Jaka jest różnica między świerkiem a sosną: czy istnieje różnica, cechy porównawcze

Świerk i sosna są dość powszechnymi drzewami iglastymi, które rosną w różnych regionach. Sosny są uważane za mało wymagające pod względem warunków i często występują w lasach mieszanych i tajgach. Świerki są bardziej kapryśne w stosunku do składu gleby i wymagają półcienia. Jaka jest różnica między świerkiem a sosną? Różnica wpływa na wygląd i wielkość roślin oraz sposób ich użytkowania.

Opis drzew

Aby porównać kultury, warto przestudiować opis każdej z nich. Sosna należy do rodziny Pine i klasy Coniferous. Roślina ta była szeroko stosowana w zimnym i wilgotnym klimacie półkuli północnej, tworząc obszary leśne.

To drzewo żyje 300-350 lat. W tym czasie dorasta do 75 metrów wysokości. Ale wśród sosen są też stulatkowie. Na przykład w USA jest sosna, która ma ponad 6000 lat.

Roślina nie jest zbyt wymagająca pod względem jakości gleby. Może rosnąć zarówno na terenach bagiennych, jak i na suchych piaskach. Kultura występuje również nad wąwozami i na skałach granitowych. Drzewo z łatwością znosi nadmiar wilgoci i rośnie na ubogiej, piaszczystej i kamienistej glebie, która zawiera minimum próchnicy.

Roślina nie boi się mrozu i suszy. Jest odporny na wiatr i huragany. Głównym wymaganiem rośliny jest obecność wystarczającego oświetlenia. Sosny nie tolerują nawet lekkiego zaciemnienia.

Ta kultura charakteryzuje się silnymi korzeniami z jedną główną łodygą. Wchodzą głęboko w ziemię. Wiele korzeni bocznych odbiega od głównej części. Taka struktura korzeni umożliwia pozyskiwanie wody z dużych głębokości i zagospodarowanie obszarów nienadających się do innych upraw.

Sosna ma długie i wąskie igły, które są ułożone parami. W ten sam sposób kruszą się. Igły najbardziej masowo zrzucane są jesienią. Pozostaje na gałęziach przez 2-3 lata. Drzewo charakteryzuje się krętym układem gałęzi. Ma około 5 gałęzi szkieletowych, które wychodzą z pnia.

Szyszki dzielą się na męskie i żeńskie. Wraz z nadejściem wiosny na młodych gałęziach pojawiają się męskie szyszki o jasnożółtym kolorze. Są małe. Szyszki żeńskie są większe i są umieszczane na końcach łap jeden po drugim. Trudno je odróżnić od igieł.

Świerk należy do rodziny Pine i klasy Coniferous. Jest to wiecznie zielone drzewo, które wyróżnia bujna piramidalna korona. Świerki występują licznie w Europie Wschodniej i Chinach. Występują również w Ameryce Północnej. Ponadto świerk należy do gatunków lasotwórczych.Średnia długość życia wynosi 300 lat. Drzewo osiąga wysokość 50 metrów.

Świerk ma cały układ gałęzi. Tworzą się roczne spirale. Igły w kształcie igieł są przymocowane do gałęzi szkieletowych, które mają ciemnozielony kolor. Długość igieł nie przekracza 3 centymetrów. Igły świerkowe kruszą się i zmieniają stopniowo.

Ta roślina toleruje cień, więc może rosnąć w lasach mieszanych. Drzewo zwykle dostrzega ubogą glebę. Nie toleruje jednak nadmiernej wilgoci ani suchej gleby.

Świerk charakteryzuje się systemem korzeniowym. Jednak główny korzeń rośliny jest raczej słabo rozwinięty. Po 10 latach zaczyna umierać. Dlatego funkcję utrzymywania drzewa w ziemi oraz pozyskiwania wody i minerałów pełnią korzenie boczne.

Jodły mają szyszki męskie i żeńskie. Cechą charakterystyczną szyszek żeńskich jest bogaty czerwony odcień. Są porównywalne pod względem wielkości do orzecha laskowego.Takie szyszki znajdują się na szczycie korony. Znajdują się na samych końcach gałęzi. Szyszki męskie są mniejsze i mniej nasycone kolorem. Uważa się, że ich cechą wyróżniającą jest żółty pyłek.

Obszar wzrostu

Różnice między rozpatrywanymi kulturami wpływają na obszar ich dystrybucji. Sosna zwyczajna występuje głównie w regionach o klimacie umiarkowanym, które charakteryzują się niską temperaturą i wilgotnością. Ta kultura występuje na północy Rosji, w USA, Kanadzie. Roślinę można również zobaczyć w Chinach i Mongolii.

Świerk europejski częściowo dzieli obszary dystrybucyjne z sosną. Jest to jednak kultura bardziej termofilna. Oprócz Rosji, USA i Kanady kultura ta występuje w Azji Środkowej i Europie Wschodniej.

Wymagania dotyczące opieki

Rozważane rośliny iglaste mają sporo różnic. Dlatego trzeba o nie dbać inaczej. Dotyczy to głównie systemu nawadniania i wyboru miejsca do sadzenia.

Sosna jest mało wymagająca w stosunku do składu gleby i łatwo przystosowuje się do skalistych i podmokłych terenów. Łatwo znosi suche warunki i jest odporny na mróz. Jednak pomimo całej swojej odporności i witalności drzewo nie rozwija się dobrze w regionach o niedostatku światła słonecznego. Dlatego wybierając miejsce lądowania, powinieneś preferować miejsca dobrze oświetlone, w których nie ma cienia.

