Hiacyntoidy: sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu, zasady i cechy, rozmnażanie

Hyacinthoides do sadzenia i pielęgnacji na otwartym terenie jest optymalny. Jest piękna w projektowaniu krajobrazu, w pojedynczych kompozycjach, a także w połączeniu z innymi drzewami i krzewami. Biorąc pod uwagę, że kwitnienie zaczyna się wcześnie, jasne dzwonki hiacyntoidów zaczną pojawiać się na wiosnę, gdy tylko słońce się nagrzeje. Następnie rozważ cechy tego kwiatu, niuanse uprawy, odmiany i gatunki.

Hiacyntoidy opis botaniczny

Roślina należy do grupy bylin, średnia wysokość krzewu do pół metra. W naturze powszechne są 2 odmiany hiacyntoidów:

1. Nie opisane.
2. Hiszpański.

Główną różnicą między rodzajami hiacyntoidów jest kształt kwiatostanów. Roślina występuje na polu, w lesie, na łące, a także na nieużytkach i nieużytkach. Najbardziej charakterystycznym kolorem hiacyntoidów jest niebieski, liliowy, różowy i biały. Taka różnorodność pozwoli na swobodne łączenie kombinacji odcieni przy tworzeniu krajobrazów. Propagowane przez nasiona i cebulki.

Odmiany i gatunki

Cechy kwiatu obejmują liście w kształcie strzały zaczynające się od kłącza, a także jedyną szypułkę dla całej rośliny. Kwiatostany hiacyntoidów o charakterystycznym kształcie („dzwonki”) o średnicy do 2,5 cm uformowane są w 4-10 kawałkach.

W jednym miejscu hiacyntoidy mogą rosnąć nawet do 6 lat. Na świecie znanych jest kilkanaście odmian rośliny (z mieszańcami - do 40). Najbardziej rozpowszechniony jest Hyacinthoides spaniscus. Uprawiana jest w Europie, Hiszpanii, Portugalii, południowej Francji.

Scilla campanulata

Scylla campanulata jest bezpretensjonalna, z powodzeniem rośnie na trawnikach, rabatach, rabatach. W jednym pędzlu - do 50 małych (do 6 milimetrów długości) kwiatów. Roślina pomalowana na delikatne odcienie różu i fioletu. Hyacinthoides doskonale łączy się z gęstym ulistnieniem nisko rosnących krzewów, nadających się do tworzenia bukietów.

Scilla bez skryptu

Scylla non-script to nieopisany hiacynt, który rośnie od Wielkiej Brytanii po północno-zachodnią Hiszpanię. Szeroko stosowany jako nasadzenia ogrodowe, element dekoracyjny.

Niebieska Królowa

Zaskakująco piękna roślina, prawdziwa królewska odmiana hiacyntoidów. Kwiaty są jasne, niezapomniane, śnieżnobiało-niebieskie. Zdecydowanie pasuje do najbardziej wyrazistej, centralnej części kwietnika.

Excelsior

Odmiana Excelsior ma dzwonki o bogatym, ciemnoniebieskim odcieniu. Hyacinthoides odnosi się do niewymiarowych, co nie przeszkadza w wykorzystaniu zalet tej odmiany w projektowaniu bukietów.

Różowa Królowa

Ta hiacyntowa królowa ma płatki ufarbowane delikatną mieszanką różu i fioletu. Nie możesz się bez niego obejść przy kształtowaniu krajobrazu działki ogrodowej.

Myosotis

Gatunek Myosotis to odmiana wcześnie kwitnąca. Z natury ma odgrywać wiodącą rolę w tworzeniu żywych kompozycji.

Niebieski olbrzym

Niebieski olbrzym, który jest nazwą tej odmiany hiacyntoidów, ma wyraźne, jasnoniebieskie dzwonki. Idealny kwiat do łączenia z innymi w kwiatowe kolaże.

Królowa Różowych

Królowa ogrodu kwiatowego w delikatnej sukience z płatków róż. Piękna i zaskakująco harmonijna roślina.

Biały triumfator

Imponujący triumf w śnieżnej bieli. Duże, majestatyczne pąki zdobią łodygi tej odmiany hiacynta.

Warunki wzrostu

Gacintoides preferuje gleby gliniaste, lekkie. Optymalny wskaźnik kwasowości powinien zawierać się w przedziale 6,1-6,5. W takich warunkach roślina najlepiej kwitnie. Wszystkie odmiany potrzebują odmierzonej ilości słońca, jest to warunek wstępny. Podlewanie powinno być obfite, ale nie nadmierne.

Hyacinthoides nie boją się gryzoni, odstrasza ich zapach. W warunkach naturalnych rośliny rozwijają się w pobliżu wysokich drzew, które tworzą cień. W ogrodzie lepiej sadzić kwiaty przy płocie, pod budynkami. Innym wymaganiem dla gleby jest umiarkowana kruchość, przepuszczalność, zawsze z wystarczającą ilością składników odżywczych.

Klimat

Hyacinthoides pasuje do klimatu europejskiej części Rosji, umiarkowanie gorącego i wilgotnego. W bardziej południowych, cieplejszych regionach kwiat również będzie się świetnie czuł. W naturze roślina z powodzeniem żyje na nieużytkach, lasach i polach.Susza jest dla niego lepsza niż zalana, podlewana gleba. Ale najlepsza będzie odmierzona ilość wilgoci w połączeniu z oświetleniem.

