Pszczelarstwo w regionie Swierdłowsku: pasieki i gospodarstwa, rasy pszczół i perspektywy

Pomimo trudnych warunków klimatycznych regionu Swierdłowska, pszczelarstwo w tym regionie ma wszelkie warunki do dalszego rozwoju. Obszar ten uważany jest za granicę północną, w obrębie której można uprawiać pszczelarstwo i uzyskiwać dobre dochody. W celu realizacji planu i utrzymania zdrowia owadów konieczne jest uwzględnienie cech klimatycznych regionu, jego topografii i innych czynników wpływających na pszczoły.

Klimat regionu

Region Swierdłowska znajduje się na Uralu, w strefie klimatu umiarkowanego kontynentalnego.Jego długość z północy na południe (około 600 km) jest przyczyną zróżnicowania klimatu w regionie. Na płaskim terenie lata są ciepłe, aw górach chłodne. Roczne opady wahają się od 655 mm na zachodzie do 467 mm na południu.

Zima w tym regionie jest mroźna i długa, zmuszając pszczelarzy do starannego przygotowania owadów na mróz. Pokrywa śnieżna trwa od początku listopada do początku kwietnia.

Pszczoły nie mają dużo czasu na zbieranie miodu - pierwszy raz pszczoły opuszczają ule w połowie kwietnia. Cały zbiór miodu trwa około 3 tygodni, jednak zmiany pogody mogą znacznie skrócić ten okres.

Obwód swierdłowski ma dobrą bazę miodową, ale jego wadą jest to, że jest bardzo nierównomiernie rozmieszczony. Główną roślinnością regionu są lasy iglaste i mieszane oraz niewielka część stepów leśnych.

Gdzie rosną lipy w Swierdłowsku?

W regionie Swierdłowsku jest bardzo niewiele czystych lasów lipowych. Takie drzewa występują w lasach liściastych i liściastych iglastych. Lipa drobnolistna rośnie wzdłuż rzek na Uralu oraz na obszarach takich jak Artinsky, Shali i Nizhneserginsky.

W warunkach klimatycznych regionu Swierdłowska kwitnie lipa 5 lipca, kwitnienie trwa nie dłużej niż 2 tygodnie. Doświadczeni pszczelarze obliczają czas kwitnienia rośliny miodowej, zaczynając od rośliny takiej jak podbiał. Od tego czasu na trawie pojawiają się pierwsze kwiaty, mija 80 dni przed rozpoczęciem kwitnienia lipy.

Ponieważ w regionie występuje niewiele lip drobnolistnych, zaleca się samodzielne sadzenie tych drzew w pobliżu pasieki, aby pszczoły miały miejsce, z którego mogą zbierać nektar.

Pasie i gospodarstwa w regionie Swierdłowsku

W obwodzie swierdłowskim nie ma dużych gospodarstw pszczelich, małe gospodarstwa zajmują się produkcją miodu. Według statystyk w regionie jest około 45 tysięcy rodzin pszczelich, które corocznie uzupełniane są młodym materiałem hodowlanym. W południowo-zachodniej części regionu znajduje się dobra baza miodowa dla rozwoju przemysłu, dlatego większość gospodarstw pszczelarskich znajduje się tutaj.

Częściowo lokalni mieszkańcy nadal angażują się w pszczelarstwo, ale przedsiębiorstwa przemysłowe zlokalizowane w pobliżu lasów stają się w tym przeszkodą. Pszczoły są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia, dlatego na dużych obszarach przemysłowych obserwuje się ich masową śmierć.

Od prywatnych gospodarstw domowych i przedsiębiorców z regionu Swierdłowska warto zwrócić uwagę na następujące kwestie:

• HRC "Magiczna pszczoła";
• PC Stepanov A.;
• PC Detkina T.;
• LLC Pasika.

Odpowiednie pszczoły

Na początku XX wieku na terytorium obwodu swierdłowskiego zaczęto importować rasy pszczół kaukaskich i karpackich. Odmiana środkoworosyjska pozostała tylko w strefie Uralu. W ostatnich latach rasa Karnika stała się popularna w regionie.

