Owca górska: jak się nazywa i jak wygląda, gdzie mieszka i co je gatunek

Krewnicy owiec domowych to odmiany owiec górskich. Żyją na wolności i są przystosowane do poruszania się po skalistym terenie, który łączy urwiska i pionowe zbocza. Zwierzęta można znaleźć w niektórych obszarach Eurazji, Ameryki Północnej i na kontynencie afrykańskim. Większość przedstawicieli uważa go za gatunek rzadki.

Jak ma na imię owca górska

Owce górskie to ssaki parzystokopytne należące do rodziny byków. Łacińska nazwa gatunku to Ovis ammon. Według legendy nazwa pochodzi od imienia jednego z bogów.Mieszkańcy Olimpu zamienili się w zwierzęta, bojąc się gigantycznej Tifany. A Amon przybrał postać barana. Eksperci nie zgadzają się co do klasyfikacji i liczby gatunków tych zwierząt. Termin „owca górska” jest najczęściej używany w odniesieniu do największego przedstawiciela grupy. Arkhar w języku mongolskim oznacza „dzikie owce”.

Pochodzenie gatunku

Kwestia pochodzenia owiec nie została ostatecznie zbadana. Naukowcy wciąż zastanawiają się, kto jest przodkiem zwierząt.

Istnieje kilka typów:

1. Muflony żyją głównie w Azji. Wielu badaczy wątpi, że to właśnie ta grupa zwierząt stała się przodkiem współczesnego gatunku.
2. Dzikie owce Argali są jednymi z największych przedstawicieli bydła. Giganty spotyka się u podnóża Azji Środkowej. Pierwotność osobników również nie została udowodniona.
3. Aragali, pochodzący z Himalajów i Transbaikalia, jest uważany za najbardziej prawdopodobnego przodka owiec.

System klasyfikacji owiec górskich ciągle się zmienia. W wyniku badań izoluje się nowe gatunki parzystokopytnych, a przedstawicieli innych podgatunków łączy się w odrębne grupy.

Opis i charakterystyka

Owce górskie to duże zwierzęta z dużymi rogami, które wkręca się jak korkociąg. Krawędzie są zaokrąglone i osiągają długość od 1 do 2 metrów. Samce walczą o prawo do bycia uważanym za lidera stada. A rogi to potężna broń wojskowa.

Dorosły baran waży od 60 do 190 kilogramów, samice są 2 razy lżejsze. Argali Pamir uważane są za najbardziej imponujące. Ten przedstawiciel byków nazywany jest również Marco Polo na cześć podróżnika, który jako pierwszy opisał zwierzę. Owca górska osiąga 1,8 metra długości, ale ma krótki ogon - 10-17 centymetrów. Barwa parzystokopytnych waha się od żółtego do ciemnobrązowego.Rdzenni mieszkańcy Himalajów są ciemni, rosyjski podgatunek wygląda znacznie jaśniej. Samce wyróżnia biały kołnierz na szyi i ciemniejszy kolor sierści w porównaniu do samic. Zwierzęta linieją 2 razy w roku.

Siedlisko i siedlisko

Owce górskie są przedstawicielami fauny regionów wysokogórskich. Najczęstsze obszary, w których żyją zwierzęta to:

Muflony:EuropejskieJeden z przedstawicieli gatunek europejski zamieszkuje południe kontynentu, Sardynię i Korsykę Cypriot Argali Przedstawiciele tej grupy mieszkają w Ałtaju, Kazachstanie, Tybecie i innych regionach górskich. Najwięksi są tubylcy ze skał Pamiru.Śnieżny Te parzystokopytne wybrały połacie wschodniej Syberii Grube i cienkie rogi Terytorium gatunku - Ameryka Północna Mieszka w Azji Środkowej i Kaszmirze

Nazwa	Siedlisko
Rzadki, prawie wymarły gatunek znaleziony na Cyprze
	Urial lub stepowy baran

Owce górskie rzadko pokonują duże odległości. Obszar migracji rzadko przekracza 40 kilometrów kwadratowych. Latem inwentarz wznosi się na alpejskie łąki w górach, zimą schodzi do dolin, gdzie śniegu jest mniej, łatwiej jest znaleźć pożywienie.

Co je zwierzę

Podstawą diety przedstawicieli rodziny bovidów są zioła. W warunkach wysokich gór owce znajdują przestrzeń wolną od drzew, ale z urozmaiconą roślinnością. Maciorki i młode są karmione oddzielnie od samców. Dorośli zajmują terytoria na niższym poziomie, gdzie można znaleźć znaczne zapasy żywności.

Na wzniesionych terenach dzikie owce znajdują różne trawy i turzyce, nieco niżej - krzewy i mezofity.

Cenną substancją dla owiec jest sól, za pomocą której uzupełniają zapasy minerałów w organizmie. Zwierzęta również lubią jeść gałęzie drzew, takich jak dęby czy klony, ale płatki zbożowe są uważane za największy przysmak. Dzienne spożycie paszy u dojrzałych samców wynosi od 16 do 19 kilogramów. W górach małe strumienie i roztopiony śnieg stają się źródłem wody dla dzikich owiec. W suchych obszarach zwierzęta czasami muszą pokonywać znaczne odległości w poszukiwaniu wody.

