Jak wyhodować imbir w domu z bulwy korzeniowej ze zdjęciami i filmami

Imbir jest pożyteczną rośliną. Przede wszystkim ceniony jest jego korzeń, który wykorzystywany jest w medycynie i gotowaniu. Ale sama roślina zachwyci pięknym kwitnieniem, jeśli stworzysz dla niej odpowiednie warunki, ponieważ bez tego nie będzie można uprawiać imbiru w domu. Przed uprawą imbiru w domu należy przestudiować warunki jego naturalnego wzrostu.

Doniczka i ziemia

Dla rośliny takiej jak imbir, uprawa w domu obejmuje zarówno sadzenie w doniczce, jak i sadzenie na otwartym terenie.Podczas uprawy w doniczce wybiera się szeroki pojemnik, ponieważ pikantna bulwa potrzebuje dużej przestrzeni do wzrostu. Ale do uprawy roślin tylko w celach dekoracyjnych odpowiedni jest głęboki i wąski pojemnik.

Imbir potrzebuje dobrego drenażu. Na dno doniczki wylewa się keramzyt lub żwir rzeczny o wysokości do 5 cm.Pokrytej wierzchem warstwy ziemi nie trzeba kruszyć.

Aby posadzić leczniczą bulwę w doniczce, możesz kupić gotową ziemię. Co najlepsze, roślina ta zakorzenia się w glebie pod uprawy warzyw lub owoce cytrusowe. Ale możesz sam przygotować glebę, mieszając ziemię, piasek i próchnicę w równych częściach. Ta sama kompozycja nadaje się do sadzenia imbiru w ogrodzie. Ponadto gleba powinna być miękka, luźna i przepuszczająca powietrze, aby kiełki mogły bez przeszkód wspinać się w górę.

Jak wyhodować imbir z korzenia, bulwy korzeniowej?

Imbir jest rośliną ciepłolubną, więc można go sadzić na otwartym terenie tylko w południowej części Rosji. W innych regionach naszego kraju imbir z korzenia uprawia się w domu najlepiej w doniczce.

Jest to roślina z bulwiastymi korzeniami, więc rozmnaża się wegetatywnie. Kłącze imbiru jest bulwiaste, rozwija się poziomo. Do sadzenia wystarczy 1 bulwa.

Przygotowanie

Przygotowanie rośliny do sadzenia w doniczce zaczyna się od wyboru bulwy. Materiał do sadzenia nie może być suchy ani uszkodzony. Dobrą kopią jest gruby mlecznożółty korzeń z gałęziami. Im więcej "oczu" (wystrzeliwujących pąków) na bulwie, tym większa szansa na kiełkowanie. Co więcej, takie nerki powinny znajdować się na wszystkich częściach korzenia.

Przed zasadzeniem należy aktywować pąki pędów.Aby to zrobić, bulwy zanurza się w ciepłej wodzie na 3-4 godziny. Możesz dodać trochę nadmanganianu potasu do wody, aby zdezynfekować bulwy. Ta procedura jest wykonywana natychmiast po pozyskaniu materiału do sadzenia. Bulwy można również umieścić w ciemnym, chłodnym miejscu na 2-3 tygodnie.

Duże korzenie są cięte na kilka kawałków wzdłuż nadproży. Krój posypany jest popiołem. Główną zasadą przy dzieleniu bulw jest to, że każda część musi mieć co najmniej 1 „oko”. Podział większych bulw jest niezbędny, ponieważ nasadzenia mogą być zbyt gęste.

Jak sadzić korzeń imbiru?

Sadzenie bulw rozpoczyna się w lutym-marcu. Jednak przed posadzeniem imbiru w domu trzeba znaleźć dla niego odpowiednie miejsce. W domu w tropikach ta roślina lecznicza preferuje zacienione miejsca, ale w klimacie umiarkowanym bez słońca imbir zamarznie.

Chociaż doniczka do sadzenia tropikalnej rośliny jest duża, bulwy nie są zakopane głęboko. Układa się je na powierzchni gleby, aby nerki patrzyły w górę. Następnie posypać wierzch wilgotnym podłożem. Grubość wierzchniej warstwy nie powinna przekraczać 3 cm.

Sadzonki umieścić w ciepłym, słonecznym miejscu. W pomieszczeniach najlepiej umieścić doniczkę na parapecie wychodzącym na południe, a latem przenieść ją w chłodniejsze miejsce. Nie należy jednak oczekiwać szybkich pędów. Pierwsze kiełki pojawiają się 2 tygodnie po posadzeniu.

Pielęgnacja imbiru w domu

Ojczyzną leczniczego korzenia są południowo-wschodnie kraje Azji o klimacie tropikalnym. Tam ta wieloletnia roślina może osiągnąć wysokość 1 m. Aby wyhodować tę samą roślinę w rosyjskich warunkach, będziesz musiał spróbować, ponieważ musisz uważnie dbać o imbir.

