Muchomor kaczy: opis i siedliska perkoza, dieta i wrogowie, status gatunku

Muchomor kaczka właściwie nie ma nic wspólnego z rzędem kaczek, z wyjątkiem podobieństwa w wyglądzie i stałego przebywania na wodzie. Ten ptak u zwykłych ludzi nazywa się uszatym, czubatym, a naukowo - dużym perkozem lub perkozem. Została nazwana muchomorem ze względu na prawie niejadalne mięso - można je zjeść, ale ma wyraźny odrażający rybny aromat.

Opis muchomora

Perkoz europejski, czyli perkoz wielki, to największy okaz z rodziny perkozów, należący do ptactwa wodnego. Zewnętrznie ten ptak przypomina kaczkę, ale perkoz i kaczka nie mają ze sobą nic wspólnego.Ze względu na specjalną strukturę kości (nie są tak puste jak u innych ptaków i mniej wypełnione powietrzem), perkozy mogą nie pozostawać na powierzchni wody, ale prawie lub całkowicie w niej zanurzone.

Wygląd perkoza:

• torso walki;
• cienka, długa szyja;
• nogi daleko do tyłu;
• prawie niezauważalny ogon;
• płaskie pazury;
• krótkie skrzydła;
• szpiczasty prosty dziób.

Cechą wielkiego perkoza są nogi - są krótkie, ale mocne. Nie mają membran, jak kaczki, ale po bokach palców są szerokie ostrza, za pomocą których ptak szybko pływa i świetnie nurkuje. Trzy palce patrzą do przodu, a czwarty wskazuje do tyłu. Podczas pływania nogi nie znajdują się pod ciałem perkoza, ale z tyłu, zachowując się jak śruba napędowa statku.

Perkoz ma miękkie i gęste upierzenie, pióra wychodzą ze skóry prawie pod kątem prostym. Poza okresem godowym samiec uszatki jest trudny do odróżnienia od samicy, zarówno pod względem wielkości, jak i upierzenia - przeważają ciemne, szare kolory. W okresie godowym na głowie i szyi pojawiają się grzebienie, z przodu jasny brzuch i szyja, po bokach jaskrawoczerwone pióra. Na szyi widoczny kasztanowo-czerwony kołnierzyk z czarną obwódką. Na czubku głowy 2 pęczki czarnych piór.

Muchomor ma niewielkie rozmiary - samce ważą do półtora kilograma, samice - 1-1,2 kilograma. Osiągają długość 50-70 centymetrów.

Siedliska ptaków

Perkoz czubaty spędza większość czasu na wodzie. Ze względu na specjalną budowę nóg (znajdują się z tyłu, nie ma na nich membran) ptak chodzi z trudem i wygląda niezręcznie.Perkozy rzadko wychodzą na brzeg, głównie w okresie lęgowym. Żyją w stawach i jeziorach.

Grebeet Perkoz można znaleźć na zbiornikach wodnych w każdym kraju Eurazji. Ptak nie lubi zimnego klimatu, dlatego praktycznie nie mieszka w regionach północnych. Nie spotyka się perkoza w Australii i Nowej Zelandii, nadal żyje w Afryce, choć w niewielkich ilościach. W Europie Środkowej perkoz może żyć nawet w sztucznych zbiornikach wodnych (stawach w parkach miejskich).

Zachowanie na wolności

Muchomor jest ptakiem dziennym, rzadko porusza się w nocy i tylko wtedy, gdy księżyc jest jasny. Mieszka samotnie, dopiero w okresie lęgowym tworzy parę. Jest na wodzie cały dzień, świetnie nurkuje, rzuca się do wody z wyprostowaną szyją, pływa pod wodą na duże odległości.

Lata dobrze, ale niechętnie, dlatego w razie niebezpieczeństwa łatwiej mu zanurkować pod wodę niż odlecieć (do tego ptak potrzebuje długiego biegu). Głos perkoza jest donośny, ptak potrafi wydawać różne dźwięki.

Wiosna migracja rozpoczyna się w marcu-kwietniu, kiedy otwierają się zbiorniki wodne. Perkozy wolą gniazdować na jeziorach, gdzie występują obszary zarośli i trzcin, ale są też obszary otwartych, głębokich wód. Jeśli zbiornik nie jest duży, perkozy gniazdują parami. Na dużych jeziorach do 50-100 par może osiedlić się w skupiskach.