Charakter i styl życia barana

Samotne owce górskie są rzadkie, zwierzęta często tworzą małe stada. Maciorki z potomstwem żyją w oddzielnych grupach od dorosłych samców. Migracja jest zwykle związana z poszukiwaniem pożywienia. W gorącym sezonie parzystokopytne zbliżają się do szczytu góry.

Ale czasami przyczyną wysiedlenia stada są klęski żywiołowe lub pożary. Kłusownicy są również w stanie zmusić zwierzęta do opuszczenia ich siedlisk.

Owce górskie są bystre. Ostrzegają swoich bliskich przed niebezpieczeństwem niskim beczeniem. Starają się unikać bezpośredniego zderzenia z wrogami. Umiejętność przeskakiwania z jednej skały na drugą pomaga uciec od drapieżników. Na długości zwierzę skacze na odległość 3-5 metrów. W sytuacjach nie zagrażających życiu dzikie zwierzęta wykazują pokojowe usposobienie.

Struktura społeczna i reprodukcja

Rykowisko owiec górskich zaczyna się w połowie jesieni i trwa do stycznia. U zwierząt żyjących na niższych poziomach wzniesień okres ten jest czasem dłuższy. O prawo do kojarzenia się z samicą dorosłe barany aranżują prawdziwą bitwę. Uderzenia rogów, które wymieniają, słychać z odległości około 800 metrów. Zwycięzca wybiera kobietę.

Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 2 lat, znacznie wcześniej niż mężczyźni, którzy zaczynają kojarzyć się z płcią przeciwną nie wcześniej niż 5 lat. Dzikie owce są obok wybranej przez kolejne 2 miesiące po rykowisku. Okres ciąży sięga około 165 dni. Zwykle poród przypada na marzec lub kwiecień.

Podstawowe cechy tworzenia zwierząt:

Masa jagniąt przy urodzeniudo 5 kgPrzyrost masy ciała w pierwszym dniu po urodzeniudziesięciokrotnyPojawienie się pierwszego ząb mleczny u jagniąt po 3 miesiącachOstateczne kształtowanie zębów po 6 miesiącach Wiek maksymalnego przyrostu masy ciała:kobiety2 latakobiety 4 lataŻywotność10-12 lat

Wskaźniki	Wartość

1 jagnię zwykle daje 1 jagnię. Niektóre gatunki byków rodzą bliźnięta, czasami odnotowuje się przypadki narodzin pięciu jagniąt jednocześnie. Potomstwo samicy kontynuuje karmienie mlekiem nawet po pojawieniu się zębów.

Naturalni wrogowie owiec górskich

Artiodaktyle nie unikają innych zwierząt. Kiedy owce górskie trzymają się razem, rogi i szybki bieg działają jako obrona przed niebezpieczeństwem. Ale jeśli dana osoba zostanie sama, zatrzyma się w miejscu, dopóki zagrożenie nie minie.

Możliwość poruszania się po skalistym terenie służy jako niezawodna obrona przed drapieżnikami. Parzystokopytne mogą stać się ofiarami wilków. Polują na nie również pantery śnieżne, lamparty i inne kotowate, a na mniejsze zwierzęta orły przednie i orły.

Stan populacji i gatunku

Liczba owiec górskich spadła w ostatnich latach.Niektórym gatunkom grozi wyginięcie. Nie tylko drapieżniki wpływają na redukcję pogłowia. Kłusownicy od dawna przyciągają luksusowe rogi zwierząt, skóry i mięso. Zakazy sprzedaży cennych surowców nie odstraszają handlarzy towarami podziemnymi. Strzelanie do parzystokopytnych odbywa się nawet na terytoriach objętych ochroną państwa. W Chinach rogi baranie są używane w medycynie ludowej. W Rosji na zmniejszenie liczby ludności wpływa górnictwo, w Mongolii - rozwój rolnictwa. Procesy urbanizacyjne prowadzą do spadku liczby rzadkich zwierząt w wielu krajach.

Wyświetl problemy z konserwacją

Owce górskie są ujęte w Czerwonej Księdze Rosji, Chin, Kazachstanu i innych krajów. W różnych częściach świata tworzone są rezerwaty, w których łowione są rzadkie zwierzęta wyłącznie w celach hodowlanych. W ogrodach zoologicznych parzystokopytne trzymane są w obszernych kojcach, które zapewniają oddzielne pomieszczenie dla ochrony przed warunkami atmosferycznymi. Komfortowe warunki ułatwiają przystosowanie się stadu do niewoli.

Pojawienie się potomstwa poza dzikim środowiskiem daje nadzieję na odbudowę populacji. Zwierzęta udomowione są również krzyżowane z owcami domowymi, co przyczynia się do powstawania nowych ras.

Zalecane