Zagorska perliczka białopierśna: opis rasy, plusy i minusy, hodowla

Spośród wszystkich drobiu wyróżnia się perliczka białopierś Zagórska. Przedstawiciele „królewskiego (Cezara) kurczaka” są znani ludzkości od dawna, byli popularni w czasach starożytnej Grecji i Rzymu, a udomowili ich w Afryce na długo przed nadejściem naszej ery. Rasa białopiersi Zagorsk została wyhodowana w Rosji i jest doskonale przystosowana do jej warunków klimatycznych.

Pochodzenie rasy

Na przodków perliczki białej z Zagorska wybrano przedstawicieli perliczki szarej i białej. Celowo wyselekcjonowano okazy o śnieżnobiałej piersi, które wyróżniają się dobrym zdrowiem, stabilnością, wczesną dojrzałością i doskonałą produkcją jaj.W rezultacie rasa okazała się poszukiwana i płodna.

Prace hodowlane trwają teraz, dzięki czemu istnieją trzy odmiany rasy, różniące się cechami i właściwościami.

Perliczka białopiersia zagorska to rasa, która nadaje się do życia w pomieszczeniach i na zewnątrz w regionach naszego kraju oraz w innych krajach. W razie potrzeby ptaki można trzymać nawet w klatkach.

Opis i produktywność perliczki białej z Zagorska

Perliczki są spokrewnione ze zwykłymi domowymi kurczakami, przepiórkami i indykami. Drób rasy białopiersi Zagorsk ma następujące cechy:

Owalne ciało.
Mała "sucha" głowa z charakterystycznymi detalami wskazującymi na pokrewieństwo z indykami - "guz" z tyłu głowy, brak upierzenia, mocny dziób z zakrzywionym końcem. Samce mają czerwone „kolczyki” po obu stronach dzioba i niebieskawy występ w okolicy wola.Samice mają mniej wyraziste i lekko zabarwione „dekoracje”.
Wąska szyja.
Długie nogi z rozwiniętymi palcami, uzbrojone w pazury, którymi perliczki grabią ziemię w poszukiwaniu pożywienia.
Upierzenie mieszanych kolorów - szaro nakrapiane z niebieskawym odcieniem na tułowiu i śnieżnobiałe na klatce piersiowej i na części skrzydeł.
Ogon jest krótki, spiczasty, niepozorny ze względu na specyficzny kształt tułowia.
Cechą ptaka jest inny kolor skóry, w zależności od koloru upierzenia: jasny pod białym piórkiem, ciemnoszary pod nakrapianym.
Skrzydła są mocne, rozwinięte, dzięki czemu perliczki mogą latać. Aby tego uniknąć, zaleca się lekkie przycięcie piór lotnych.

W przeciwieństwie do dorosłych, cesarskie cięcie pokryte jest delikatnym puchem o złotobrązowym odcieniu z wzorem w postaci pasków i plam.

Dorosły cezar waży do 2 kilogramów, perliczka może ważyć o pół kilograma więcej. Po 70 dniach młode zwierzęta ważą do kilograma.

Dojrzewanie następuje w wieku 7-7,5 miesiąca, samica pędy w ciepłym sezonie, daje jedno jajko dziennie. Potrafi złożyć do 150 jaj rocznie. Masa jaj waha się od 38 do 50 gramów, a wylęgowość cesarskich z nich 80-90%.

Wady i zalety

Ta odmiana drobiu ma wiele pozytywnych aspektów, ale jest też kilka małych wad, o których należy pamiętać przed zakupem perliczek do hodowli.

Plusy i minusyCenne mięso dietetyczne, które nie psuje się podczas długotrwałego przechowywania w lodówce.Jaja bogate w składniki odżywcze prawie nigdy nie są narażone na salmonellę ze względu na ich grubą i trwałą skorupkę.Bezpretensjonalność.Odporność na choroby - perliczka białolistna z Zagorska ma silną odporność.Szybki przyrost masy ciała. W wieku 2 miesięcy ptak jest gotowy do uboju i waży do 1,8-2 kilogramów.Łatwość treści.Hałas. Perliczki są hałaśliwe, a przy swobodnym wypasie Cezar, który stracił z oczu swój „harem”, może wpaść w prawdziwy napad złości.Perliczki dowolnej rasy, w tym białopiersi z Zagorska, są złymi kurami. Najlepiej zbierać jajka do dalszej sztucznej inkubacji lub umieszczać je pod kurą, np. kurczakiem. Do tych celów najlepiej nadają się miniaturowe bantamy.Ptaki są bardzo płochliwe, co od razu wpływa na nieśność. Samica może odmówić pośpiechu nawet do miesiąca.

