Zakaźna ektyma owiec: czynnik sprawczy i objawy wirusa, jak leczyć i zapobiegać

Zakaźna ektyma jest chorobą wirusową owiec, w której na błonie śluzowej jamy ustnej, skórze warg, narządach płciowych i wymionach tworzą się ropnie, pęcherzyki, grudki i strupki. Najbardziej podatne są zwierzęta w wieku od 1,5 do 3 miesięcy. Śmiertelność młodych zwierząt wynosi 90%, dorosłych - 5-10%. W strupach w temperaturze pokojowej wirus może przetrwać do 15 lat.

Przyczyny choroby

Czynnikiem sprawczym zakaźnej ektymii jest wirus epiteliotropowy należący do rodziny Poxviridae. W sprzyjających dla niego warunkach w środowisku zewnętrznym utrzymuje się dość długo - od 4 do 15 lat.Przy dużej wilgotności i pod wpływem wysokich temperatur jest szybko dezynfekowany.

Nosicielami choroby są osoby chore lub zakażone. Ich wydzieliny przedostają się do środowiska zewnętrznego, zarażając ściółkę, poidła, karmniki, pastwiska. Jeśli wymię owcy ma grudki i pęcherzyki, jagnięta zostaną zainfekowane.

Zakaźne ogniska Ecthyma występują u młodych owiec, gdy są odsadzane i przenoszone na inne pastwiska. Całkowite utrzymanie zdrowych i zarażonych zwierząt prowadzi do tego, że po 2-3 tygodniach od momentu zakażenia wirusem paraospy zaraża całe stado.

Oznaki i objawy

W zależności od dawki wirusa, który dostał się do organizmu zwierzęcia, jego odporności, okres inkubacji wynosi od 4 do 8 dni. U młodych owiec powstają wrzody i grudki:

• na błonie śluzowej jamy ustnej;
• na bezwłosej skórze głowy (nozdrza, powieki, policzki);
• genitalia.

Najpierw w kącikach ust i wzdłuż krawędzi warg pojawiają się czerwone plamki, wewnątrz których tworzą się guzki zamieniające się w krosty i pęcherzyki. Po chwili otwierają się, naruszana jest integralność błony śluzowej. W miejscu ropni powstają strupy i sucha skorupa o ciemnobrązowym kolorze. Zarażone jagnięta rozwijają gorączkę i mają trudności z jedzeniem i piciem wody. W wyniku wyczerpania umiera prawie 90% młodych zwierząt.

U zwierząt, których przebieg choroby nie doprowadził do śmierci, po 10-14 dniach strupy i strupy odpadają, nie pozostawiając prawie żadnych blizn, owce zdrowieją, nabywając odporność na wirusa przez 12-16 miesięcy.

Jeśli wirus zainfekował kopyta jagnięce, stają się one wrażliwe, zwierzę kuleje. Forma narządów płciowych choroby charakteryzuje się powstawaniem owrzodzeń i strupów na wewnętrznej powierzchni ud, na napletku prącia, na wymieniu.Okres rekonwalescencji dla osób, które zostały ponownie zakażone, wynosi 40-50 dni.

Zasady diagnostyczne

Ustal fakt pomocy w chorobie owiec:

1. Badania kliniczne i laboratoryjne wymazów. Próbki strupów lub ropnej wydzieliny są wysyłane do badań. Jeśli zostaną w nich znalezione grupowe lub frakcyjne kolonie ciemnoczerwonych, wydłużonych ciał wirusa epitelotropowego, zwierzę jest zakażone.
2. Próbki biologiczne. Przeprowadza się je na klinicznie zdrowych osobach, wcierając płyn ze strupów w wewnętrzną powierzchnię uda ich skóry. Jeśli jagnięta wykazują klasyczne objawy 3-5 dni po zakażeniu, jest to zakaźna ektyma.

Podczas diagnozowania należy wykluczyć takie choroby jak grzybicze zapalenie skóry, nekrobakterioza, pryszczyca i ospa.

Jak leczyć zakaźną ektymę u owiec

Po znalezieniu oznak infekcji parapoksem u owiec, zaczynają ją leczyć:

• wirus dotarł do błony śluzowej jamy ustnej. Terapia polega na leczeniu dotkniętego obszaru 1% roztworem nadmanganianu potasu, 5% siarczanem miedzi, 3% emulsją kwasu karbolowego, 3% nadtlenkiem wodoru;
• w przypadku uszkodzenia skóry zastosować 10% roztwór maści siarczanu miedzi, salicylowej lub dibiomycyny, nalewka jodowa.

Jeśli owce praktycznie nie przyjmują pokarmu (ciężki przebieg choroby) - są leczone wymienionymi środkami lub przepisują antybiotyki o szerokim spektrum działania w połączeniu z biomycyną.

Zapobieganie chorobom

Środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się choroby:

• oddzielenie zarażonych osobników od ogólnego stada;
• przeprowadzanie środków zapobiegawczych w środowisku zewnętrznym w celu zniszczenia czynnika zakaźnego;
• przy zakupie owiec w innych gospodarstwach zależnych zwierzęta poddawane są kwarantannie do 30 dni. W tym okresie co tydzień są badane pod kątem objawów choroby;
• utrzymanie wodociągów, pastwisk i hodowli owiec w stanie odpowiadającym normom sanitarnym i weterynaryjnym;
• terminowe szczepienie zwierząt, po którym owce stają się odporne na wirusa przez 6-8 miesięcy;
• regularne wdrażanie środków do dezynfekcji inwentarza, sprzętu, obuwia roboczego i odzieży, budynków i otoczenia.

Wypas bydła na pastwiskach, na których trzymano chore zwierzęta, nie jest zalecany przez 2 lata.

Zalecane