Jak powstaje próchnica: co zawiera skład i jak przebiega proces, w jakich glebach jest go więcej

Humus jest integralnym składnikiem gleb, główną cechą żyzności gruntów rolnych. Jego zawartość decyduje o tym, jak odpowiednia gleba może być pod uprawę roślin. Zastanów się, czym jest próchnica, jak powstaje, czym różni się od próchnicy, klasyfikacją gleb według zawartości w nich próchnicy. Jak substancja jest wykorzystywana w rolnictwie.

Co to jest humus i jak powstaje

Humus to najważniejsza organiczna substancja glebowa, która zawiera składniki odżywcze wykorzystywane przez rośliny. W składzie górnego horyzontu objętość próchnicy jest inna, większość próchnicy jest częścią czarnoziemów.

Materia glebowa składa się z substancji organicznych i ich pochodnych oraz związków organiczno-mineralnych. Proces jej powstawania nazywa się humifikacją, gotowa substancja powstaje z materiału organicznego - zgniłych resztek roślinnych.

Organizmy są przetwarzane przez mikroorganizmy glebowe i zwierzęta. Najpierw resztki roślinne są przetwarzane przez dżdżownice. Następnie półprzetworzona materia organiczna jest konsumowana przez mikroflorę glebową, kontynuując jej przetwarzanie. W procesie tym biorą udział bakterie tlenowe i beztlenowe. Rozkładają materiał organiczny na proste związki. Ziemia jest wypełniona minerałami.

Istnieje bezpośredni związek między liczbą mieszkańców gleby a tempem tworzenia warstwy próchnicy. Im więcej z nich, tym szybciej powstaje próchnica. Dżdżownice nie tylko trawią resztki organiczne, ale także rozluźniają ziemię, wykonując w niej wiele ruchów.

Dzięki substancjom humusowym zawartym w roślinach aktywowany jest wzrost wszystkich części ciała; dwutlenek węgla, który powstaje podczas rozkładu materii organicznej przez bakterie beztlenowe, jest wykorzystywany przez rośliny w procesach oddychania. Humus jest dobrym proszkiem do pieczenia, sprawia, że nawet gęsta gliniasta gleba jest luźniejsza i bardziej miękka. Jednocześnie wzmacnia ziemię, czyni ją bardziej ustrukturyzowaną i ogranicza erozję.

Substancje w jego składzie wiążą toksyczne składniki, dezaktywują je, ograniczając ich rozprzestrzenianie się. Podczas przetwarzania materii organicznej w warstwie próchnicy uwalniane i gromadzone są główne i dodatkowe składniki odżywcze.

Różnice od humusu

Różnica polega na tym, że próchnica powstaje z próchnicy w górnej warstwie gleby przez wiele lat. Humus pozyskiwany jest z resztek roślinnych i odchodów zwierzęcych.Jest to jednorodna sypka masa, lekka, kolorem przypominająca czarną ziemię, może być czarna lub brązowa. Dobry humus pachnie wiosenną ziemią, zawiera dużą ilość składników odżywczych i materii organicznej.

Możesz też sztucznie pozyskać humus - wrzuć liście, trawę, gałązki, obornik do kupy kompostu, wymieszaj i pozostaw do zgnicia. Świeży próchnicę uzyskuje się co najmniej rok po ułożeniu materiałów, próchnicę dojrzałą uważa się za leżącą 2-3 lata. Po nałożeniu na glebę uzyskuje się z niej próchnicę po dalszym przetworzeniu przez bakterie.

Klasyfikacja gleb według zawartości próchnicy

Klasyfikacja opiera się na zawartości tego ważnego składnika gleby. Objętość próchnicy wyrażona jest w procentach. Zastanów się, ile próchnicy jest zawarte w glebie na przykładzie różnych rodzajów czarnoziemu.

Niski poziom próchnicy

W takich glebach zawartość materii żyznej waha się między 2-4%.W rezultacie gleba nabiera szarego lub ciemnoszarego koloru. Żyzność takich gleb jest najniższa spośród rozważanych, jest w nich mało próchnicy, gorzej przenikają wilgoć i powietrze, zmniejsza się prędkość rozwoju mikroorganizmów.

Umiarkowanie humus

Zawierają 4-6% próchnicy w warstwie gleby. Takie gleby mają wyższą żyzność niż poprzedni typ, są ciemniejsze, mają lepsze właściwości.

Średni humus

Pod wpływem bakterii w warstwie gleby gromadzi się 6-9% substancji. Takie gleby są bardziej ustrukturyzowane, mają dobrą wilgotność i przepuszczalność powietrza.

Humous

Warstwa humusu ma najwyższą zawartość substancji - od 9% wzwyż. Są to ziemie najbardziej urodzajne i cenne gospodarczo. Mają czarny kolor, dobrze się nagrzewają, a składniki odżywcze roślin są w nich doskonale utrwalane.

Gdzie jest używany?

Humus, jako składnik gleby, służy do uprawy roślin, w rolnictwie, na terenach prywatnych. Od niego w większym stopniu zależy jaki plon można uzyskać standardowymi metodami techniki rolniczej.

Przy ciągłym użytkowaniu gleby zawartość próchnicy stopniowo spada, dlatego należy ją przywrócić. Przywrócenie płodności osiąga się poprzez dodanie próchnicy, ułożenie ściółki i nawożenie. Takie środki są konieczne, ponieważ rośliny pobierają dużo składników odżywczych, ale owoce zebrane z ziemi nie wracają do niej, nie tworzy się z nich nowa próchnica.

Aby substancja humusowa mogła szybciej się uformować, przy uprawie roślin konieczne jest zastosowanie innych środków agrotechnicznych - spulchniania, co zmiękcza glebę i umożliwia wnikanie powietrza do korzeni i jest wykorzystywane przez mikroorganizmy do swojej pracy .

Aby bakterie – główne konwertery materii organicznej – mogły się rozmnażać, konieczne jest stosowanie nawozów nie mineralnych, a organicznych oraz ograniczenie stosowania pestycydów, zwłaszcza syntetycznych, które negatywnie wpływają na mikroflory, gdy dostaną się do gleby.

Humus tworzy się w glebie stale, jest to naturalny proces. Szybkość działania zależy od klimatu, roślinności i aktywności mikroorganizmów glebowych. Czarnoziemy są uważane za najbardziej humusowe, ale nawet w nich zawartość humusu jest nierówna. Inne rodzaje gleb są gorsze od czarnoziemów pod względem żyzności, ale pozostają wystarczająco żyzne do wykorzystania w rolnictwie.

Zalecane