Pozytywne cechy perliczki białej z Zagorska sprawiają, że jest idealna do trzymania i hodowli, nawet dla początkujących w hodowli drobiu.

Cechy trzymania i opieki nad ptakiem

Aby perliczki mogły żyć spokojnie i przyjaźnie, są trzymane na pastwisku liczącym 20-25 osobników. W tym samym czasie na samca powinno przypadać 4-5 samic. Perliczki mogą być wypuszczane do wypasu na podwórku. Szybko przyzwyczajają się do codziennej rutyny i sami wracają do kurnika. Ale ta metoda jest nieco niespokojna, ponieważ Cezar wydaje hałas przy najmniejszym ostrym dźwięku, wzywa samice do smakołyka i swoim krzykiem może przeszkadzać ludziom i innym zwierzętom.

Perliczki mają osobliwość, z powodu której czasami są trzymane jako zwierzęta domowe. Uwielbiają dziobać kleszcze ixodid - czynniki wywołujące śmiertelne ludzkie choroby. Ptaki piją dużo, więc w grupie powinno być 3-5 osób.

Czym karmić rasę

Karmienie nie różni się od diety kurczaka. Jedzenie podaje się trzy razy dziennie. Rano najlepiej zrobić mokry zacier, a porcję należy obliczyć biorąc pod uwagę masę ciała.

Jeśli perliczki rasy białopiersi z Zagorska hodowane są na mięso, w paszy musi być białko w postaci odpadów mlecznych, ciasta, twarogu, a także zboża. W przypadku kierunku jaja w diecie powinna dominować soczysta pasza. Ich obecność stymuluje składanie jaj.

Zielona pasza to 300 gramów na zwierzę, świeża trawa jest dodawana taka sama ilość, a mieszanki zbóż to 90 gramów na sztukę.

Subtelności hodowli

Pomimo tego, że perliczki lubią pić wodę, nie znoszą wilgoci. Kiedy robi się zimno, książęta mogą przytulić się do siebie i deptać słabszych krewnych, więc w chłodne dni warto zapewnić sobie ciepły nocleg. Przy trzymaniu piskląt lepiej jest zrobić podłogę z siatki, potem wylewać odpady, a ptaki nie cierpią z powodu wilgoci i nie są dotknięte chorobami zakaźnymi.

Dorośli Cezarowie poważnie podchodzą do kobiet, obserwują je i mogą być zazdrośni o "harem" nieznajomych, ale szybko przyzwyczajają się do stałego personelu.Samice są bezużytecznymi matkami, więc jaja są zbierane, czyszczone i wysiadywane. Na działkach domowych możesz umieścić kurę - kurczaka lub indyka.

Podczas uprawy w wolierach lub specjalnych kurnikach konieczne jest wykonanie podłóg drewnianych tuż nad poziomem gruntu, wylewanie sypkiej masy szpachlowej, montaż dachów przepuszczających słońce. Zapewnią odpowiedni poziom światła i ochronią przed wilgocią szkodliwą dla perliczek.

Możliwe choroby

Mimo że perliczki są uważane za odporne na choroby, mogą cierpieć na następujące choroby:

Pastereloza. Występuje w dwóch formach. Gdy ptaki giną, przewlekłe prowadzą do infekcji. Chorzy muszą zostać zniszczeni.
Pullorose. Z chorobą ptak jest nieruchomy, cierpi na niestrawność, która może być powikłana zapaleniem otrzewnej. Chorych zabija się, a reszcie podaje się antybiotyki.
Neurolimfomatoza (choroba Marka). Wpływa na kończyny i komórki ciała, wywołane przez opryszczkę B. Śmiertelnie.
Trichomonoza. Patogen wchodzi z brudną żywnością lub wodą, częściej u młodych zwierząt.

Ponadto perliczki mogą mieć gruźlicę, mykoplazmozę, salmonellozę i inne niebezpieczne choroby. Ptaki również cierpią na choroby niezakaźne: dna moczanowa, zapalenie pępka, niestrawność i urazy nie są rzadkością, ponieważ samice mogą walczyć.

Jeśli podejrzewasz chorobę, natychmiast wezwij lekarza weterynarii, ponieważ leczenie oszczędza tylko na samym początku.