Orzech: uprawa w regionie moskiewskim, odmiany, zasady sadzenia i pielęgnacja

Od czasów starożytnych orzechy uważane są za smaczny i zdrowy produkt, którego stosowanie jest mile widziane w każdej formie. Wśród nich wyróżnia się orzech włoski, który jest również nazywany „pokarmem dla mózgu”. Zobaczmy, dlaczego orzech jest tak przydatny i jak rośnie w regionach o niestabilnych warunkach pogodowych, na przykład na przedmieściach.

Czy można wyhodować orzecha na przedmieściach?

Wśród ludzi panuje opinia, że orzech jest kulturą ciepłolubną i nie zakorzenia się w regionach o chłodnym klimacie. Wielu początkujących ogrodników jest zaskoczonych informacją, że w regionie moskiewskim można uprawiać wiele odmian orzechów włoskich.Stało się to możliwe dzięki bezpretensjonalności kultury i żmudnej pracy hodowców, którzy hodują wczesne, mrozoodporne mieszańce.

Dzisiaj w Federacji Rosyjskiej uprawia się około dwóch tuzinów odmian orzechów włoskich, w tym w regionach północnych.

Odpowiednie odmiany

Niestety nie wszystkie odmiany nadają się do regionu moskiewskiego, ale jest ich wystarczająco dużo i jest z czego wybierać początkujący ogrodnik. Najpopularniejsze to:

• Idealny.

Szybko rosnąca odmiana, która już od pierwszego roku życia zaczyna przynosić niewielkie plony. Do ogrodu zaleca się zakup sadzonek co najmniej czteroletnich. Sławę wśród letnich mieszkańców zyskał dzięki łagodnemu gustowi, bezpretensjonalności i dobrym plonom.

• Gigan.

Hybryda stworzona na bazie poprzedniej odmiany i przejmująca wszystkie jej pozytywne cechy.Ich główna różnica polega na wielkości. Ideał ma stosunkowo niewielkie rozmiary - około 6 metrów. Gigant w pełni uzasadnia swoją nazwę, a przy odpowiedniej ilości światła słonecznego dorasta do 20 metrów wysokości. Z jednego takiego drzewa można zebrać do 100 kilogramów orzechów w sezonie.

• Astachowski.

Znany w regionie moskiewskim od stosunkowo krótkiego czasu, stał się jednym z faworytów ze względu na wysoką mrozoodporność i silną odporność. Wysokość dorosłego drzewa wynosi około 10 metrów, a pierwsze owoce powstają w szóstym roku życia. W sezonie z drzewa zbiera się od 30 do 40 kilogramów orzechów.

• Sadko.

Ta odmiana została wyhodowana specjalnie do uprawy w regionie moskiewskim i spokojnie znosi lokalne zimy. Wielkość drzewa jest niewielka, aw normalnym stanie nie przekracza 4-5 metrów. Zbiory kształtują się stabilnie, w niczym nie ustępując smakom południowych odpowiedników.

Uważaj! Oprócz powyższych odmian, w regionie moskiewskim doskonale się zakorzeniają: Aurora, Kocherzhenko, Podmoskovny i Harvest.

Funkcje dopasowania

Pomimo swojej bezpretensjonalności orzech wymaga przestrzegania pewnych zasad w celu zapewnienia normalnego wzrostu i plonowania. Należą do nich:

• daty lądowania;
• wybór właściwego miejsca;
• przygotowywanie sadzonek;
• przestrzeganie zasad lądowania.

Przyjrzyjmy się im bliżej.

Daty wyokrętowania

Godziny zejścia na ląd różnią się w zależności od regionu:

• w południowych regionach o ciepłym klimacie sadzonki sadzi się w połowie jesieni;
• w regionach północnych, o mniej korzystnym klimacie, lądują na wiosnę.

Sadzenie wiosenne odbywa się w kwietniu, aż do momentu, gdy na drzewach zaczną pęcznieć pąki. Nie zaleca się sadzenia jesienią w rejonie Moskwy, ponieważ drzewo nie będzie miało czasu na zakorzenienie się przed zimowymi przymrozkami i istnieje ryzyko, że umrze.

Wybór miejsca lądowania

Wybierając miejsce lądowania, postępuj zgodnie z następującymi zasadami:

• wody gruntowe nie powinny zbliżać się do powierzchni. Optymalna głębokość występowania to co najmniej dwa metry. Jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, drzewo nie będzie mogło normalnie się rozwijać;
• Powierzchnia lądowania jest dobrze oświetlona i przez większość czasu nie jest w cieniu.

Nie sadzić orzecha w pobliżu pomieszczeń mieszkalnych lub budynków gospodarczych. Jego potężny system korzeniowy zniszczy nawet betonową podstawę, powodując uszkodzenia budynku.

Przygotowanie sadzonek

Przy przygotowywaniu sadzonek do sadzenia w kraju:

• konieczne jest, aby korzenie sadzonki nie były uszkodzone i zdeformowane;
• do sadzenia zaleca się użycie sadzonek orzecha włoskiego, które osiągnęły wiek 2 lat;
• pień musi być wolny od uszkodzeń lub chorób;
• zwróć uwagę na miejsce szczepienia sadzonki. Jeśli nie rosło dobrze - wybierz inną;
• przed sadzeniem sadzonki dwuletnie należy przyciąć tak, aby ich długość przed sadzeniem nie przekraczała 50-70 centymetrów.