Dieta

Główną dietą perkoza są małe ryby, nie dłuższe niż 8 centymetrów. Perkoz wielki zjada więcej ryb niż jakikolwiek inny gatunek perkoza.

Oprócz ryb można jeść:

• nurkuj pływacy;
• błędy;
• skorupiaki;
• skorupiaki;
• ważki;
• robaki wodne;
• kamienie;
• ślimaki.

Główną metodą pozyskiwania pożywienia z perkozów jest nurkowanie. Schodzą pod wodę 2-3 razy na minutę, za każdym razem pokonując dystans do 25 metrów. Jedna z 4-5 prób złapania ryby kończy się sukcesem. Kiedy dorosły perkoz łapie rybę, kaczątka pędzą do niej z piskiem i próbują złapać pożywienie. Młode są karmione kijankami, małymi rybkami i owadami.

Muchomor może godzinami pozostawać na powierzchni wody lub, zanurzony do połowy, zbierać jedzenie z powierzchni wody i łapać owady w locie.

Sezon rozrodczy i godowy

perkozy są znane z niezwykłych zabaw godowych poprzedzających zagnieżdżanie. Z zewnątrz zabawy te wyglądają jak taniec - ptaki płyną do siebie, upierzenie na głowie jest potargane. Po spotkaniu samiec i samica stoją na wodzie, jednocześnie nurkują i zbierają cząsteczki glonów z dna zbiornika. Dają je sobie nawzajem w dziobach jako prezenty.

Zarówno krycie, jak i gniazdowanie odbywa się na domowej tratwie z trzciny i suszonych wodorostów. Ale zeszłoroczna tratwa służy do krycia, a do hodowli piskląt para wspólnie buduje nową. Składanie jaj następuje zwykle pod koniec maja. Samica składa 3-7 białych jaj, które z czasem stają się brązowo-zielone.

W gnieździe o wysokości około 50 centymetrów jaja są ciepłe, mimo że pod ciężarem ciała perkoza zapada się do wody. Oboje rodzice wysiadują. Po 24-30 dniach wykluwają się pisklęta pokryte już puchem - młode mają jasne pasiaste upierzenie. Pisklęta poruszają się na plecach do rodzica i pozostają tam do 1,5-2 miesięcy, dopóki nie nauczą się samodzielnie zdobywać pożywienia.

Naturalni wrogowie

Główni wrogowie, którzy zagrażają muchomorom, głównie w okresie godowym i podczas inkubacji jaj, to:

• Błotniak stawowy;
• szara sroka;
• sroka;
• szczupak.

Ptaki mogą dziobać jajka, a szczupaki chętnie ucztują na młodych kaczątkach, które dopiero uczą się schodzić do wody. Muchomor może umrzeć w sieci rybackiej, jeśli się w nią zaplącze, gdy zanurkuje zbyt głęboko, by zdobyć jedzenie. Gniazdam zagrażają nagłe zmiany pogody, gdy wznoszą się silne fale i podnosi się poziom wody w zbiorniku.

Stan populacji i gatunku

perkozy należą do gatunku perkozów - rodziny ptactwa wodnego. W sumie w populacji są 22 gatunki, z których 3 już wyginęły. Perkoz czubaty jest najczęstszym gatunkiem ptaków z rodziny perkozów występujących w Europie.Perkozy nie są spokrewnione z żadnym gatunkiem ptaków. Początkowo sądzono, że ze względu na podobieństwo i zwyczaje należą do rodziny nurkowców, później teorię tę zakwestionowano. W 2003 roku pojawiła się teoria, że perkozy są bliskimi krewnymi flamingów.

Pomimo tego, że wielu przedstawicieli perkoza ginie w okresie polowań (odsyła się go razem z kaczką), w niesprzyjających warunkach klimatycznych populacja nie zmniejsza się. W ciągu ostatnich dziesięcioleci nastąpił wzrost liczby ze względu na fakt, że sieci hodowli ryb i innych sztucznych zbiorników znacznie się rozwijają.

Zalecane