić co najmniej 5 godzin.

Przed dojem sprawdzają działanie sprzętu, poziom podciśnienia, częstotliwość pulsacji. W chłodne dni kubki udojowe są podgrzewane. Przed dojem wymię i strzyki myje się ciepłą wodą i osusza ręcznikiem. Przed założeniem szklanek podać 2-3 strumienie mleka (w celu pobudzenia odruchu wyrzutu mleka). Proces przygotowania wymienia może trwać 30-60 sekund. Po wydojeniu krowy można rozpocząć dój.

Włącz odsysacz do minimalnego ciśnienia. Kubki udojowe odbiera się lewą ręką i przenosi do wymienia, a każdą miseczkę prawą ręką bardzo szybko zakłada się na smoczek, aby nie było zasysane powietrze. Ciśnienie w układzie wzrasta.

Podczas procesu dojenia pożądane jest monitorowanie zachowania krów i sposobu, w jaki mleko przepływa przez wąż do puszki. W przypadku spadających szklanek technika jest wyłączana, szklanki są płukane i ponownie zakładane. Po udoju aparat odłącza się od próżni, a kubki są wyjmowane jeden po drugim. Zaleca się przepłukanie sprawnych węży poprzez pompowanie wody. Dojarki używane do dojenia krów w domu oszczędzają czas. Dojenie trwa około 7 minut (zamiast 30 minut w przypadku doju ręcznego).