Świerk jest również uważany za bardzo odporny. Ponadto charakteryzuje się mało wymagającym składem gleby. Kultura ta charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością i dobrze czuje się nawet w zacienionych miejscach. Prawidłowe podlewanie jest uważane za główny warunek dobrego samopoczucia tej rośliny.

Podczas uprawy własnego świerka ważne jest, aby gleba na miejscu nie była zbyt mokra ani zbyt sucha. W takim przypadku kultura szybko zniknie. Ponadto jego korzenie staną się podatne na rozwój chorób i ataki szkodników.

Jeśli zachowane zostaną warunki wzrostu, obie rośliny iglaste nie będą chorować i będą ozdobą terenu przez wiele lat.

Kluczowe różnice

Różnice między rozpatrywanymi kulturami wpływają na szereg charakterystycznych cech. Dotyczą one zewnętrznych różnic i obszarów zastosowań.

Wymiary drzewa

Przeprowadzając charakterystykę porównawczą warto porównać rozmiary upraw. Muszę powiedzieć, że na tej podstawie nie różnią się zbytnio. Średnia wysokość sosny zwyczajnej wynosi 25-40 metrów. Świerk dorasta do około 30 metrów. Jednak wielkość jodeł różni się bardziej. Wśród przedstawicieli tego gatunku są zwarte drzewa o wysokości do 15 metrów i prawdziwe olbrzymy do 50 metrów.

Kolejną ważną cechą jest wysokość igieł. U sosny znajduje się w odległości równej około połowie długości pnia. Igły świerkowe zaczynają rosnąć bezpośrednio nad ziemią.

Kształt stożków

Ważną cechą roślin jest struktura ich szyszek. Są podzielone na męskie i żeńskie. Wizualnie owoce świerka i sosny znacznie się od siebie różnią.

Męskie szyszki charakteryzują się kompaktowymi rozmiarami, porównywalnymi z pestką czereśni, oraz żółtawą barwą. Kwiatostany żeńskie są na ogół trudne do zauważenia, ponieważ są jeszcze mniejsze i umieszczone na końcu okółka sosnowego.

szyszki żeńskie zjadały znacznie więcej niż szyszki męskie. Można je łatwo rozpoznać po bogatym czerwonym odcieniu. Takie szyszki znajdują się również na końcach gałęzi, ale znajdują się na szczycie korony. Jednocześnie nasycony kolor i duże rozmiary nie są typowe dla męskich szyszek świerkowych.

Kształt igieł

Igły świerkowe i sosnowe mają wiele różnic. Ważnym znakiem jest okres zmiany igieł. Wiele osób jest przekonanych, że na zimozielonych uprawach blaszki liściowe zachowują się przez cały rok. Jeśli weźmiemy pod uwagę świerk, to prawda, ale tylko częściowo. Igły tej kultury kruszą się stopniowo. Co więcej, co 7-12 lat zmienia się wraz z nowymi igłami.Sosna przed nadejściem jesieni zrzuca większość igieł. Tak więc jego igły zmieniają się w ciągu 1-2 lat.

Ważną różnicą między igłami świerkowymi a sosnowymi jest ich długość. Igły świerkowe mają kształt czworościenny. Jego rozmiar to 2-3 centymetry. Ponadto tworzą spiralę i są mocowane pojedynczo na gałęziach.

Igły sosnowe mają gładszą konsystencję i zwężają się ku końcowi. Na gałęziach są ułożone parami i osiągają długość 4-6 centymetrów.

Istnieją pewne różnice w kolorze igieł. Igły świerkowe charakteryzują się jasnym ciemnozielonym kolorem, który nie zmienia się przez cały cykl życia liści. W kolorze igieł sosnowych dominują jaśniejsze odcienie zieleni. Ponadto ma właściwość żółknięcia na początku jesieni, przybierając kolor miedziany.

Żywotność

Rozważane drzewa różnią się nie tylko igłami i szyszkami. Istnieje pewna różnica w średniej długości życia.W świerku może osiągnąć 400 lat. Istnieją jednak inne odmiany, które żyją słabiej. Sosna może żyć nawet 300 lat. Jednocześnie niektóre odmiany żyją dłużej – wszystko zależy od właściwości gleby i klimatu.

Aplikacja

Oba rodzaje drzew są używane do pozyskiwania drewna. Są również aktywnie wykorzystywane do celów leczniczych i kosmetologii. Ponadto kultury, o których mowa, są używane jako dekoracja noworoczna. Jednak mają pewne różnice:

1. Drewno sosnowe jest uważane za bardziej wartościowe. Roślina ma prosty pień, na którym praktycznie nie ma sęków ani innych wad. Drewno ma miękką strukturę, dzięki czemu jest łatwiejsze w obróbce. Takie właściwości nie są typowe dla materiału świerkowego. Dodatkowo łatwo wchłania wilgoć i pęcznieje.
2. Sosny są często używane do ochrony przed wiatrem. Drzewa rosną szybciej i wymagają mniej opieki.
3. Oba typy są używane do projektowania ogrodów. Jednocześnie najczęściej preferowane są małe odmiany karłowate.

Pomimo dużej liczby podobieństw, rozważane kultury mają również wiele różnic. Różnica wpływa na wygląd drzew, cechy ich igieł, wygląd szyszek. Obszary zastosowań również się różnią.

Zalecane