Mocowanie gleby: 4 niezawodne sposoby, która metoda jest lepsza

Utrwalanie gleb nazywa się sztuczną zmianą ich właściwości. W tym celu stosuje się różne metody fizyczne i chemiczne. Dzięki tego typu przekształceniom możliwe jest zwiększenie wytrzymałości gruntu, ustabilizowanie go, zmniejszenie ściśliwości i wodoodporności. Obecnie istnieje wiele sposobów na naprawę gleby, z których każdy ma pewne zalety i wady.

Sposoby mocowania gruntów

Istnieje wiele metod wzmacniania gleby. Różnią się one znacznie od siebie i mają pewne zalety i wady.

Fiksacja chemiczna

Ten rodzaj wzmacniania gruntu przeprowadza się różnymi metodami - za pomocą cementacji, żywicowania, silikacji. Najpopularniejszą technologią jest cementowanie. Termin ten odnosi się do procesu wtłaczania do gruntu płynnej zaprawy cementowej lub mleka. Puste pale są wstępnie wbijane w ziemię.

Cementowanie jest odpowiednie dla spękanych formacji skalnych. Również ta procedura jest odpowiednia dla gleb piaszczystych, które składają się z dużych i średnich frakcji. W zależności od porowatości piasku lub wielkości pęknięć można stosować różne proporcje cementu i wody. Ponadto do kompozycji często wprowadzane są dodatkowe substancje - piasek, glina i inne materiały obojętne.

Żywicowanie służy do utrwalania drobnych piasków. Ta procedura jest przeprowadzana przy użyciu roztworów kwasu solnego i popiołu mocznikowego. Związki są wstrzykiwane do gleby za pomocą specjalnych wtryskiwaczy.

Silicyzacja służy do utrwalania gleb lessowych i piaszczystych. W tym celu w strukturę gleby wstrzykuje się roztwory chemiczne. Powszechnie stosowane kompozycje na bazie chlorku wapnia i krzemianu sodu. Rezultatem jest żel kwasu krzemowego, który sprawia, że gleba jest trwała i wodoodporna.

Termiczne

Ten rodzaj mocowania opiera się na spalaniu paliwa, które odbywa się w studniach wykonanych w ziemi. W takim przypadku można stosować różne paliwa - płynne lub gazowe.

Utrwalanie gleby w studni odbywa się pod wpływem płomienia, aw korpusie tablicy - pod wpływem gorących gazów, które przenikają przez pory. W wyniku tych procesów wokół studni powstaje słup spalonej ziemi. Jego średnica zależy od czasu trwania wypalania i objętości paliwa. Za pomocą tej metody dopuszczalne jest mocowanie gleby na głębokości 15 metrów.Jednocześnie parametry wytrzymałościowe można podnieść do 1 megapaskala.

W celu naprawy słabych gleb o dużej wilgotności dopuszcza się sztuczne zamrażanie. Ta metoda jest uważana za uniwersalną i wysoce niezawodną.

Istota tej procedury polega na tym, że chłodziwo jest przepuszczane przez system studni. Ma niską temperaturę i odbiera ciepło z gleby. W efekcie przekształca się w masyw lodowo-gruntowy. Charakteryzuje się wysokim stopniem trwałości oraz całkowitą wodoodpornością.

Zamrażanie może mieć różne typy - wszystko zależy od rodzaju chłodziwa. Rozróżnia się więc metodę solankową i metodę wykorzystującą skroplony gaz. W pierwszym przypadku stosuje się stężony roztwór chlorku wapnia lub sodu. Najpierw jest schładzany w parowniku agregatu chłodniczego do temperatury -25 stopni. Jako czynnik chłodniczy w urządzeniach specjalnych stosuje się ciekły azot, freon lub amoniak.W drugim przypadku stosuje się głównie ciekły azot. Jego temperatura parowania wynosi -196 stopni.

Metoda elektryczna

Ta metoda jest odpowiednia do mocowania mokrej gleby gliniastej. Polega na wykorzystaniu efektu elektroosmozy. Aby to zrobić, przez glebę przepływa stały prąd elektryczny. Powinien mieć natężenie pola 0,5-1 woltów na centymetr i gęstość 1-5 amperów na metr kwadratowy. Efekt ten pozwala na wysuszenie i zagęszczenie gliny. W rezultacie traci zdolność pęcznienia.

Istnieje również metoda elektrochemiczna, która różni się tym, że składniki chemiczne dodawane są do gleby z prądem – w szczególności chlorek wapnia. Pomaga to zwiększyć intensywność konsolidacji gleby.

Metoda mechaniczna

Ten typ fortyfikacji jest uważany za najstarszy. Jego istota polega na budowie różnych bloków i struktur, które pomagają utrzymać warstwy gleby na miejscu. Do tego celu można użyć ścianek szczelnych lub montażu wspornikowego.

Pierwsza opcja jest uważana za dość kosztowną. Wykorzystywana jest głównie do zagospodarowania wnęki lub wnęki w warstwach ziemi nasyconych wodą i znajdujących się blisko powstających obiektów. Grodzice należy wprowadzić w warstwę gruntu przed wykopem. Jeśli ten warunek zostanie naruszony, stabilność gruntu nie zostanie osiągnięta.

Montaż konsoli ma inne urządzenie. Wykonany jest ze specjalnych stojaków lub stosów. Konstrukcje wsporcze są opuszczane niżej niż znajduje się planowany wykop. Na stosach znajdują się deski lub tarcze. Przejmują ciśnienie gleby.

Ta metoda powinna być stosowana, jeśli wykop nie przekracza 5 metrów. W przypadku większej głębokości należy zastosować mocowanie wspornikowo-dystansowe. W takim przypadku przekładki są instalowane w górnych fragmentach stojaków.

Którą metodę najlepiej wybrać

Metoda mocowania gruntu dobierana jest w zależności od rodzaju gruntu:

1. Silikatyzacja wzmacnia lessopodobne i niektóre rodzaje gliny płaszczowej, lessy osiadające.
2. Żywicowanie nadaje się do gleb piaszczystych.
3. Cementowanie nadaje się do wzmacniania dużych ubytków. Ta metoda wzmacniania fundamentów jest również stosowana w przypadku gruntów spękanych skalistych, żwirowo-piaszczystych i gruboziarnistych.
4. Utrwalenie wiercenia powinno być stosowane w przypadku mułów i glin w glebie gliniastej o płynnej konsystencji.
5. Mocowanie termiczne nadaje się do iłów lessopodobnych, wypełniaczy lessowych, iłów nieosiadających i glin.

Naprawianie gleby można wykonać na różne sposoby. Każdy z nich ma pewne zalety i wady.

Zalecane