Dzikie kozy: opis i cechy, miejsce zamieszkania, jedzenie i styl życia

Sarenka to popularna nazwa dzikich kóz żyjących w Europie, Syberii, na Dalekim Wschodzie i na Kaukazie. Te średniej wielkości piękne, pełne wdzięku i wdzięku zwierzęta są jednym z najsłynniejszych przedstawicieli jelenia europejskiego. Sarny zamieszkują lasy mieszane i liściaste, stepy leśne. Polowanie na te łatwowierne parzystokopytne jest popularne, dlatego liczba dzikich kóz stale spada.

Opis dzikich kóz

W niektórych rejonach europejskich sarny (Capreólus capreólus) nazywane są sarny, kozice, sanady (samce - agrimi). Zwierzęta mają smukłą budowę, długą szyję, cienkie i długie nogi.Długość ciała - 100-125 centymetrów, wysokość w kłębie - 65-80 centymetrów. Waga samców wynosi około 25-30 kilogramów. Samice są nieco mniejsze pod względem wielkości i wagi. Różnice anatomiczne między nimi są słabo wyrażone.

Dwukrotnie rozgałęzione, małe, do 30 centymetrów, rogi z trzema wyrostkami na szczycie to tylko samce. Wzrost rogów u kóz rozpoczyna się w wieku 4 miesięcy, ich pełne ukształtowanie kończy się w wieku 3 lat. Zrzucane są corocznie późną jesienią i wczesną zimą, a do maja są przywracane.

Kolor letni kóz jest ciemnoczerwony (głowa jest szara z czerwonawym odcieniem). Zimą zmienia kolor na szary lub szarobrązowy. Dzieci do trzech miesięcy mają maskujący kolor plamek i praktycznie nie pachną. Zrzucanie występuje dwa razy w roku - późną wiosną i wczesną jesienią. Konkretne terminy zależą od warunków klimatycznych siedliska.

Cienkie nogi dzikich kóz zakończone są małymi kopytami. Wsparcie w nich spada na dwa palce, dwa kolejne wiszą, szczątkowe. Sarna europejska żyje średnio 15-16 lat, niektóre osobniki dożywają nawet 20 lat.

Niektórzy naukowcy wyróżniają sarnę syberyjską (Capreolns pygargus) jako odrębny podgatunek, który żyje w Azji i wyróżnia się większym rozmiarem. Zwierzęta te ważą do 59 kilogramów i osiągają metr wysokości w kłębie. Ta odmiana dzikich kóz żyje nie tylko na Syberii, ale także na Dalekim Wschodzie, na terenie Kazachstanu, Mongolii, Chin, zaaklimatyzowała się w rejonie Wołgi i Ciscaucasia.

Cechy w zachowaniu

Dzikie kozy są zwinne i pełne gracji w ruchach, łatwo skaczą - 5 metrów długości i ponad 2 metry wysokości, potrafią pływać. Zwierzę ma doskonały słuch i wrażliwość, ale jednocześnie jest bardzo ufne, bojaźliwe. Strach może dosłownie sparaliżować dziką kozę, więc nawet dorośli łatwo stają się ofiarami drapieżników. Jeśli jedna z saren wyczuła niebezpieczeństwo i przybrała pozę zaalarmowaną, reszta również jest czujna i przytula się do siebie.

Ciekawostka: te kozy są tak przerażające, że gdy zostaną złapane, potrzebują pilnego zastrzyku środka uspokajającego, w przeciwnym razie w 90% przypadków giną z powodu stresu podczas transportu.

Dorośli mogą biec szybko, z prędkością do 60 kilometrów na godzinę, ale na krótkich dystansach: na otwartej przestrzeni dzika koza biegnie 300-400 metrów, w gąszczu lasu - nie więcej niż 100 metrów. Potem zwierzę zaczyna się wić, dezorientując prześladowców. W miejscach słabo zaludnionych, bez strachu przed ludźmi, sarny pozwalają im zbliżyć się do siebie na odległość mniejszą niż 20 metrów.

Wiosną i latem kozy są bardziej aktywne o zmierzchu iw nocy, zimą - rano. Od wczesnej wiosny do jesieni samce ocierają się rogami o gałęzie i pnie drzew i krzewów. W ten sposób zaznaczają terytorium, ostrzegając potencjalnych rywali.

Sygnały dźwiękowe wydawane przez zwierzęta są również bardzo pouczające:

• tupie nogami, gwiżdżąc wyrażający zaniepokojenie;
• kiedy sarny bardzo się podniecają, syczą;
• kiedy zaalarmowany - podobny do szczekania;
• Świergot złapanych kóz.

