Kwiaty, zioła

Erigeron: sadzenie i pielęgnacja, opis popularnych odmian i zasady uprawy na małą skalę

Anonim

Wśród różnorodnych upraw kwiatowych niektóre gatunki zajmują szczególne miejsce. Dotyczy to tych kwiatów, które zdobią dowolne klomby i obszary podmiejskie, ale nie nakładają zwiększonych wymagań dotyczących konserwacji. Erigeron lub drobnokwiatowe nazywa się ekstensywnym typem kwiatów ogrodowych, sadzeniem i pielęgnacją, które mogą opanować nawet początkujący hodowcy kwiatów.

Opis i funkcje

Rodzina Asteraceae jest jedną z największych rodzin kwiatów. Obejmuje różnorodne gatunki o wspólnych cechach. Erigeron lub drobnokwiatowy to jasny przedstawiciel rodziny.Reprezentowana jest przez rośliny wieloletnie i jednoroczne z rozwiniętym systemem korzeniowym i małymi częstymi płatkami w kwiatach.

Ameryka Północna jest uważana za ojczyznę drobnego kwiatu, skąd został przywieziony do Europy i krajów azjatyckich. W drodze selekcji wyhodowano różne odmiany hybrydowe, które z powodzeniem uprawiane są w różnych warunkach klimatycznych.

Uprawa sadzonek

Najpopularniejszy sposób uprawy sadzonek erigeron. Sadzi się ją w otwartym terenie po wzmocnieniu krzewu.

Data sadzenia

Nasiona rośliny drobnokwiatowej wysiewa się zimą. Luty jest odpowiedni do siewu, jeśli sadzenie w otwartym terenie planowane jest późną wiosną.

Kwiecień nadaje się do siewu szklarniowego na małą skalę. Sadzonki staną się wystarczająco silne do sadzenia na stałe wiosną lub wczesnym latem.

Wybór i przygotowanie nasion

Nasiona do siewu są kupowane w wyspecjalizowanych działach sklepów ogrodniczych lub zbierane samodzielnie jesienią. Nasiona drobnokwiatowe są małe, ich kiełkowanie nie jest stabilne, dlatego metoda uprawy sadzonek jest uważana za najbardziej odpowiednią.

Jak sadzić

Ze względu na specyfikę małych nasion do sadzenia kupowane są duże pojemniki. Są wypełnione przygotowaną mieszanką gleby. Następnie nasiona są rozprowadzane po powierzchni, lekko posypane piaskiem lub wermikulitem na wierzchu. Nasiona nie są całkowicie pokryte ziemią, w przeciwnym razie mogą w ogóle nie wykiełkować.

Warunki temperatury i oświetlenia

Do kiełkowania należy zapewnić specjalne warunki:

  • temperatura - nie niższa niż + 20 stopni;
  • Światło dzienne - co najmniej 12 godzin, świetlówki są używane do dodatkowego oświetlenia.

Wybieranie

Sadzonki mogą być zbyt częste, więc nurkują po pojawieniu się 1-2 prawdziwych liści. Aby to zrobić, kupują oddzielne pojemniki i wypełniają dwie trzecie ziemią.

Hartowanie

Gdy pędy rośliny drobnokwiatowej trochę się wzmocnią, są one przenoszone na werandę lub przeszklony balkon. Temperatura powietrza powinna zostać obniżona do +15 stopni. Mały rozrzutnik dobrze znosi twardnienie pod warunkiem stałego dopływu rozproszonego światła słonecznego.

Nawadnianie

Pierwsze podlewanie odbywa się za pomocą butelki z rozpylaczem. Przed pojawieniem się pełnoprawnych pędów w ten sposób zwilża się górną część gleby. Następnie podlewaj glebę, gdy wysycha.

Karmienie

Na etapie wzrostu sadzonek nie przeprowadza się regularnego nawożenia pogłównego. Dla drobnego szkodnika wystarczy jedno podlewanie roztworami potasowo-fosforowymi w okresie pączkowania, a także dodawanie azotu na etapie wzrostu zielonej masy.

W tym samym czasie gleba do siewu musi być wcześniej nawożona składnikami odżywczymi, ten materiał wystarczy przed lądowaniem na stałym miejscu wzrostu.

Lądowanie na otwartym terenie

Do siedzenia wybierz mocne kiełki małych płatków. Tych, którzy nie mieli wystarczająco dużo czasu, można sadzić 1-1,5 tygodnia po głównym siedzeniu. Słabe sadzonki mogą pozostać do uprawy w szklarni.

Kiedy sadzić

Sadzonki sadzi się na przełomie maja i czerwca. W tym czasie kiełek powinien wyrosnąć do 4-5 liści. Gleba powinna nagrzać się do +15 stopni, aby korzenie sadzonek szybko i łatwo przystosowały się do nowych warunków.

Wymagania glebowe

Erigerons nie stawiają wysokich wymagań glebie. Mogą rosnąć na różnych glebach, ale wolą lekko zasadowe gleby luźne z warstwą drenażową.

