Gołąb skalny: pochodzenie i opis dzikich gatunków, dieta i status gatunku

Gołębie skalne najczęściej osiedlają się w skałach. Często można je spotkać w pobliżu zbiorników wodnych - dużych jezior, górskich potoków czy szerokich rzek. Te ptaki są uważane za dość siedzące. Czasami wędrują do południowych regionów w ich zasięgu. Z wyglądu ten gatunek ptaków przypomina głównie szare gołębie, ale różni się od nich mniejszymi rozmiarami. Gołębie skalne mają szeroki zakres dystrybucji i nie są zagrożone.

Pochodzenie gatunku

Na początku ptaki żyły na wolności. Spotkali się w północnych regionach Afryki. Ptaki można było również zobaczyć w Europie i Azji. Udomowienie gołębi miało miejsce ponad 5000 lat temu. Jednak ptaki skalne nadal można znaleźć w naturze.

Wygląd i funkcje

Z wyglądu ptaki przypominają szare gołębie. Są jednak mniejsze i wyglądają znacznie bardziej elegancko. Długość ciała samców wynosi 34-35 centymetrów, a samic 33-34. Skrzydła mają długość 22-23,5 centymetra. Jednocześnie ich rozpiętość sięga 65,5-67,5 centymetrów.

Kolor górnej części ciała jest jasnoniebieski. A na szyi i głowie jest nieco ciemniejszy. Górna część szyi wyróżnia się zielonym połyskiem, który nie jest tak wyraźny w okolicy szyi. Skrzydła posiadają 2 poprzeczne czarne paski. Stopniowo zwężają się z boków. Samice są nieco mniejsze i szczuplejsze w porównaniu z samcami. Charakteryzują się niezbyt jasną szyją i wolem. Ponadto są uważane za bardziej mobilne.

Dieta

Gołębie skalne jedzą nasiona dzikich roślin. W śnieżne zimy brakuje żywności. Dlatego ptaki schodzą z gór do dolin i tam znajdują nasiona roślin uprawnych. Zwykle jedzą pszenicę, żyto, jęczmień, owies. Od dzikich ziół gołębie preferują nasiona rdestowca, mniszka lekarskiego, babki lancetowatej, gwiazdnicy.

Niewielka część diety to pasza dla zwierząt - ptaki mogą jeść ślimaki, ślimaki, dżdżownice.

Siedlisko

Te dzikie gołębie są często spotykane w różnych regionach Azji. Mieszkają w Indiach, Chinach, Kirgistanie, Rosji. Ptaki te można również zobaczyć w Mongolii, Pakistanie, Afganistanie i innych krajach. Całkowita liczba ptaków jest nieznana. Jednak w miejscach występowania ten gatunek jest uważany za dość powszechny.

Dystrybucja

Ptaki są dość rozpowszechnione. Osiedlają się od gór wschodniej części Azji Środkowej po wybrzeże Morza Japońskiego. Poza Azją Północną ptaki żyją w Chinach, Mongolii, Afganistanie. Żyją również w zachodniej części Himalajów.

Zimowanie

Dokładne informacje dotyczące lotów gołębi skalnych nie są dostępne. Jednocześnie naukowcy mają informacje, że w niektórych miejscach ptaki przemieszczają się z gór wysokich do niższych.

Na wyżynach Azji Środkowej ptaki zimują w swoich siedliskach. Wolą jednak pozostać blisko osad.

Codzienna aktywność, zachowanie i reprodukcja

W ciągu dnia gołębie skalne są aktywne tylko w ciągu dnia. W okresie pozalęgowym ptaki te tworzą bardzo silne stada. Mogą również tworzyć mieszane stada z gołębiami skalnymi. W tym samym czasie ptaki mają czas na rozdzielenie się na etapie startu.

W miastach skaliste i szare gołębie osiedlają się w różnych miejscach. Szare ptaki wolą w ciągu dnia odpoczywać na dachach, trawnikach lub asfalcie. Jednocześnie skaliste gatunki ptaków nie lubią miejskiego hałasu. Dlatego osiadają, by odpocząć na dachach wysokich budynków z widokiem na ciche dziedzińce.Niewiele jest informacji dotyczących reprodukcji tego gatunku ptaków. Wiadomo, że okres godowy u ptaków zaczyna się dość wcześnie. Tak więc w Primorye gołębie składają jaja w lutym.

Ptaki budują gniazda w szczelinach skalnych. W osadach ptaki mogą umieszczać je pod dachami. Dokładna liczba sprzęgieł nie jest znana. W okresie lęgowym ptaki tworzą kolonie, w tym 2-4 pary. Czasami są liczniejsze i obejmują kilkadziesiąt par.

Naturalni wrogowie

Na opuszczonym terenie głównymi wrogami tego gatunku gołębi są wrony i sroki. Na obszarach nizinnych ptaki padają ofiarą ataków sokołów i jastrzębi. Jednocześnie, ze względu na ich dużą prędkość i doskonałą manewrowość, gołębie skalne są mniej podatne na ataki drapieżników niż gołębie szare.

Gołębie żyjące na klifach Bajkału i Angary cierpią na wrony i sroki. Znajdują i niszczą gniazda ptaków. W tych miejscach gołębie skalne są często chronione przez liczne mewy, które odpędzają wrony i inne drapieżniki. Jednocześnie mewy nie niszczą gołębich gniazd.

Stosunkowo niewiele z tych ptaków osiedla się w miastach, więc praktycznie nie są one prześladowane przez ludzi. Ponadto ptaki osiedlają się w trudno dostępnych miejscach. To prawie całkowicie eliminuje wpływ ludzi na ich liczebność.

Jednocześnie istnieją inne niekorzystne czynniki, które negatywnie wpływają na liczbę ptaków. Należą do nich brak żywności w regionach wysokogórskich. W ostre zimy z dużą ilością śniegu ptaki muszą schodzić na niskie obszary górskie, osiedlając się w pobliżu siedzib ludzkich.

Stan populacji i gatunku

Na wielu obszarach swojego zasięgu ten gatunek gołębi uważany jest za pospolity, a nawet liczny.W naturze ten gatunek ptaków żyje w niedostępnych miejscach. Dlatego rzadko jest atakowany przez ludzi lub drapieżne zwierzęta. Wraz z nadejściem jesieni w rejonie Irkucka i nad Bajkałem powstają stada, które obejmują 150-300 osobników. W górach Azji Środkowej żyją stada, które obejmują kilkadziesiąt ptaków.

W tym samym czasie plastyczność ekologiczna i surowe siedliska prowadzą do tego, że gołębie skalne nie są w stanie dogonić liczby gołębi skalnych. Stada ponad 300 osobników są dla nich limitem.

Gołębie skalne przypominają wyglądem niebiesko-szare gołębie. Charakteryzują się jednak szeregiem cech. Ptaki te żyją na obszarach górskich i wyróżniają się szerokim obszarem występowania. Mają jednak również naturalnych wrogów. Należą do nich sroki, wrony, jastrzębie.