Sarenkom trudno jest chodzić po pokrywie śnieżnej, dlatego zimą często korzystają ze szlaków innych zwierząt lub myśliwych. Ślizgają się na lodzie.

Gdzie mieszkają

Dzikie kozy żyją w lasach mieszanych lub liściastych, w runie liściastym lasów iglastych, w lasostepie. Częściej wolą brzegi zarośnięte krzewami, rozlewiska zbiorników, belki, polany z rzadkim podszytem. Jednocześnie unika się zbyt otwartych przestrzeni, ponieważ potrzebują schronienia przed złą pogodą i wrogami. Zwierzęta te dobrze przystosowały się do życia w pobliżu ludzi, często można je spotkać w zaroślach przy polach uprawnych. Zwykle mieszkają w jednym miejscu i bardzo rzadko migrują - jeśli zimą pokrywa śnieżna jest zbyt duża.

Jedzenie i styl życia kozic

Dieta sarny obejmuje aż 900 gatunków roślin. Składa się głównie z młodych pędów drzew liściastych, liści, pąków iglastych, różnych ziół oraz niedojrzałych zbóż, orzechów, żołędzi. Kozy jedzą stopniowo, ale często - 5-10 razy dziennie, jedząc w tym czasie 1,5-4 kilogramy zieleni. Jeśli jest zbiornik, regularnie go odwiedzają, a w przypadku jego braku zadowalają się deszczem lub kroplami rosy na liściach.

Samce w okresie wzrostu rogów i samice w okresie ciąży potrzebują soli mineralnych i próbują znaleźć lizawki solne.

Te zwierzęta mogą napadać na sady, zwłaszcza jabłka. Praktycznie nie szkodzą ogrodom warzywnym, ale jesienią wolą koniczynę wysiewaną na nasiona, pędy rzepakowe, a zwłaszcza zbożowe. Dzikie kozy prowadzą samotny tryb życia. Grupy powstają w przypadku niedoboru samców lub zimą, gdy kilku rodzinom łatwiej jest przeżyć razem.Na terenie leśnym do stada zabłąka się do 15 osobników, na stepie leśnym - dwa razy więcej. Przez większą część roku dorosłe samice trzymają się w małych stadach rodzinnych, a samce pojedynczo. Dni kozy i kozy spędzają zwykle w schroniskach. Legowiska układają się w zaroślach lasu lub w wysokich bochenkach, rozrywając darń lub mech przednimi nogami.

Reprodukcja

Okres godowy dzikich kóz nazywa się rykowiskiem. U osobników europejskich trwa od lipca do połowy sierpnia, u osobników syberyjskich do września. Samce w tym czasie wpadają w silne podniecenie, wchodzą w bójki, które często kończą się kontuzjami. Okres ciąży dzikich kóz trwa prawie 9 miesięcy. Pierwszy kot zwykle przynosi jedno młode, potem dwa lub trzy. Matki w pierwszych dniach nie opuszczają dzieci, chroniąc je, a potem same młode podążają za nimi.Przez pierwsze kilka miesięcy sarny spędzają większość czasu w schroniskach, a matka żywi się i odpoczywa w pobliżu. Młode pozostają z kozami do następnego sezonu rui.

Ciekawostka: sarny są jedynymi wśród jeleni, które mogą „spowolnić” własną ciążę, jeśli krycie nastąpi zbyt wcześnie. Aby nowonarodzone dzieci nie umierały zimą, zarodek tymczasowo się nie rozwija, rodzi się dopiero na początku przyszłego lata.

Zagrożenia i wrogowie

Spośród naturalnych wrogów najgroźniejszymi dla sarny syberyjskiej są wilki, niedźwiedzie, rysie, aw części środkowoeuropejskiej lisy i bezpańskie psy. Najczęściej ich ofiarami stają się stare lub ranne zwierzęta, małe dzieci. Puchacze mogą również polować na niemowlęta.

Specjalną kategorią wrogów dzikich kóz są niektóre rodzaje much, których larwy rozwijają się na błonie śluzowej jamy nosowej lub pod skórą zwierzęcia, powodując jego ciągłe cierpienie.Salony są przedmiotem polowań komercyjnych i sportowych, często stają się ofiarą kłusowników. W niektórych regionach są wymienione w Czerwonej Księdze jako gatunek zagrożony.

Zalecane