Gdzie mieszka wół piżmowy: naturalne obszary zamieszkania, jak wygląda i co je

Wół piżmowy to ssak z rodziny parzystokopytnych z rodziny Bovid. Łacińska nazwa - "ovibos" lub "ram-ox" odzwierciedla unikalne połączenie zewnętrznej masywności jaków i instynktu stadnego baranów. Wół piżmowy jest genetycznie zbliżony do bawoła azjatyckiego. Zwierzęta po raz pierwszy zaobserwowano pod koniec XVII wieku w Kanadzie. Na świecie jest kilka zarezerwowanych miejsc, w których dziś żyje wół piżmowy.

Pochodzenie gatunku i opis

W prehistorycznej epoce miocenu piżmowół w hełmie przemierzał góry Azji Środkowej. Nie wiadomo, czy starożytne zwierzęta różniły się wyglądem i zachowaniem od współczesnych. Archeolodzy nie znaleźli wystarczająco dużo szczątków, aby odtworzyć ich wygląd.

Około pięć milionów lat temu ostry klimat zmusił woły piżmowe do zejścia z Himalajów i rozwinięcia nowego terytorium - północnej Eurazji i Syberii. Rozkwit populacji zwierzęcej przypada na okres plejstocenu. Następnie ścieżka wołów piżmowego jest prześledzona do Ameryki Północnej. Jest endemiczny dla Alaski i Grenlandii.

Druga nazwa zwierzęcia - "wół piżmowy" - jest sprzeczna z fizjologią wołów piżmowych, ponieważ brakuje im gruczołów piżmowych. Indianie kanadyjscy użyli słowa „musked” w odniesieniu do bagiennego obszaru, na którym znaleziono duże parzystokopytne.

We współczesnym opisie wół piżmowy wygląda tak:

• wysokość w kłębie - 135 centymetrów;
• waga - 260-650 kilogramów;
• długość ciała - 190-260 centymetrów;
• garb na karku;
• przód ciała jest szerszy niż tył;
• zaokrąglone duże kopyta;
• wydłużona głowa;
• rogi są wygięte od dołu do góry;
• krótki ogon ukryty pod futrem.

Mężczyźni są więksi niż samice. Obfitość pożywienia wpływa również na wielkość wołów piżmowych. Parzystokopytny żyjący w niewoli waży więcej niż dzikie odpowiedniki. Ale największe woły piżmowe żyją w zachodniej Grenlandii.

Główną cechą zwierząt jest długa, gęsta sierść zwisająca do kopyt. Jego długość to 60 centymetrów po bokach. Kudłaty wół piżmowy jest całkowicie nim pokryty. Dzięki gęstemu podszerstkowi, który jest 8 razy cieplejszy od owczego, nie zamarza na mrozie. Samce wyróżniają się grubszą linią włosów na karku. Kolor zwierząt jest brązowy. Białe byki prawie nigdy nie są widywane.

Wełna z wołu piżmowego składa się z ośmiu rodzajów włosia i jest najcieplejsza na świecie.

Młode piżmowoła nazywa się cielęciem. Od urodzenia jest chroniony przed zimnem tłuszczem podskórnym. Cielęta woły piżmowe rodzą się pojedynczo.Dwa młode w potomstwie to rzadkość, co tłumaczy się obfitym i pożywnym karmieniem. W naturze nie występuje wielość zwierząt.

Gdzie mieszka wół piżmowy

Nowoczesne siedliska wołów piżmowych:

• Kontynent północnoamerykański, kraina Grinelev i Parry;
• północ, zachód, wschód Grenlandii;
• Kanadyjskie Wyspy Banksa, Wiktoria;
• część kontynentalna i wyspy archipelagu arktycznego Kanady;
• wyspy na Morzu Beringa u wybrzeży Alaski - Nunivak i Nelson.

Arctic National Wildlife Refuge na Alasce pozostaje siedliskiem wołów piżmowych w Ameryce Północnej. Zwierzęta są przystosowane do surowego klimatu.

Najbardziej wysunięty na południe region ich dystrybucji znajduje się w tajdze Kanady - na wschodzie i północy kontynentu.

Eksterminacja kanadyjskich wołów piżmowych na początku XX wieku zapoczątkowała ochronę i przesiedlenie zwierząt w Eurazji. Po II wojnie światowej osadników przyjęły Norwegia i Szwecja. Ale ich liczba nie wzrosła znacząco.

