Warstwy gruntu: jaka jest różnica między sobą i strukturą w kontekście w kolejności

Każda gleba, niezależnie od strefy lokalizacji, ma określoną strukturę. Istnieje kilka głównych warstw gleby, z których każda charakteryzuje się własnymi cechami. Mają złożony skład chemiczny. Aby ocenić żyzność i strukturę gleby, zaleca się szczegółowe rozważenie charakterystycznych cech każdej warstwy.

Proces formowania gleby: dlaczego żyzność jest wszędzie inna?

Tworzenie gleby na Ziemi przeszło przez kilka etapów. Początkowo skały uległy zniszczeniu. Stało się to pod wpływem wahań temperatury, wody i wiatru. Małe skały tworzyły pierwotne minerały, w których osadzały się substancje organiczne.

Pierwszymi osadnikami były mchy i porosty. Do tej kategorii należały również mikroorganizmy. W wyniku ich żywotnej aktywności zmieniła się struktura gleby i stała się ona odpowiednia do rozwoju roślin wyższych.

Kolejny etap formowania gleby zależał od klimatu – parametrów temperatury, wilgotności. Im korzystniejsze warunki, tym szybszy i łatwiejszy proces. Nie jest tajemnicą, że gleby tworzą się szybciej na południu niż na północy.

Ten proces zależy również od terenu. Zbocza nie są w stanie całkowicie wchłonąć wody i spływa ona w dół, co prowadzi do stagnacji. W efekcie gleba na zboczach i na nizinach ma zupełnie inną strukturę, a co za tym idzie różni się stopniem żyzności.

Jak nazywa się wierzchnia warstwa gleby?

Gleby mają różne warstwy różniące się strukturą.Nazywane są horyzontami. Żyzna warstwa powierzchniowa nazywana jest próchnicą. Żyzność gleby zależy od jej grubości i składu. Niewłaściwe użytkowanie gleby i naruszenie zasad techniki rolniczej powoduje zniszczenie warstwy próchnicy, co prowadzi do procesów erozyjnych i negatywnie wpływa na strukturę gleby.

Skład składników powierzchniowych gleby zależy od pracy organizmów żywych. Środowiskiem ich życia są szczątki roślin i zwierząt. Górna warstwa zawiera kilka horyzontów:

1. Ściółkowanie - zawiera szczątki roślinne i zwierzęce. Należą do nich trawa, owady i inne małe organizmy. Warstwa ta chroni nasiona i przedkorzeniowe fragmenty roślin.
2. Biohumus - grubość tej warstwy wynosi 20 centymetrów. Horyzont zawiera materię organiczną. Składają się z roślinności i zwierząt, które są przetwarzane przez robaki i owady. Ta warstwa zawiera maksimum składników odżywczych i minerałów.
3. Mineral - Uważany za prawdziwe źródło minerałów dla głęboko zakorzenionych roślin. Horyzont kształtuje się przez kilka lat. W tym czasie gromadzi pierwiastki mineralne, które pozostają po długotrwałych przemianach materii organicznej i nieorganicznej.
4. Humous - zapewnia specjalne procesy biosyntezy. W wyniku reakcji chemicznych gazy palne wypełniają horyzont humusowy. Działają jako źródła ciepła i energii.

Struktura gleby w sekcji

Aby określić rodzaj gruntu i jego strukturę, konieczne jest zbadanie jego warstw w kolejności. Skład warstw jest zawsze widoczny na przekroju gleby. Aby to zrobić, możesz użyć gotowych rowów i dołów lub samodzielnie wykonać prostokątne wgłębienie.

Horyzonty organiczne

Horyzont organiczny to powierzchnia gleby, której zawartość składników odżywczych przekracza 30%. Należą do nich warstwy ściółko-torfowe, torfowe, humusowe, eutorfonowo-torfowe. Wymienione warstwy mogą mieć grubość do 50 centymetrów.

