Bydło Clostridia: objawy i diagnoza, leczenie i profilaktyka

Clostridia to infekcja bakteryjna bydła. Na tle infekcji jej patogenami (clostridia) rozwijają się choroby skóry i jelit, a także tężec i bradzot. Niebezpieczeństwo ostrego bydlęcego Clostridium polega na szybkim rozwoju objawów, które prowadzą do śmierci zwierząt. Przewlekły przebieg choroby zmniejsza wydajność mleka i osłabia odporność cieląt. Clostridia szybko przedostają się do środowiska i mają wysoki wskaźnik przeżywalności.

Cechy epizootologiczne

Sprzyjającym środowiskiem dla rozwoju Clostridiozy jest wilgotność i temperatura +35 stopni.Często patogeny kolonizują glebę czarnoziemną. Choroba jest przenoszona drogą ustno-kałową lub przez zmiany skórne. Według metody zakażenia bakteriami rozróżnia się paszę i pourazową Clostridiozę.

Patogeny

Clostridia to bakterie, które tworzą zarodniki. Są to mikroorganizmy beztlenowe, które do rozwoju nie potrzebują tlenu. Wegetatywne dzielące się komórki Clostridium są podobne do pałeczek. Wewnątrz tworzą się komórki zarodników. Śpią tak długo, jak długo bakterie otrzymują wystarczającą ilość pożywienia ze środowiska – węgla i azotu.

Zarodniki przeżywają w wysokiej temperaturze, promieniowaniu tła, w próżni i są odporne na substancje toksyczne. Żyją również w środowisku natlenionym.

Kiedy zasoby składników odżywczych są wyczerpane, wegetatywne komórki Clostridium obumierają, a bakterie przeżywają jako zarodniki. W sprzyjających warunkach zaczynają na nowo żyć. Istnieją dwa rodzaje Clostridia:

patogenne - wchodź do organizmu, zakorzenić się, rozmnażać, powodować infekcje pokarmowe;
patogeny oportunistyczne - żyją i gromadzą się w organizmie, żywią się, powodują zatrucia pokarmowe, gdy odporność jest obniżona z powodu innych chorób.

Wspólną właściwością obu typów bakterii jest wytwarzanie i uwalnianie toksyn do środowiska. Choroby bydła rozwijające się na tle Clostridium:

botulizm;
tężec;
emkar;
obrzęk złośliwy;
enterotoksemia beztlenowa.

Nekrotyczne zapalenie gruczołu mlekowego rozwija się u jałówek z Clostridiozą. Chorobie towarzyszy śmierć tkanek, tworzenie się pęcherzyków z płynem i ogólne zatrucie organizmu przez krew. Bydło zaraża się Clostridia poprzez wodę, paszę, glebę i obornik.W ciele zwierząt bakterie gromadzą się w jelitach i błonach śluzowych. Wnikają również do krwi przez rany.

Mechanizm procesu zakaźnego

Zarodniki patogennej Clostridia dostają się do jelit zwierzęcia i zaczynają formować komórki wegetatywne. W tym procesie bakterie uwalniają produkty odpadowe - toksyny, które powodują zatrucie. Trujące substancje przedostają się również do krwiobiegu i zatruwają wątrobę, nerki, włókna nerwowe i mięśniowe. W rezultacie rozwija się ostre Clostridium. Bakterie oportunistyczne są obecne w mikroflorze jelitowej i rozwijają się w przypadku zahamowania pożytecznych mikroorganizmów, np. po kuracji antybiotykowej.

Clostridia występują w odchodach zwierząt. Zainfekowany obornik użyźnia glebę, na której uprawiane są rośliny na paszę lub wypas bydła.W ten sposób Clostridium przenosi się z chorych krów na zdrowe. W przypadku naruszenia zasad zbioru w sianokiszonce i kiszonce można znaleźć bakterie. Zwierzęta karmione białkiem są podatne na Clostridiozę.

Ponadto białka zwierzęce przyczyniają się do rozwoju choroby. Rozprzestrzenianie się Clostridium jest dużym problemem dla rolnictwa, ponieważ powoduje przewlekły przebieg choroby u krów mlecznych.

Kluczowe funkcje

Częste objawy Clostridium u krów:

brak apetytu;
brak wody;
ospałość;
biegunka;
obornik zmieszany z krwią;
konwulsje;
poza saldem.

