Cucumber Gunnar: charakterystyka i opis odmiany, cechy uprawy ze zdjęciem

Ogórki są tradycyjnie popularne w naszych szerokościach geograficznych. Rosjanie szanują to warzywo zarówno świeże, solone, jak i marynowane. Cucumber Gunnar f1 jest odpowiedni dla wszystkich powyższych. Jest to odmiana odpowiednia do uprawy w centralnych regionach kraju, gdzie pielęgnuje się ją w szklarni, ale lepiej nie ryzykować sadzenia ogórka w otwartych grządkach.

Holender ogórkowy

Opis takich ogórków jak Gunnar należy zacząć od tego, że odmiana należy do mieszańców.Na uwagę zasługuje fakt, że nie wymaga zapylenia przez pszczoły, co ma znaczenie w warunkach wzrostu pod folią. Hybryda ze stoickim spokojem znosi wiele niuansów atmosferycznych, a także spokojnie znosi zasolenie gleby.

Pozytywne cechy ogórka Gunnar składają się z następujących wskaźników:

szybkie dojrzewanie;
dość wysoka wydajność;
zachowanie przydatnych właściwości podczas transportu;
nie przybiera kształtu beczki, nawet gdy jest przejrzały;
nadaje się do długotrwałego przechowywania.

Wśród niedociągnięć zwracamy uwagę na jedną - jest to wysoki koszt nasion.

Cechy uprawy

Kampania siewu ogórków Gunnara rozpoczyna się w maju, kiedy gleba jest dobrze nagrzana. Jest to konieczne, aby zapewnić szybkie kiełkowanie pędów. Nasiona zapadają się w glebę na głębokość około półtora centymetra.

Zaraz po wykluciu się kiełków należy zadbać o temperaturę wewnątrz szklarni na poziomie plus 20 stopni Celsjusza. W przyszłości pożądane jest obniżenie temperatury o kolejne dwa stopnie - jest to idealne środowisko dla ogórka holenderskiego Gunnar.

Warzywo rośnie w jednej łodydze. Kiedy pojawia się pięć liści, jajniki i pędy są usuwane. Ten proces nazywa się oślepianiem. W przyszłości pozostaje jeden jajnik, a pędy boczne są eliminowane. Następnie łodygę ogórka owija się wokół kratki na wysokości około dwóch metrów, a za trzecim lub piątym liściem wykonuje się szczyptę. Zwiędłe dolne liście są usuwane rano. Zgodnie z planem w tym samym czasie powinno dojrzewać od trzech do pięciu ogórków.

W normalnych warunkach uprawy żniwa są zbierane trzy razy w tygodniu, aw sprzyjających czasach i obfitych żniwach codziennie.

Opis płodu

Owoc ogórka ma kształt wrzeciona z pryszczami na skórze. Kontynuujemy opis odmiany z małą listą:

długość 10-14 centymetrów;
waga 80-120 gramów;
kolor ciemnozielony;
miąższ smakuje słodko.

Ogórek owocowy Gunnar obfity przez cały sezon.

Co karmić?

Aby uzyskać najlepszy wzrost, ogórki muszą być traktowane złożonymi nawozami na różnych etapach uprawy. Oferuję roślinom nawozy azotowe. Opcjonalnie: w dziesięciu litrach wody rozcieńczamy 60 gram superfosfatu i 20 gram mocznika. Lub użyj następującego przepisu: weź 10 gramów azotanu amonu, superfosfatu, soli potasowej i wlej do wiadra z dziesięcioma litrami wody. Jako dodatek do nawozów mineralnych do ogórków może służyć zgniły kompost na bazie obornika krowiego lub obornika kurzego.

Ogórki są dalej karmione tuż przed kwitnieniem. Tworzy następującą mieszankę: weź i wymieszaj 20 gramów azotanu potasu i amonu, 40 gramów superfosfatu na 10 litrów wody.

Zaleca się po podlaniu i przed spulchnieniem posypać glebę popiołem uzyskanym ze spalonych kłód. Jeśli nie chcesz być mądrzejszy z samodzielnie przygotowanymi sosami z ogórków, możesz użyć gotowych nawozów mineralnych zakupionych w dziale ekonomicznym sklepu. Na przykład takie jak:

Radifarm.
Magnisal.
"Humate".

Choroby i szkodniki

Ogórek Gunnar nie jest podatny na choroby. Jego główną plagą jest bezbronność w stosunku do mączniaka rzekomego.

Rosa atakuje sadzonki w okresie owocowania. Na liściach ogórków nagle pojawiają się tłuste zielone plamy, które powiększają się po tygodniu. Liście brązowieją, a po kilku dniach całkowicie wysychają. Choroba jest wywoływana przez grzyby glebowe, które zaczynają się natychmiast rozprzestrzeniać po podlaniu zimną wodą oraz w wyniku tworzenia się kondensatu wewnątrz szklarni z powodu różnicy temperatur wewnętrznych i zewnętrznych.

Oferujemy opis, jak radzić sobie z mączniakiem:

Nasiona ogórka Gunnar są podgrzewane i dezynfekowane roztworem nadmanganianu potasu przed wysiewem.
Nasiona są zanurzane w glebie wyłącznie w ciepłej glebie.
Młode kiełki należy podlewać ciepłą wodą, ale bez nadmiernej wilgoci.
Nie zapomnij o karmieniu ogórków.
W celu zapobiegania należy spryskać zielenie roztworem mocznika.
Nie sadź ogórków na skażonej glebie przez pięć lat.
Pod wpływem rosy, podlewanie i nawożenie są zawieszane na tydzień i traktowane preparatem Polycarbacin lub HOM.
Po zbiorach szklarnia i gleba są traktowane roztworem siarczanu miedzi.

Wśród szkodników niebezpiecznych dla ogórka Gunnara warto zwrócić uwagę na przędziorka i mączlika.

Przędziorek wysysa soki z rośliny, a liście są oplecione pajęczynami. Szkodnik uwielbia suchą pogodę i glebę. W celu zapobiegania gleba w szklarni powinna być zdezynfekowana. Jeśli to nie pomoże, musisz potraktować rośliny naparem z czosnku lub cebuli w proporcji 200 gramów na dziesięć litrów wody z wielokrotnym opryskiwaniem w sezonie.

Mączlik składa jajka na spodzie liści ogórka. Jego larwy, podobnie jak kleszcz, wysysają sok z rośliny. Aby wyeliminować szkodnika, roślinę spryskuje się wspomnianym roztworem czosnku, larwy zmywa się na ziemię, glebę rozluźnia się i posypuje torfem lub próchnicą.

Wszystkie te działania pomogą osiągnąć wysokie plony ogórka o nazwie Gunnar.