Eluvial

Te formacje charakteryzują się jasną barwą i lekkim składem granulometrycznym. Znajdują się pod warstwą humusu. Warstwy nalotowe tworzą się pod wpływem procesów glebowych. Są bielicowe, humusowo-eluwialne, eluwialno-metamorficzne, podolwialne.

Wymienione pozycje są zwykle w kolorze białym lub szarym. Ich grubość sięga 20-25 centymetrów. Dolne elementy tych warstw nie mają wyraźnej struktury. Nagle przechodzą do następnej warstwy.

Iluwialna

Ten horyzont glebowy ma dość gęstą strukturę. Zagęszczanie następuje w wyniku wmycia w strukturę różnych substancji z górnych warstw gleby. Horyzont zawiera dużą liczbę pierwiastków koloidalnych i półtoratlenku glinu i żelaza. Są uważane za wysoce toksyczne dla roślin. Grubość tej warstwy sięga 50-150 centymetrów.

Wysokie zagęszczenie wskazanego horyzontu oraz obecność pierwiastków żelaznych zakłócają rozwój systemu korzeniowego i uniemożliwiają jego pełne oddychanie. Aby poprawić strukturę warstwy, wymagane jest głębokie rozluźnienie za pomocą specjalnych narzędzi. Również w tym celu odpowiednie jest ręczne kopanie ziemi. Powinien być warstwowy.

Metamorficzny

Takie warstwy powstają w przeciętnej warstwie gleby pozbawionej próchnicy. Ich grubość to 15 centymetrów. Horyzont może być scalony, ferallityczno-metamorficzny, siallityczno-metamorficzny, fragipan.

Akumulacja wodoru

Ta grubość może pojawić się w każdej glebie. Występuje w postaci kryształów, gniazd lub żyłek. Horyzont akumulacyjny wodoru to gips, sól fizjologiczna, węglan. Występują również guzki i odmiany żelaziste.

Krowa

Termin ten odnosi się do szczelnych połączeń w powierzchniowej warstwie gleby, które nie są dostępne dla systemu korzeniowego roślin. Znajdują się na głębokości 30 centymetrów i mają pojemność 10 centymetrów. Jednocześnie istnieją różne rodzaje takich warstw - muszla pustyni, cokół, lateryt. Wyizolowano również skorupę krzemionkową, węglanową, gipsową i solną.

Gley

Termin ten odnosi się do masy ziemskiej, w której obserwuje się procesy redukcji, w wyniku których powstają związki żelaza. Ta warstwa znajduje się na głębokości 25 centymetrów.Jednocześnie jego grubość przekracza 50 centymetrów. Takie formy mają zwykle jasne kolory z niebieskawym odcieniem. Warstwy te nie zawierają tlenu, ale woda krąży cały czas.

Podłoże

Ten termin odnosi się do skały, w której utworzona jest warstwa podglebia. Są takie struktury:

1. Skała rodzicielska - tworzy się na niej gleba. Ta warstwa jest oznaczona literą C.
2. Skała leżąca poniżej - znajduje się pod skałą macierzystą i ma unikalne właściwości. Jest oznaczony literą D.

Przykład profilu gleby

Grubości ziemi są rozmieszczone w następującej kolejności:

1. Horyzont A - jest uważany za najwyższy. Zawiera szczątki roślinne i szczątki mikroorganizmów. Ta warstwa jest oznaczona jako A0. W zbiorniku A1 znajdują się cząstki organiczne, które uległy częściowemu rozkładowi, oraz substancje nieorganiczne.Sekwencja A2 charakteryzuje się wymywaniem soli i pierwiastków organicznych.
2. Grubość B - to strefa akumulacji składników odżywczych.
3. Grubość C - zawiera skałę macierzystą.

Gleba ma określone warstwy, z których każda ma swoje własne cechy. Aby określić strukturę i żyzność gleby, ważne jest szczegółowe zbadanie wszystkich jej warstw.

Zalecane