Opis odpowiednich ras pszczół dla regionu Swierdłowska:

1. Karpacki. Pszczołę robotnicę rasy karpackiej łatwo rozpoznać po jej wyglądzie - ma szary kolor ciała i srebrną krawędź na brzuchu.Macica różni się od pracujących osobników nie tylko wielkością, ale także kolorem - może być prawie czarna lub bogato wiśniowa. Pszczoły karpackie pracują nawet przy złej pogodzie i nie boją się mżącego deszczu. Rasa ta dobrze znosi zimowanie, oszczędzając pożywienie, więc wiosną w ulach jest mało śmierci. Wiosną wzrost rodziny pszczół następuje bardzo szybko, a swój pierwszy lot wykonują kilka dni wcześniej niż inne odmiany. Kolejną zaletą Karpat jest maksymalne wykorzystanie ziół do zbierania nektaru. Długa trąba pracujących osobników umożliwia owadom dotarcie do najgłębszych nektarników. W sezonie jedna rodzina pszczół jest w stanie wyprodukować do 20 ramek z plastrami miodu. Natura owadów jest spokojna, a wielu pszczelarzy zauważa, że można z nimi pracować nawet bez użycia sprzętu ochronnego.
2. Karnika. Pszczoły tej rasy są dość duże - waga płodowej macicy sięga 205 gramów. Barwa pszczoły karnikowej jest srebrnoszara, bez zażółcenia.Owad ma spiczasty brzuch i trąbkę o długości 6,5 mm. Natura pszczół tej rasy jest spokojna i spokojna, pozwalają pszczelarzowi bez problemu wyczyścić ul. Podczas transportu owadów na duże odległości również nie ma problemów, ponieważ zachowują się cicho. Karnika to doskonałe zapylacze, zbierają nektar nawet na skąpych plantacjach roślin miododajnych. Jedyną wadą rasy jest to, że królowa składa średnią liczbę jaj (nie więcej niż 2000), według tego wskaźnika karnika przegrywa z innymi odmianami.

Obecnie podejmowane są próby reprodukcji pszczół rasy środkoworosyjskiej, jako najbardziej odpowiedniej do warunków klimatycznych regionu swierdłowskiego.

Jaki rodzaj miodu jest produkowany

W północnej części regionu głównymi odmianami miodu są lipa i wierzbówka. Zbiera się tu również odmiany malinowe i kwieciste łąki.

Krótki opis miodu:

1. Limonka. Ma jasnożółty lub złoty kolor i jest szczególnie popularny wśród konsumentów. Produkt charakteryzuje się słodkim smakiem, silnym kwiatowym aromatem oraz nutą goryczy. Jeśli trzymasz miód lipowy w temperaturze pokojowej, to po miesiącu krystalizuje się w drobnoziarnistą lub gruboziarnistą masę. Zawiera wysoką zawartość glukozy - do 55%. Miód lipowy stosowany jest w leczeniu przeziębień i stanów zapalnych układu pokarmowego.
2. Kipreyny. Miód herbaciany ma zielonkawy lub żółty odcień. Produkt szybko krystalizuje, po czym nabiera mlecznobiałego koloru i gęstej konsystencji. Smak miodu jest bardzo słodki i delikatny, posiada bogaty kwiatowy aromat. Produkt zawiera antyoksydanty i garbniki, kompleks witamin i bioflawonoidów oraz mikro i makroelementy. Produkt polecany kobietom karmiącym piersią.

Zimowanie

Ponieważ w regionie panuje surowy i mroźny klimat z długą zimą, zimowanie owadów organizowane jest w specjalnej zimowej chacie. Głównym zadaniem pszczelarzy jest zapobieganie przedostawaniu się wilgoci do uli. Jeśli zimowanie było długie i niekorzystne, zaleca się bardzo wczesny przelot w szklarniach.

Perspektywy pszczelarstwa

Surowy klimat regionu nie pozwala na tworzenie dużych pasiek, ale z powodzeniem działają tu małe gospodarstwa pszczelarskie. Spośród problemów, z jakimi borykają się lokalni pszczelarze, warto zwrócić uwagę na nierozwinięty rynek sprzedaży produktów oraz brak markowych sklepów z miodem i innymi produktami.

Zalecane