Uważaj! Sadzonki jednoroczne są małe i nie wymagają przycinania.

Proces wejścia na pokład

Proces sadzenia sprowadza się do wykopania dołka o wymaganej wielkości i przygotowania odpowiedniej mieszanki do jego wypełnienia.Wielkość dołu powinna mieć co najmniej 60 centymetrów średnicy. Głębokość zależy od wielkości systemu korzeniowego. Zwykle wnikanie w grunt następuje na co najmniej 50-60 centymetrów.

Z wykopanej ziemi wokół dołu powstaje kopiec, a zamiast niego na dno wylewa się trochę nawozu zawierającego fosfor i próchnicę zmieszaną z żyzną glebą. Pod koniec zabiegu miejsce lądowania jest obficie nawadniane. Do pierwszego podlewania zużywa się co najmniej 60 litrów płynu.

Nuanse pielęgnacji drzewa na przedmieściach

Orzech, jak każde inne drzewo, wymaga minimalnej pielęgnacji, która polega na odpowiednim podlewaniu, nawożeniu i przycinaniu. Te procedury nie zajmują ogrodnikowi dużo czasu, ale pozwalają drzewu rozwijać się harmonijnie. Dając mu 30-40 minut w ciągu tygodnia, będziesz mieć pewność dobrych zbiorów na koniec sezonu.

Karmienie

Karmienie drzewa nie wymaga od właściciela dużego wysiłku, ponieważ w ciągu roku wystarczy kilka razy zrobić niezbędne nawozy. Opatrunek górny dzieli się na:

• jesień;
• wiosna.

Jesienią nacisk kładziony jest na nawozy o wysokiej zawartości fosforu i potasu, a wiosną na suplementy azotowe. W przypadku sadzenia drzewa na żyznej glebie należy odrzucić obfite nawożenie. Orzech rozwija się szybko nawet na ubogich glebach, a nadmierne ilości składników odżywczych mogą niekorzystnie wpłynąć na jego wzrost.

Nawadnianie

Właściwe i terminowe nawadnianie jest kluczem do sukcesu w uprawie drzewa orzechowego. Ta kultura uwielbia wilgoć, aw pierwszych latach życia, jeśli lato okazało się suche, nawadnianie przeprowadza się co tydzień. Okazuje się, że w sezonie letnim ogrodnik będzie musiał podlewać orzech co najmniej 12 razy, wylewając około 3 wiader płynu.

Dojrzałe drzewa są podlewane o połowę rzadziej, ale objętość płynu jest podwojona. W porze deszczowej drzewo jest mniej podlewane, co ma wpływ na stan gleby.

Cięcie

Kształtowanie korony drzewa odbywa się wiosną, mniej więcej pod koniec marca. Prace profilaktyczne mające na celu usunięcie chorych i uszkodzonych gałęzi prowadzone są jesienią, podczas przygotowań do zimowania. Formowanie korony zaczyna się od momentu, gdy pień drzewa urósł o półtora metra. Dzieje się tak:

• 10 gałęzi pozostaje na pniu, które tworzą szkielet korony;
• pędy na gałęziach są przycinane tak, aby ich długość wynosiła 20 centymetrów.

Dorosłe drzewo nie musi formować korony, a od ogrodnika wymagane jest tylko profilaktyczne przycinanie.

Funkcje zimowe

Młode drzewa, przed nadejściem zimy, owija się w ciepłą tkaninę, a ziemia wokół pnia jest mulczowana. Jako ściółkę można użyć słomy, obornika lub torfu. Dojrzałe drzewa nie wymagają dodatkowej pielęgnacji, a zimowe mrozy znoszą twardo.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Wśród chorób charakterystycznych dla orzechów włoskich znajdują się:

• Sparzenie bakteryjne.

Jego objawy wyrażają się w ciemnieniu liści i orzechów na drzewie. Do walki z chorobą stosuje się specjalne preparaty o wysokiej zawartości miedzi. Wszystkie uszkodzone części są usuwane i spalane.

• Rak korzenia.

Na korzeniach tworzą się wielkie narośla, a drzewo przestaje rosnąć i przestaje wydawać owoce. Jako zabieg zaleca się traktować korzenie roztworem sody kaustycznej 1%. Pod koniec zabiegu korzenie myje się dużą ilością wody.

• Brązowe plamy.

Pojawia się jako brązowe plamy na liściach. Porażone liście szybko opadają, a w zaawansowanej postaci choroba rozprzestrzenia się na kwiaty, niszcząc większość z nich. Jako lek stosuje się mieszankę Bordeaux, której stężenie wynosi 1%.

Szkodniki:

• ćma orzechowa;
• biel;
• Amerykański biały motyl;
• mszyca;
• Mól szyszkowa.

Gdy zostaną znalezione, uszkodzone części zostają spalone, a drzewo jest traktowane specjalnymi środkami chemicznymi sprzedawanymi w sklepach.

Jak widać, sadzenie orzecha włoskiego w regionie moskiewskim nie jest trudnym zadaniem, a przy minimalnym wysiłku możesz cieszyć się domowymi orzechami przez cały rok.

Zalecane