Siarczan manganu: instrukcja użycia nawozu siarczanowego o wzorze MnSO4 i kolorze

Mangan jest jednym z pierwiastków niezbędnych do życia roślin. Jego niedobór prowadzi do naruszenia procesów wzrostu i rozwoju. Rozważ podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne siarczanu manganu, zalety i wady nawozu, jak go stosować w rolnictwie. Jakie istnieją metody aplikacji, środki bezpieczeństwa, których należy przestrzegać podczas pracy z lekiem.

Właściwości fizyczne

Siarczan manganu ma inną nazwę - siarczan manganu. Ten nawóz zawiera mangan i siarkę. Substancja krystaliczna bezbarwna. Procent zawartości aktywnego elementu wynosi 19,9%.

Dobrze rozpuszcza się w wodzie, w temperaturze 25°C 64,8 g proszku rozpuszcza się w 100 g wody. Jest to toksyczny związek, który w przypadku połknięcia powoduje niebezpieczne zatrucie, zapalenie skóry i egzemę w przypadku kontaktu ze skórą.

Właściwości chemiczne

Siarczan manganu należy do grupy soli, jest związkiem manganu i kwasu siarkowego. Oznaczony wzorem MnSO_{4. Reaguje z wodzianem amoniaku i alkaliami.}

Wady i zalety

Korzyści ze stosowania siarczanu manganu jako nawozu:

używane do przywracania poziomów manganu w ziemi;
może być stosowany na wszystkich uprawach i wszystkich typach gleby;
łączy się z nawozami zawierającymi niezbędne składniki odżywcze;
15% wzrost plonów w pierwszym sezonie użytkowania;
zwiększa zawartość cukru w warzywach i owocach, w ziarnie - zawartość skrobi;
10-15% dłuższy okres trwałości;
stymuluje wzrost pędów generatywnych.

Wady: w przypadku przedawkowania duża ilość manganu może pogorszyć kondycję roślin.

Zastosowania rolnicze

Siarczan manganu jest używany jako górny opatrunek przez cały sezon we wszystkich uprawach. Łączy się go z nawozami zawierającymi azot, fosfor, potas i jako główny stosowany jest w szklarniach. W połączeniu z nawozami jest aplikowany jesienią do gleby przed siewem zbóż, w którym to przypadku wykazuje wysoką wydajność.

Głównym celem leku jest regulowanie zawartości manganu w glebie i dostarczanie roślinom tego pierwiastka. Brak pierwiastka obserwuje się w prawie wszystkich regionach i typach gleby, a to, co jest obecne, często występuje w trudno dostępnych formach.

Osłabiony wzrost korzeni, chloroza z powodu spowolnienia procesów fotosyntezy i zakłócenia tworzenia chlorofilu, słabe kwitnienie, oparzenia, powstawanie plam mogą wskazywać na niedobór danego pierwiastka.

Nawóz stosuje się pod rośliny na wszystkich etapach rozwoju. Ze względu na strukturę krystaliczną szybko rozprzestrzenia się w ziemi. Działa stopniowo, efekt rozciąga się przez długi czas. Nawóz jest używany ekonomicznie.

Po zastosowaniu siarczanu manganu na burakach cukrowych zwiększa się ilość zebranych roślin okopowych, stają się one słodsze. Nasila się wzrost traw pastewnych, zwiększa się objętość koszenia. Wzrost plonów odnotowuje się również na warzywach.

Podczas stosowania nawozu do winogron rosnących na alkalicznych glebach węglanowych, plony również wzrastają, a jakość jagód poprawia się. Stosowany na uprawy owoców i jagód nawóz wpływa korzystnie na kondycję roślin, zwiększa produktywność, sprawia, że owoce i jagody są słodsze, a zawartość witaminy C w nich wzrasta.Zboża, bawełna i kukurydza na kiszonkę również reagują na nawożenie, zwiększając plony, cukry, witaminy, białko, gluten i tłuszcze w ziarnach i liściach.

Siarczan manganu może być stosowany na wszystkich rodzajach gleb, w każdych warunkach klimatycznych. Szczególnie potrzebują tego pierwiastka czarnoziemów i gleb bielicowych. Zawierają pierwiastek w postaci słabo rozpuszczalnych związków. Na glebach leśnych, kasztanowcach i czarnoziemach zasadowych, lekko zasadowych stosuje się siarczan pod zboża, rośliny okopowe na żywność, ziemniaki, buraki cukrowe, lucernę i kukurydzę, warzywa, owoce cytrusowe, krzewy jagodowe i drzewa.

Metody karmienia

Siarczan manganu może być stosowany samodzielnie, aby szybko przywrócić zawartość pierwiastka w glebie. W większości przypadków stosuje się go razem z innymi nawozami. Służy do podlewania pod korzeń i opryskiwania liści na uprawach rosnących w otwartych zagonach oraz w szklarniach.

Dawka nawozu może być różna w zależności od uprawy i stanu gleby, czyli od początkowej zawartości w niej manganu. Średnia dawka: 5-10 g na 10 litrów.

Roztwór roboczy należy przygotować zgodnie ze schematem: woda jest dodawana do wymaganej objętości leku, wszystko jest mieszane. Konieczne jest podlewanie lub spryskiwanie roślin świeżym roztworem, wybieranie spokojnej i suchej pogody do przetwarzania, praca w ciągu dnia lub wieczorem. Spryskaj rośliny, aż liście będą całkowicie mokre.

Środki bezpieczeństwa

Toksyczność siarczanu manganu czyni go niebezpiecznym związkiem. Jeśli substancja dostanie się do środka, może spowodować poważne zatrucie, ma toksyczny wpływ na układ pokarmowy i nerwowy, mózg. Skóra może zostać uszkodzona również w przypadku kontaktu z nią proszku lub stężonego roztworu. W miejscu kontaktu może powstać zapalenie skóry, które jest trudne do leczenia.

Rozpoczynając pracę z lekiem, musisz nosić długie rękawy, rękawiczki, gogle i respirator. Przygotuj roztwór w wentylowanym pomieszczeniu lub na zewnątrz. Przechowywać nawóz mineralny w szczelnie zamkniętym opakowaniu. Proszek nie powinien być narażony na działanie wilgoci, światła, zbyt niskiej lub wysokiej temperatury.

Siarczan manganu jest stosowany jako nawóz, gdy konieczne jest szybkie rozwiązanie problemu niedoboru manganu w glebie. Może być również stosowany w połączeniu z podstawowymi nawozami pod wszystkie rośliny uprawne, jako pogłówny przez cały sezon. Wymaga dokładnego dozowania i aplikacji w zalecanych dawkach.