Miód ałtajski: rodzaje i odmiany przysmaku górskiego, właściwości użytkowe i przechowywanie

Wśród miłośników produktów pszczelich szczególnie ceniony jest nektar, który jest zbierany w ekologicznie czystych regionach. Ałtaj jest uważany za jedno z tych miejsc - to tutaj koncentruje się duża liczba unikalnych roślin miododajnych. Dlatego region słynie z miodu Ałtaju w całym kraju. Ten produkt pszczelarski ma różne rodzaje. Jednocześnie wszystkie zawierają wiele przydatnych komponentów.

Skład i wygląd

Pojęcie „Ałtaju” obejmuje różne rodzaje nektaru, które mają unikalne cechy. Jednocześnie miód wysokogórski zawiera wiele różnych witamin - grupy B, C, PP, K, N.Produkt zawiera również dużą ilość enzymów. Należą do nich amylaza, inwertaza, fosfataza. W produkcie znajdują się również pierwiastki śladowe - w szczególności potas, fosfor, wapń, miedź, żelazo.

Ta odmiana zawiera do 40% fruktozy. Zawiera jednak również inne cukry – w szczególności sacharozę i glukozę. Dokładna zawartość tych substancji zależy od kwiatów, z których pszczoły zbierają nektar.

Miód ałtajski ma wyjątkowe właściwości:

Zapach. Ten rodzaj miodu jest uważany za ziołowy. Dlatego jego właściwości zależą od roślin miododajnych, z których pszczoły wyprodukowały produkt. Miód ałtajski można wytwarzać z szałwii, oregano, tymianku, wiciokrzewu i wielu innych roślin występujących w górach. Aromat produktu jest różny, ale zawsze jest dość bogaty i zawiera jedną dominującą nutę.
Właściwości smakowe. Są również silnie uzależnione od składu produktu. Jednocześnie istnieją wspólne cechy. Produkt naturalny zawsze charakteryzuje się bogatym i przyjemnym słodkawym smakiem. Zdecydowanie ma cierpkie nuty i odrobinę goryczy.
Kolor. Może być inaczej. Dopuszczalne są białe, bursztynowe, jasnożółte lub ciemniejsze odcienie.
Konsystencja i krystalizacja. Ten rodzaj miodu szybko się krystalizuje. Jednocześnie z lepkiego i płynnego staje się dość stały i zawiera krystaliczne wtrącenia.

Korzyści miodu ałtajskiego

Ten rodzaj miodu ma wiele korzyści zdrowotnych. Przy jego regularnym stosowaniu można uzyskać następujące wyniki:

poprawić funkcjonowanie narządów trawiennych;
osiągają efekt antybakteryjny i gojący rany;
przyspieszenie powrotu do zdrowia po SARS i infekcjach górnych dróg oddechowych;
przywrócenie układu odpornościowego;
radzić sobie z patologiami narządów płciowych u kobiet;
wyeliminuj anemię;
poprawa chorób żołądka, nieżytu żołądka, wrzodów, problemów z kwasowością;
pozbądź się nadwagi;
radzić sobie z chorobami serca i naczyń krwionośnych.

Korzyści z miodu z kwiatów Ałtaju na tym się nie kończą.

Produkt jest uważany za naturalny substytut cukru. Dlatego czasami można go używać nawet z cukrzycą.

Ponadto ten rodzaj miodu jest przydatny do celów kosmetycznych. Produkt zawiera wiele aminokwasów i przeciwutleniaczy, co pozytywnie wpływa na kondycję skóry i włosów. Za pomocą preparatu można wyrównać cerę, zwężyć pory, zlikwidować drobne rany i zadrapania oraz pozbyć się śladów po trądziku.

Wyświetlenia

Dziś znanych jest kilka odmian miodu ałtajskiego, z których każda ma swoje unikalne cechy.

Góra

Ten miód ma brązowe, zielonkawe i czerwone odcienie. Nektar charakteryzuje się bogatym kwiatowym aromatem i lekko gorzkim posmakiem. Produkt górski ma płynną i jednocześnie lepką konsystencję. Jednocześnie powoli krystalizuje. Ten proces trwa do 3 miesięcy.

Pole

Kwitnienie traw polnych trwa od początku wiosny do końca jesieni.

Ponieważ ten rodzaj miodu ałtajskiego jest uważany za najbardziej powszechny. Produkt naturalny ma zazwyczaj bursztynowy odcień. Ma również gęstą konsystencję i bogaty ziołowy aromat. Na podniebieniu pojawiają się cierpkie nuty.

Łąka

Ten rodzaj nektaru jest uważany za wysokokaloryczny. 100 gramów produktu zawiera 315-400 kilokalorii. Wymagane jest zbieranie nektaru od początku wiosny do pierwszych przymrozków.Kolor jest żółty lub zielonkawy. Miód polny ma kwiatowy ziołowy aromat i słodki smak z nutami orzechowymi.

Tajga

W tej strefie trawy leśne i drzewa są uważane za główne rośliny miodowe. Nektar tajgi charakteryzuje się żółtymi lub czerwonawymi odcieniami. W tym przypadku proces krystalizacji trwa 1,5-2,5 miesiąca. Produkt posiada gęstą i lepką konsystencję oraz słodki smak. Czasami są w nim nuty cytryny.

Ałtajskie rośliny miodu

W Ałtaju rośnie wiele roślin miodowych. Tak więc pszczoły wytwarzają miód tajgi głównie z podagrycznika, truskawek, akacji i arcydzięgla. Nektar górski pozyskiwany jest z lawendy, koniczyny, dziurawca i dzikiego kasztanowca. Do produkcji miodu łąkowego pszczoły wykorzystują tymianek, mniszek lekarski, chabry i rumianek. Nektar polny pozyskiwany jest z roślin rolniczych – rzepaku, gryki, alpejskiej.

Czy są jakieś przeciwwskazania i szkody?

Niektórzy ludzie mogą zostać poważnie skrzywdzeni przez ten rodzaj miodu. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że produkt ma następujące przeciwwskazania:

ostre choroby układu pokarmowego;
niewydolność nerek lub wątroby;
kamica moczowa;
reakcje alergiczne na produkty pszczele;
poniżej 3 roku życia;
hiperwitaminoza.

Osoby cierpiące na cukrzycę insulinozależną powinny skonsultować się z lekarzem przed spożyciem produktów pszczelich.

Funkcje przechowywania

Słodki produkt zaleca się przechowywać w temperaturze +5-20 stopni. Ważne jest utrzymanie stabilnych wartości, bez ostrych wahań. Najlepiej przechowywać nektar w szklanym pojemniku. W takim przypadku warto skorzystać z pojemnika wykonanego z ciemnego szkła. Dzięki ochronie przed promieniami słonecznymi nie możesz się martwić, że produkt zacznie fermentować lub kwaśnieć.

Miód ałtajski to wyjątkowy produkt, który przynosi ogromne korzyści zdrowotne. Zawiera wiele cennych witamin i minerałów. Jednocześnie ważne jest, aby prawidłowo używać nektaru pszczelego, ściśle przestrzegając dawkowania.