Skład gleby

Kwiaty dobrze rosną na glebach lekko kwaśnych. Gleba musi być osuszona, z dozowaną zawartością drobnej frakcji (piasek). Hyacinthoides dobrze zakorzenia się na glebach piaszczystych. Pożądane jest, aby warstwy wodonośne nie znajdowały się blisko - doprowadzi to do zalania terenu. Oprócz składu frakcyjnego ważna jest obecność minerałów i składników odżywczych. Aby to zrobić, rośliny sadzące są okresowo karmione.

Oświetlenie miejsca

Hiacyntoidy są roślinami światłoczułymi, preferują obszary umiarkowanie zacienione. Ale także w sąsiedztwie z wyższymi roślinami, drzewami będą się czuć komfortowo.

Sąsiedztwo z innymi kulturami

W naturze hiacyntoidy rosną obok kwiatów, a nie w swoim rodzaju.Co więcej, sadzone razem z konwaliami lub pierwiosnkami, te ostatnie maskują wyblakłe wierzchołki dzwonów. Połączenie różnych roślin w ogrodzie pozwala tworzyć szczegółowe kompozycje artystyczne, niesamowite ekstrawagancje kolorów i kolorów.

Sadzenie i pielęgnacja

Częściej niż inne stosuje się sadzenie hiacyntoidów z cebulkami. Lądowanie jest płytkie, około 10 do 30 centymetrów, nie więcej.

Dozwolone jest umieszczanie roślin w półcieniu, nie wpłynie to na wzrost i rozwój hiacyntoidów.

Przed rozpoczęciem sadzenia kopią kwietnik. Aby to zrobić, około 7 dni przed sadzeniem przyszłe miejsce jest poluzowane, duże grudki są łamane, osiągając jednolity skład gleby. Kolejnym krokiem jest podlewanie hiacyntoidów. Jest to regularny proces, który zapewnia roślinom wystarczającą ilość wilgoci do momentu pojawienia się pierwszych kwiatów.

Główną zasadą przy podlewaniu hiacyntoidów jest umiar. Nie wolno dopuścić do suszy, a stojąca woda jest nie mniej niebezpieczna. Odżywiają roślinę materią organiczną, kompleksami mineralnymi.

Czas

Daty sadzenia hiacyntoidów ustala się następująco: około 20 września. W przypadku obszarów o łagodnym klimacie ten parametr można przesunąć o miesiąc. Najważniejszym momentem jest umożliwienie cebulkom zakorzenienia się, zanim temperatury znacznie spadną i nadejdzie mróz.

Technologia operacji lądowania

Kiedy miejsce jest przygotowane, ziemia jest rozkopana i zaczynają sadzić. Ale wcześniej, około sierpnia, zaopatrują się w materiał do sadzenia - młodą cebulę. Uzyskuje się je przez podzielenie zarośniętego kłącza hiacyntoidów na centralny (matkę) i sadzenie cebul. Częstotliwość przerzedzania rośliny wynosi 4-5 lat, aby kwiat nie zaczął się uciskać, rosnąc na szerokość.

Cebule zagłębia się w ziemię na 8-10 centymetrów, a następnie posypuje warstwą materii organicznej (humusu). Odległość między sąsiednimi krzewami wynosi co najmniej 10 centymetrów.

Pielęgnacja wody i gleby

Hyacinthoides podlewać, upewniając się, że gleba nie wysycha. Kompleks operacji związanych z pielęgnacją witryny, oprócz rozluźniania i podlewania, obejmuje również opatrunek wierzchni. Dzięki minerałom kwitnienie stanie się bujne i regularne.

Karmienie

Pierwsza porcja nawozu powinna przedostać się do gleby wiosną, w momencie, gdy przebudzona roślina szczególnie potrzebuje „witamin”. Najpierw minerały, potem substancje organiczne.

Transfer

Przesadzaj hiacyntody regularnie, aby utrzymać obfite, żywe kwiaty. Aby to zrobić, raz na 4 lata wykopuje się roślinę, w razie potrzeby oddziela się „dodatkowe” żarówki. Kiedy pojawiają się plamy zgnilizny, zmiana koloru (struktury), uszkodzone cebulki są bezwzględnie usuwane.

Choroby i szkodniki odmiany: kontrola i zapobieganie

Wszelkie choroby, na które podatne są hiacyntoidy, nie zidentyfikowano dla nich groźnych szkodników. Jedynym poważnym niebezpieczeństwem jest przelanie i stagnacja płynu w okolicy. Doprowadzą do rozwoju zgnilizny bulw.

Zimujące rośliny

Jeśli kwiat pozostanie do zimy na ziemi, należy go odpowiednio przygotować. Pod koniec sezonu wegetacyjnego pojemniki na nasiona są usuwane, aby zapobiec zapylaniu krzyżowemu. Hiszpańskie odmiany hiacyntoidów są delikatniejsze, dodatkowo pokryte. Wszystkim innym wystarczy gruba warstwa śniegu, aby utrzymać roślinę do wiosny.

Metody reprodukcji

Ogrodnicy rozmnażają hiacyntoidy na dwa znane sposoby: nasiona lub cebulki. Przy należytej staranności oba będą produkować jasne, wesołe dzwonki.

Nasiona

Zakupiony materiał do sadzenia jest wysadzany w ziemi jesienią. Negatywne aspekty to konieczność czekania 4-5 lat. Czasami jest to czas potrzebny na zakwitnięcie zasadzonej rośliny.

Żarówki

Wygrana-wygrana. Bulwy (kupione lub uzyskane przez podział) zagłębia się w ziemię, posypuje próchnicą i pozostawia do wiosny. Wraz z nadejściem upału młode hiacyntoidy powinny wykiełkować.

Zalecane