Populacja wołów piżmowych została przywrócona w tundrze w Rosji. W latach 70. zostały zaakceptowane przez Taimyr i Wrangel Island. Do 2015 r. liczba zwierząt wzrosła do czternastu tysięcy, ale w latach 2022-2023 zmniejszyła się o połowę z powodu kłusownictwa. Populacja wołów piżmowych na chronionej Wyspie Wrangla przetrwała. Inne obszary dystrybucji wołów piżmowych na kontynencie europejskim:

• Ural Polarny;
• Yamal;
• Republika Sachy, która należy do Jakucji;
• Wyspa Zavialov, region Magadan.

Woły piżmowe Taimyr i Wrangla żyją w rezerwacie przyrody Gornokhodatinsky na polarnym Uralu. Dla zwierząt utworzono schronienie - zagrodę. Niektóre z nich stale żyją w naturalnych warunkach. W regionie Magadan unikalne parzystokopytne można zobaczyć w rezerwacie przyrody Solnechny.

Siedlisko wołów piżmowych w Jakucji obejmuje dolne partie rzek Anabar, Indigirka, Kołyma i deltę rzeki Leny. Ich naturalne środowisko znajduje się również na wyspie Begichev.

Wół piżmowy występuje tylko na półkuli północnej, w naturalnej strefie o klimacie arktycznym, subarktycznym i umiarkowanym. Na półkuli południowej panuje klimat odpowiedni dla wołów piżmowych na Antarktydzie, ale zwierzęta nie znajdą pożywienia w lodzie.

Co jedzą zwierzęta

Roślinożerne wół piżmowy żeruje, przekopując się przez warstwę śniegu. Zwierzę zjada zioła, gałęzie krzewów, grzyby, jagody, mech mech reniferowy. W ciepłym sezonie woły piżmowe wykorzystują słoną glebę, aby uzupełnić zapotrzebowanie na sól mineralną.

Artiodaktyle potrafią wykopać pół metra śniegu. Przednie kopyta zwierząt są szersze i dłuższe niż tylne i są specjalnie przystosowane do rozdzierania pokrywy śnieżnej. Ale pożywienie na większych głębokościach nie jest dostępne dla wołów piżmowych. Ponadto woły piżmowe nie mogą przebić się przez twardą skorupę.

Dlatego zlodowacenie często powoduje głód i wymieranie zwierząt.

W zimie woły piżmowe żywią się suchą, zamarzniętą roślinnością, która jest trudna do strawienia. Dlatego spędzają mniej czasu na poszukiwaniu pożywienia niż na jego trawieniu. Wiosną stada kierują się nad brzegi rzek, gdzie żywią się młodymi forbami.

Styl życia i cechy charakteru

Wół piżmowy wędruje w poszukiwaniu pożywienia i wody: zimą wznosi się w góry, a wiosną schodzi w doliny. Dzięki ciepłej wełnie jest przystosowana do niskich temperatur powietrza. Zwierzęta przeczekują burze śnieżne, leżąc plecami do wiatru. Zachowanie wołów piżmowych jest takie samo jak dzikich owiec:

• samiczki z młodymi łączą się w stadzie;
• mężczyźni mieszkają w oddzielnej grupie lub samotnie;
• każde stado ma lidera, za którym porusza się w poszukiwaniu pożywienia;
• latem zwierzęta karmią się rano i wieczorem i odpoczywają w południowym upale;
• Żywienie i drapieżniki są wyczuwane dzięki rozwiniętemu zmysłowi węchu i ostremu wzrokowi.

Woły piżmowe żyją 12 lat. Dobra adaptacja do warunków i ochrona przed kłusownikami wydłużają ich oczekiwaną długość życia do czternastu lat.

Struktura społeczna i reprodukcja

Okres rykowiska u wołów piżmowych rozpoczyna się w lipcu i trwa do grudnia. W tym czasie do grupy samic dołącza jeden lub więcej samców.Konkurują siłą, zderzając się ze sobą. Czasami walki kończą się śmiercią jednego z przeciwników. Ciąża samicy wołu piżmowego trwa 9 miesięcy. Nowonarodzone młode ważą 8 kilogramów. W dniu narodzin są już na nogach i chodzą obok matek. Samice lokalizują swoje dzieci w stadzie po zapachu, podczas gdy cielęta rozpoznają matki po wyglądzie i głosie.

