Miód zabrubijski: co to jest, korzyści i szkody, skład i gdzie stosować

Zabrusov nazywany jest miodem, który jako pierwszy wypływa po wycięciu pieczęci z plastrów miodu. Znajduje się bezpośrednio pod nakrętką woskową i nie przechodzi przez etap pompowania. Zawiera dodatkowe inkluzje i jest uważany za najcenniejszy. Charakteryzuje się szerokim wachlarzem właściwości leczniczych, bogatym składem witaminowo-mineralnym oraz wysokimi właściwościami organoleptycznymi. Ale produkt pszczeli ma przeciwwskazania, których zaniedbanie spowoduje poważne szkody dla zdrowia.

Jaki rodzaj miodu nazywa się miodem stodoły?

Miód Zabrus i zabrus to różne rzeczy i powinny być wymienione jako pierwsze. Musisz być w stanie zobaczyć różnicę między nimi, która jest następująca:

zabrus to woskowa czapka, której grubość nie przekracza 1-2 milimetrów;
Miód brązowy to produkt pszczelarski, który znajduje się bezpośrednio pod woskową pieczęcią w każdym plastrze.

Aby uzyskać maksymalną ilość użytecznej i smacznej substancji, po rozpakowaniu plastrów pszczelarze pozostawiają na pewien czas pieczęcie lakowe w pozycji pionowej. Główne cechy miodu lanego:

bardzo słodki smak;
intensywny aromat miodu;
jasnożółty lub brązowy;
niejednorodna konsystencja zawierająca cząsteczki innych produktów pszczelich.

Faza krystalizacji miodu rozpoczyna się około 2 tygodnie po zbiorze, ale może potrwać nawet rok.

Skład i zawartość kalorii

Miód zebrany z Zabrus nie może być uważany za odrębną odmianę produktów pszczelich. Jest to raczej użyteczna substancja resztkowa, która powstaje w wyniku życia pszczół. Jego skład jest bardzo bogaty – zarówno fizyczny, jak i chemiczny. Jeśli zastanowisz się i spróbujesz masy, możesz wyczuć w niej obecność dodatkowych cząstek:

propolis;
wosk;
chleb pszczeli;
pyłek.

Jeśli mówimy o wzorze chemicznym produktu, to powstaje:

fitohormony;
cukry (fruktoza, sacharoza, glukoza, m altoza, izom altoza i inne pierwiastki);
enzymy;
aminokwasy;
sód;
potas;
wapń;
magnez;
fosfor;
selen;
szary;
cynk;
bor;
mangan;
fluor;
żelazko;
miedź;
chrom.

Z witamin w składzie produktu są obecne:

retinol;
tiamina;
ryboflawina;
witamina B3;
kwas pantotenowy;
pirydoksyna;
kwas askorbinowy;
tokoferol;
witaminy H, K;
kwas foliowy.

Miód jest bogaty w kwasy organiczne, flawonoidy, alkaloidy, naturalne pierwiastki aromatyczne i fitoncydy. Trudno podać dokładną kaloryczność słodyczy, ponieważ zależy to od tego, jaki pyłek roślin miodowych dominuje w składzie.

Ale średnio jest to 320 kilokalorii na 100 gram produktu pszczelego.

Przydatne właściwości miodu

Korzyści z miodu zabrus są znane od wieków.

Ta substancja jest stosowana w medycynie alternatywnej w leczeniu nawet poważnych chorób. A wszystko dzięki jego umiejętnościom:

zmniejszenie złego cholesterolu;
wzmacnia odporność;
zwiększenie stężenia hemoglobiny we krwi;
przyspieszenie procesu odnowy komórek;
intensyfikować gojenie się ran;
zwiększenie ostrości wzroku;
reguluj procesy metaboliczne;
złagodzić stany zapalne;
niszczą patogenną mikroflorę, zapewniając działanie przeciwwirusowe, antyseptyczne, przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne;
usuń obrzęki na ciele;
normalizuj apetyt;
reguluj ciśnienie krwi.

Używają produktu pszczelego na różne choroby, co nie jest zaskakujące. Ma przecież imponującą listę właściwości terapeutycznych, a na jego podstawie powstają naprawdę wyjątkowe i wysoce skuteczne środki lecznicze. W niektórych przypadkach miód zabruski może nawet zastąpić preparaty farmaceutyczne.

Gdzie jest używany?

Produkt pszczeli używany w:

gotowanie;
medycyna ludowa;
kosmetologia domowa.

Ale najczęściej ten rodzaj produktu pszczelego przydaje się do celów leczniczych. Służy do leczenia:

zapalenie migdałków;
zapalenie gardła;
przeziębienia;
zapalenie oskrzeli;
zapalenie tchawicy;
ból stawów;
reumatyzm;
zapalne choroby dermatologiczne;
zaburzenia sercowo-naczyniowe;
zapalenie płuc;
zapalenie opłucnej;
zapalenie krtani;
dusznica bolesna;
choroba ucha;
patologie okulistyczne.

Miód nadaje się również do profilaktyki większości powyższych chorób. Przecież jego główną cechą jest zdolność do wzmacniania funkcji ochronnych organizmu, dzięki czemu znacznie skuteczniej zwalcza patogenną mikroflorę.

Przeciwwskazania i szkody dla produktu

Stosowanie miodu stodołowego jest przeciwwskazane w:

indywidualna nietolerancja na jakiekolwiek produkty pszczele lub alergie na miód;
każdy rodzaj cukrzycy;
karmienie piersią;
ciężko otyły;
nadwaga (ponad 10 kilogramów od normy);
słodka nietolerancja;
niski poziom kwasu żołądkowego.

Poza miodem może być szkodliwy dla zdrowia tylko wtedy, gdy lekceważy się przeciwwskazania. W takim przypadku możliwe jest zaostrzenie przebiegu istniejącej choroby, wystąpienie objawów alergii oraz naruszenie procesu trawienia.

Jak rozpoznać podróbkę

Prawdziwy miód lany nie zawiera obcych wtrąceń. Wyjątkiem są inne produkty pszczele, takie jak wosk, pyłek pszczeli czy propolis.

Ale pozbawieni skrupułów sprzedawcy mogą mieszać produkt ze słomą, innymi odmianami miodu, a nawet martwymi pszczołami. To dzięki obecności takich zanieczyszczeń można określić podróbkę. Dlatego zawsze dokładnie przestudiuj wygląd słodyczy przed zakupem.

Data ważności i zasady przechowywania

Właściwe przechowywanie jest kluczem do długoterminowego przechowywania i zachowania miodów użytecznych. Podstawowe wymagania:

przezroczysty szklany pojemnik jest najlepszy dla produktu;
optymalna temperatura przechowywania produktu nie przekracza +21 °С;
nie używaj metalowych pokrywek do zamykania puszek - tylko nylonowe.

Przechowalność miodu stodołowego wynosi 1-2 lata. Po tym czasie zaczyna stopniowo tracić swoje właściwości, spada jej jakość. Od teraz nie należy go używać, ponieważ przeterminowany produkt pszczeli może wywołać skutki uboczne lub poważnie zaszkodzić zdrowiu.