Znaki wskazujące na rodzaj bakterii i chorobę, którą powoduje:

zwierzę źle widzi, nie może połykać pokarmu ani wody, płyn wylewa się przez nos, ślina płynie - zatrucie jadem kiełbasianym;
stwardniałe mięśnie, obfite pocenie się - tężec;
obrzęk, przyspieszony oddech i puls - złośliwy obrzęk;
gorąco i zimno opuchlizna pod skórą, chrupiąca po ściśnięciu, zwierzę zatacza się podczas chodzenia - emkar.

Enterotoksemia beztlenowa często rozwija się u cieląt na tle Clostridiozy. Objawy choroby:

wzrost temperatury do +42 stopni;
dyskoordynacja;
skurcz mięśni;
szybkie bicie serca i oddech.

Cielęta tolerują rozedmę płuc lub emcar bez obrzęku, ale temperatura wzrasta u młodych i dorosłych zwierząt. Pozostałe formy przebiegają bez ciepła. Przewlekła Clostridioza to choroba z niewyrażonymi objawami:

słaby apetyt;
lizanie wody językiem;
wełna matowa wełna;
niegojące się owrzodzenia na ogonie i kopytach;
brak odruchu ssania u cieląt.

Ze względu na wysoką śmiertelność wśród jałówek i noworodków w pierwszym cielę, clostridioza powoduje ogromne szkody w gospodarstwach mlecznych.

Diagnoza

Zakażenie Clostridium jest określane za pomocą testów laboratoryjnych. Badanie próbek tkanek, kału i krwi pomaga odróżnić zatrucie toksynami różnych typów bakterii od chorób o podobnych objawach:

Metoda badawcza Diagnoza różnicowa Oznaczanie toksyny botulinowej we krwiZ zatruciem pokarmowym, wąglikiem, ketoza, listerioza Z tężcem Wykrywanie Clostridia i ich produktów przemiany materii w próbce tkanki z rany Z wścieklizną, tężyczką Z obrzękiem złośliwymBadanie wysięku pod mikroskop, hodowla mikroorganizmówWyklucz emkar Enterotoksemia beztlenowa Zbadaj próbkę jelitową i zawartość pod kątem toksynyC pasterelosis Emkar Analiza włókien mięśniowych za pomocą mikroskopii i testów biologicznychWspólna z obrzękiem złośliwym i syberyjskim och, zaraza

	Z jadem kiełbasianym

Dzięki endoskopii widoczne są żółte blaszki na ściankach jelita. Wskazują na rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, które rozwija się również po zakażeniu bakteriami beztlenowymi i Clostridium. Laboratorium testuje wodę i paszę podawaną krowom, aby określić źródło infekcji.

Clostridioza powstaje po śmierci zwierzęcia podczas autopsji. Choroba powoduje następujące zmiany w tkankach i narządach:

wzdęcia, chrupanie tkanki podskórnej;
zapalenie mięśni;
pieniący się płyn po naciśnięciu.

Enterotoksemia charakteryzuje się:

nagromadzenie płynów w jamie brzusznej;
pogrubienie ścian jelit;
powiększone węzły chłonne;
krwotok wątrobowy, nerkowy.

Mięśnie szare jak gotowane mięso i ciemna, gęsta krew to oznaki tężca lub zatrucia jadem kiełbasianym.

Leczenie bydła z powodu Clostridiozy

Przy pierwszych oznakach choroby zwierzęta są izolowane i przenoszone do specjalnego reżimu:

wprowadzić do osobnego stoiska;
często zmieniaj pościel;
nie karmione przez dwa dni;
karm małymi porcjami lekkiej żywności od trzeciego dnia;
pozostaw wodę w misce i często ją zmieniaj;
płukanie okrężnicy.

Pomieszczenie, w którym znajdowały się krowy chore na Clostridium jest dezynfekowane środkami halogenowymi niszczącymi bakterie beztlenowe - jodem, bromem lub chlorem. Terapia medyczna koniecznie obejmuje leczenie antybiotykami skutecznymi przeciwko Clostridium:

"Ampicylina";
"Amoksycylina";
Chlortetracyklina;
"Biomycyna";
Bicillin-5;
"Sulfadimetoksin";
"Benzylpenicylina";
Metronidazol.