Wzór roślinny

Wyładunek odbywa się metodą przeładunkową. Oznacza to, że z osobnego pojemnika roślina wraz z grudką ziemi jest przenoszona do przygotowanego dołka. Między krzakami zostaw około 25 centymetrów. Z reguły krzewy sadzi się w rzędach. Zostaw co najmniej 20 centymetrów między nimi.

Opieka

Po wylądowaniu na miejscu przestrzegają zasad opieki nad małymi zwierzętami. Erigeron potrzebuje stabilności.

Nawadnianie

Kwiaty nie wymagają nadmiernego podlewania. Ciągłe podlewanie gleby może prowadzić do gnicia korzeni.

Rozluźnienie i odchwaszczanie

Ziemia wokół krzaków małego chrząszcza jest rozluźniana po każdym deszczu. Upewnij się również, że chwasty nie rozprzestrzeniają się. Często stają się nosicielami chorób i pasożytniczych owadów.

Ściółkowanie

Wielu ogrodników zaleca ściółkowanie gleby wokół krzewów, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chwastów. W tym celu używa się skoszonej trawy. Warstwa ściółki nie powinna być zbyt gruba, aby gleba nie stała się wilgotna i twarda.

Karmienie

Erigeron nie wymaga karmienia. Przeprowadza się je dopiero na etapie pączkowania, aby dodać do gleby dodatkowy potas i fosfor. Nadmiar nawozu może prowadzić do zmiany kwasowości gleby, co niekorzystnie wpływa na rozwój łodyg.

Choroby i szkodniki

Mały robak łatwo zachoruje na różne odmiany gnicia. Te infekcje grzybicze powstają z powodu nadmiernej wilgotności gleby. Przede wszystkim korzenie gniją, a następnie na łodygach i liściach zaczynają pojawiać się mokre plamy. W celu zwalczania chorób i szkodników roślinę spryskuje się fungicydami przed i po kwitnieniu.

Cięcie

Przycinanie jest niezbędne w kulturze przez cały okres istnienia. Przeprowadza się ją ostrymi nożycami ogrodowymi na różnych etapach.

Odmłodzenie

Na wiosnę regularnie przycinamy byliny. Stare i zniszczone pędy są obcinane u nasady.

Po kwitnieniu

Aby przedłużyć okres kwitnienia, wyblakłe kwiatostany są regularnie usuwane. Przerośnięte krzewy są przycinane w celu zachowania jakości kwitnienia.

Zbieranie i przechowywanie nasion

Po kwitnieniu łodyga małego płatka jest wiązana gazą. Pomaga to zebrać nasiona, gdy są w pełni dojrzałe i zaczynają opadać.

Przygotowanie do zimy

Przed zimowaniem pędy są ścinane, pozostawiając około 2-3 centymetry nad poziomem gruntu. Krzewy te pokryte są świerkowymi gałęziami lub materiałem przemysłowym.

Porada! Aby erigeron nie zamarzał, jest on mulczowany warstwą torfu, a następnie pokrywany dodatkowymi materiałami.

Wyświetlenia

Hodowcy wyhodowali wiele różnych odmian małych płatków. Podstawą tego były popularne gatunki, które mają podobne cechy zewnętrzne.

Piękne

Jest to jeden z głównych rodzajów erigeronu. Łodyga dorasta do 70 centymetrów, średnica kwiatów sięga 5-7 centymetrów. Odcień płatków tego gatunku waha się od liliowego do bordowego, środek kwiatu zdobi żółty rdzeń.

Karwiński

Ten gatunek nazywa się stokrotką. Małe kwiaty są podobne do stokrotek. Krzew dorasta do 60 centymetrów. Osobliwość gatunku polega na stopniowej zmianie odcienia płatków. Początek kwitnienia zaznaczony jest białym kolorem, następnie płatki stają się różowe, a pod koniec sezonu stają się pomarańczowe.

Pomarańczowy

Erigeron tego gatunku rośnie w północno-zachodniej części chińskich prowincji. Wysokość buszu sięga 40 centymetrów. Małe, pojedyncze kwiaty o pomarańczowym odcieniu osiągają średnicę do 30 milimetrów.

Alpejski

Jeden z najstarszych gatunków, występujący w górzystych regionach Azji i Europy. Krzew osiąga 30 centymetrów, małe liliowo-różowe kwiaty mają żółty środek.

Wydłużony

Krzewy dorastają do 80 centymetrów. Korzenie tkwią głęboko w glebie. Z reguły gatunek ten ma duże zarośnięte krzewy.

Naga

Nazywane tak ze względu na fakt, że łodygi są prawie pozbawione liści. Blachy otaczają tylko podstawę. Kwiaty lawendy, samotnik.

Pojedynczy kwiat

Mały krzew rozciąga się do 8 centymetrów. Pojedyncze kwiaty zdobią cienką jasnozieloną łodygę.