Grupy matek tworzą się w stadzie wołów piżmowych. Cubs zdobywają doświadczenie we wspólnych grach, które trwają do dwóch miesięcy. Następnie młode zwierzęta przestawiają się na pokarm dla dorosłych, próbują mchu, trawy i rozpoczynają mniej zabaw. Cielęta żywią się mlekiem matki od czterech miesięcy do roku.

Członkowie stada wołów piżmowych są w bliskich stosunkach społecznych. Cielęta są natychmiast przyjmowane do grupy. Rodzi się więcej chłopców niż dziewczynek. Na bogatym mleku matki szybko przybierają na wadze - do czterdziestu kilogramów w ciągu dwóch miesięcy.

Naturalni wrogowie

W naturze poluje się na woły piżmowe:

• rosomak;
• wilk;
• niedźwiedź brązowy, biały.

Woły piżmowe są wrażliwe na zbliżanie się drapieżników, więc trudno ich zaskoczyć. Walka z dużymi rogatymi zwierzętami jest zabójcza dla wrogów. W przypadku populacji kłusownicy są gorsi. Rogi i wełna zwierząt mają dużą wartość. Woły piżmowe zauważają najmniejszy ruch i w razie niebezpieczeństwa uciekają z prędkością 40 kilometrów na godzinę.

Jeśli zwierzęta nie mogą uciec, samce tworzą krąg, pośrodku którego gromadzą się samice i małe cielęta. Członkowie kręgu odpierają ataki drapieżników, ale są bezbronni wobec kuli.

Stan populacji i gatunku

Wół piżmowy nie jest wymieniony w Międzynarodowej Czerwonej Księdze. Nie grozi mu wyginięcie w przypadku braku znaczących zmian klimatycznych i zainteresowania nielegalnych myśliwych.Na świecie jest 148 tysięcy osobników. Populacja wołów piżmowych na największej wyspie Grenlandii wynosi 12 000. Zabrania się polowania na zwierzęta żyjące na terenie Parku Narodowego. Ustalono limit polowań na byki żyjące poza obszarem chronionym na południu wyspy.

Woły piżmowe są chronione w Arktyce iw Rosji. Strzelanie do zwierząt jest zabronione w Jakucji i rezerwacie Magadan. Za kłusownictwo została nałożona grzywna w wysokości prawie 8 milionów rubli.

Jak i wół piżmowy: różnice

Genetycy potrafią odróżnić wołu piżmowego od jaka czy żubra - po diploidalnej liczbie chromosomów. Zewnętrznie zwierzęta są bardzo podobne. Wół piżmowy i jak mają garb i długą, ciepłą sierść. Różnica będzie widoczna, jeśli zwierzęta ustawią się obok siebie – kształt głowy, nosa i rogów.

Poniższa tabela pomoże porównać zwierzęta:

Wół piżmowyWysokość w kłębie (metry)2 1,3Długość ciała (w metrach)4 Długość ogona (w centymetrach) 14Waga (kilogramy) 1000 650 Gar Krótki, nie oznaczony wełnianą osłoną Kudłaty, pokryty gęstą grzywąSzyja Długie z krótkimi włosami Ukryte z masywnym futrem Rogi Cienkie, rozciągają się poziomo w różnych kierunkach, płynnie zginają się OgonMobilny, pokryty szorstką sierścią, jak koń Niewidoczny pod płaszczem Wełna Gładkie po bokach, kudłate, długie, przypominające spódnicę na nogach i brzuchuWisi równo przy kopytach, bardzo gruba na szyi KolorBrązowy, szary, czarny, z białymi plamkamiCiemnobrązowy, czarny

Parametr	Jak
	2
75
Zaczynając od wypukłej podstawy na czole (u kobiet wyróżnia się białym puchem), opadaj pionowo po bokach głowy, pochyl się do przodu i w górę na poziomie oczu

Jaki są większe, ale wyglądają bardziej elegancko. Występują w górach Tybetu, w Indiach, Chinach, Kazachstanie, Mongolii, Iranie. Większość zwierząt jest udomowiona. Dzikie jaky żyją tylko wysoko w tybetańskich górach, unikają ludzi i wymierają. Ich organizacja społeczna i zachowanie są takie same jak wołów piżmowych.

Woły piżmowe mają być również hodowane jako zwierzęta domowe. Z nich można uzyskać wartościowy puch giviut, mleko i mięso. Oprócz praktycznych korzyści, farmy wołów piżmowych mają na celu poprawę ekologii regionów i zachowanie przedstawicieli prehistorycznej fauny.

Zalecane