Temperatura

Imbir uwielbia ciepły klimat, więc dopuszczalna temperatura dla niego wynosi +18… +24 °C. Jeśli roślina okopowa zostanie posadzona na ulicy, miejsce lądowania powinno być chronione zarówno przed wiatrem i silnym zacienieniem, jak i przed nadmiernym bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Aby pielęgnacja imbiru w domu szybko doprowadziła do kwitnienia, doniczka z rośliną powinna znajdować się w ciepłym i jasnym miejscu. Ale musisz upewnić się, że gleba nie wysycha, a liście nie palą się na słońcu.

Oświetlenie

Najlepszym miejscem do uprawy imbiru jest działka obok drzewek ogrodowych. Tak więc łóżka z rozwiedzioną rośliną okopową będą znajdować się w małym cieniu, jednak będą miały wystarczająco dużo światła słonecznego.

W pomieszczeniu, w pobliżu okna umieszcza się doniczkę z rośliną okopową. Latem, w okresie jasnego słońca w ciągu dnia, lepiej wyjąć pojemnik w głąb pomieszczenia lub przenieść go do okna wychodzącego na północno-zachodnią stronę.

Nawadnianie

Roślina lecznicza uwielbia wilgoć, jednak przed pojawieniem się pierwszych pąków potrzebuje umiarkowanego podlewania. Woda nie powinna zatrzymywać się w doniczce, ale gleba nie powinna wysychać. Jeśli temperatura powietrza jest wysoka, nawadnianie jest zwiększane.

Gdy temperatura spada, roślina potrzebuje mniej wilgoci. Aby gleba była wilgotna, możesz wynieść doniczkę na zewnątrz w zacienione miejsce w upale.

Rosnąca roślina wieloletnia uwielbia codzienne opryskiwanie. Aby zapobiec oparzeniom liści, najlepiej spryskiwać z butelki z rozpylaczem rano i wieczorem. Cechy rosnącego imbiru wymagają stałej pielęgnacji gleby. Po każdym podlewaniu glebę należy rozluźnić, aby powietrze dostało się do korzeni.

Nawóz

Uprawa imbiru w domu, jak każdej zieleni przyzwyczajonej do uprawy w innych warunkach klimatycznych, nie jest łatwym zadaniem. Dlatego nie można obejść się bez opatrunków, które zapewniają normalny wzrost pikantnej bulwy. Karmienie, rozluźnianie i nawilżanie to to, co kocha imbir.

Na początku wzrostu możesz nakarmić glebę nawozami potasowymi. Podczas aktywnego wzrostu do roślin okopowych stosuje się złożone nawozy mineralne. Sześć miesięcy po posadzeniu naprzemiennie stosuje się suplementy organiczne i potasowe. Nawozy są aplikowane do gleby raz w tygodniu.

Szkodniki i choroby

Ponieważ "tropikalny lekarz" w nietypowych dla niego warunkach klimatycznych najczęściej rośnie w pomieszczeniach, wiele naturalnych szkodników się go nie boi. Jednak latem wynosząc doniczkę na zewnątrz, roślina może zostać zaatakowana przez przędziorka. Szkodnika można rozpoznać po charakterystycznym nagromadzeniu małych żółtych kropek na liściach. Zwalczanie szkodników jest proste:

• Raz w tygodniu liście i łodygę traktuje się środkiem grzybobójczym, aż przędziorek zniknie;
• regularnie spryskuj, a następnie przykryj przyziemną część rośliny plastikową torbą, tworząc efekt cieplarniany, który jest szkodliwy dla przędziorka;
• wykonaj środki zapobiegawcze, aby zapobiec pojawianiu się szkodników na liściach.

Ale najczęściej choroby tropikalnej rośliny okopowej są związane z niewłaściwą jej pielęgnacją. Z powodu braku powietrza i bezpośredniego światła słonecznego w gorącym okresie liście żółkną i blakną. Z powodu braku wilgoci liście zaczynają szybko wysychać.

Zbiór

Ginger rośnie powoli, nawet w swoich zwykłych tropikach. W chłodnym klimacie jego wzrost spowalnia jeszcze bardziej. Pierwszych owoców należy spodziewać się rok po posadzeniu, ponieważ korzenie zaczynają dojrzewać dopiero w połowie jesieni. Aby cieszyć się cudownym kwitnieniem „tropikalnego lekarza”, lepiej poczekać kolejny rok. Aby to zrobić, wystarczy pozostawić korzenie w glebie.

Sygnałem do zbioru imbiru wyhodowanego w mieszkaniu jest usychanie przyziemnej części. Najczęściej dzieje się to w środku zimy. Gdy tylko część naziemna zaczyna lekko żółknąć i opadać, nawadnianie zostaje zatrzymane. Po 3-4 dniach możesz wykopać korzenie i wysłać je do wyschnięcia i przechowywania.Zbiór roślin okopowych można rozpocząć jesienią, ale w tym przypadku nie trzeba się spodziewać dobrych zbiorów.

Jak prawidłowo przechowywać bulwy? Roślinę okopową umieszcza się w ciemnym chłodnym miejscu. Najlepiej nadaje się do tego piwnica lub lodówka. Jeżeli przewiduje się długoterminowe przechowywanie, wtedy rośliny okopowe powinny być owinięte w papier. Jednakże, gdy jest przechowywany przez ponad 6 miesięcy, zaczyna tracić swoje właściwości lecznicze, ale może ponownie być używany jako materiał do sadzenia.

Zalecane