Leki przeciw chorobom współistniejącym są przepisywane po wynikach badań i diagnozie:

zatrucie jadem kiełbasianym - wprowadzenie surowicy antybotulinowej pierwszego dnia po wystąpieniu choroby, lewatywa roztworem sody oczyszczonej - 30 gramów na 15 litrów wody, krople chlorku sodu, 2 litry dwukrotnie dzień. Po wyczerpaniu podaje się również 40% roztwór glukozy, a kofeinę stosuje się do stymulacji serca. Błonę śluzową jamy ustnej przemywa się roztworem nadmanganianu potasu;
tężec - podanie dawki surowicy 80 tys. j.a. i leczenie objawowe wodzianem chloralu, środkami przeczyszczającymi i uspokajającymi;
obrzęk złośliwy - otwarcie i oczyszczenie opuchniętej skóry nadtlenkiem wodoru, iniekcje domięśniowe 4% roztworu Norsulfazolu, dożylne podanie surowicy kamforowej i soli fizjologicznej;
emkar - możesz powstrzymać szybki rozwój choroby za pomocą antybiotyków. Szczególnie skuteczna jest „penicylina”, którą podaje się 3 razy dziennie. Martwa tkanka jest chirurgicznie usuwana, drenowana i odkażana;
enterotoksemia beztlenowa - leczenie lekami przeciwbakteryjnymi połączone z wprowadzeniem surowicy i probiotyków.

W przypadku wybuchu epidemii Clostridium, farma jest zamknięta z powodu kwarantanny, zabrania się eksportu chorych zwierząt i importu zdrowych. Sekcja zwłok martwych zwierząt odbywa się w oddzielnych pomieszczeniach cmentarzyska zwierząt, a następnie ciała i próbki są spalane.

Prawdopodobieństwo śmierci

Wskaźnik przeżywalności Clostridium wynosi:

dorosłe krowy - 25%;
cielęta - 10%.

Pozostają również zwierzętami będącymi nosicielami bakterii, które nie wykazują objawów choroby.

Środki zapobiegawcze

Przeciw Clostridium istnieje szczepionka, która wytwarza odporność u zwierząt w ciągu 21 dni. Szczepić bydło w każdym wieku. Przeciwwskazaniem jest ostatni miesiąc ciąży oraz okres rehabilitacji po sterylizacji. Zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby obejmuje:

utrzymanie czystości w pomieszczeniach dla bydła;
dezynfekcja co miesiąc;
karmienie wysokiej jakości żywnością od zaufanych producentów;
obowiązkowe włączenie pasz objętościowych do diety;
zmniejszenie udziału białka w diecie;
badanie sytuacji epizootycznej i lokalizacji cmentarzysk zwierząt w regionie przy wyborze pastwiska;
regularne czyszczenie kopyt.

Przy pierwszych objawach Clostridium musisz odizolować zwierzę i zadzwonić do weterynarza. Zatrucie jadem kiełbasianym i rozedma płuc rozwijają się szybko i powodują masową śmiertelność bydła. Rolnicy krajowi i europejscy walczą z Clostridiozą za pomocą probiotyków z bakteriami hamującymi aktywność beztlenowców. Głównym sposobem zapobiegania chorobie jest dezynfekcja pomieszczeń.

Przed zastosowaniem produktów halogenowych usuń obornik, ściółkę i umyj podłogę roztworem dezynfekującym. Clostridia gromadzą się w głębokich warstwach brudu, do którego nie przedostają się środki antyseptyczne.

Środkiem profilaktycznym przeciwko Clostridium jest dodanie do paszy antybiotyków, które zabijają bakterie beztlenowe.Jednak ze względu na pojawienie się opornych szczepów i wykrycie pozostałości leków w mięsie ta metoda walki z chorobą jest nieskuteczna. U młodych zwierząt, które jedzą pokarm z lekami przeciwbakteryjnymi, odporność jest obniżona. W rezultacie po szczepieniu nie powstają przeciwciała.

Zwierzęta trzymane w boksach i karmione głównie koncentratami są predysponowane do chorób zakaźnych. W rezultacie u zwierząt gospodarskich zaburzony jest metabolizm i mikroflora jelitowa. Zbilansowana dieta, w tym skoncentrowana, gruboziarnista i soczysta żywność, pomoże uniknąć rozwoju bakterii chorobotwórczych.