Wisi

System korzeniowy tego gatunku jest lepiej rozwinięty niż nadziemny. Kwiaty pojedyncze, niebieskie, z jasnożółtymi środkami.

Północ

Widok jest podobny do przedstawicieli typu alpejskiego. Różnica między nimi polega na odcieniu płatków. W północnych drobnokwiatach mogą przybrać bladoniebieskie i liliowoniebieskie odcienie.

Kubek wełniany

Ten gatunek można znaleźć w zaroślach tundry. Pędy mogą rosnąć od 5 do 35 centymetrów. Płatki mogą być niebieskie, błękitne, fioletowe.

Kanadyjska

Ta roślina nie jest uprawiana w celach dekoracyjnych. Małe, białe kwiaty z żółtym środkiem z daleka nie rzucają się w oczy. Krzew rozciąga się do zaledwie 20 centymetrów.

Kaustyczny

Krzewy osiągają 75 centymetrów, kwitną na nich małe, blade kwiaty. Według hodowców kwiatów ten gatunek jest podobny do dzikiego jaskry.

Popularne odmiany

Odmiany hybrydowe są najbardziej popularne wśród odmian drobnokwiatowych. Każda z nich ma specjalne cechy i jest wykorzystywana na różne sposoby w projektowaniu krajobrazu.

Różowy triumf

Jest to odmiana frotte z płatkami trzcinowymi. Odcienie wahają się od różu do głębokiej czerwieni.

Fioletka

Płatki odmiany mają ciemnofioletowy odcień. Według rodzaju należą do odmian frotte.

Prosperiti

Kwiaty wyglądają nietypowo ze względu na kolor. Są zawsze jasnoniebieskie z żółtym środkiem w środku.

Azur Piękno

Kwiaty lawendy znane są z odporności na wiatr. Krzewy dorastają do 70 centymetrów. Na łodygach aktywnie rozwija się zielona masa.

Dimity

Niezwykła odmiana. Na jednym krzaku kwitną jednocześnie kosze w odcieniach różu i brzoskwini. Języki obu gatunków są jasnożółte.

Rote Shengait

Kosze kwiatostanów w kolorze czerwonym są klasyfikowane jako odmiany półpełne. Krzewy są małe, sięgają 30-40 centymetrów.

Laibling Foerstera

Odmiana należy do odmian frotte. Odcień płatków jest różowy.

Reprodukcja

Jeżeli na stronie znajduje się dorosły krzew, łatwo jest wyhodować dowolną odmianę. Ponadto zawsze istnieje możliwość zastosowania metody nasiennej.

Trzody

Na wiosnę wybiera się odpowiednią sadzonkę dorosłego osobnika o małych kwiatach. Oddziela się ją ostrym narzędziem wraz z piętą i sadzi w pobliżu rośliny matecznej pod folią. Po pojawieniu się zielonych liści na uchwycie przesadza się go na stałe miejsce wzrostu.

Nasiona

Metoda nasion polega na uprawie sadzonek. Nasiona drobnokwiatowych są bardzo małe, więc podczas siewu zużywają cały zbiór zebrany jesienią .

Dzielenie krzaków

Zarośnięte dorosłe krzewy są rozmnażane przez podział. Aby to zrobić, wykopuje się część systemu korzeniowego, ostrożnie odcinając. Następnie roślina mateczna zostaje wzmocniona w swoim pierwotnym miejscu, a delenka jest przesadzana w inne miejsce. Adaptacja delenki zajmuje tylko kilka dni, ponieważ drobny szkodnik z łatwością toleruje nasadzenia.

Cechy uprawy w domu

Domowa uprawa roślin wiąże się ze stałą kontrolą stanu gleby. Nadmiernie wilgotna gleba grozi rozwojem chorób grzybiczych systemu korzeniowego. Roślina znana jest ze swoich zdolności adaptacyjnych do każdego środowiska.

Korzyści i zagrożenia

Erigeron jest znany jako roślina lecznicza. Właściwości płatków i kwiatów są szczególnie cenne przy stosowaniu wywarów i naparów. W celu stabilizacji hematopoezy i poprawy morfologii krwi przyjmuje się na małą skalę. Środki na jej podstawie pomagają przy reumatyzmie, artretyzmie, bólach stawów.

Ostrzeżenie! Kwiaty alpejskie drobnokwiatowe nie są używane do naparów, ponieważ pod wpływem pomocniczych elementów alkoholowych uwalniają szkodliwe substancje.

Wykorzystanie krajobrazu

Krzewy o małych płatkach nadają się do dekoracji witryny:

  • zrób to jako ogranicznik przestrzeni;
  • posadzony jako element graniczny;
  • uprawiane na alpejskich i wielopoziomowych rabatach.

Wysokie krzewy potrzebują dodatkowego podparcia, ponieważ ciężkie kosze-kwiatostany ciągną cienkie pędy na ziemię. Niskie krzewy wyglądają bardziej imponująco na wyższych poziomach wielopoziomowych klombów.