Kaczka z kępką i ostrym dziobem: opis nurogęsi, siedlisko dzikiego ptactwa

W naturze istnieje wiele odmian kaczek. Jednym z największych jest nurogęś. Jest to solidna kaczka wielkości średniej gęsi, z kępką i ostrym dziobem ozdobionym szeregiem nacięć. To natychmiast wskazuje na rodzaj pokarmu dla ptaków, ponieważ takie urządzenie pomaga łapać i trzymać małe ryby, kierować je do gardła i połykać. Nurogęsi to cały rodzaj ptactwa wodnego o wspólnych cechach. W Rosji powszechne są dwa gatunki: nurogęś łuskowaty i długonosy.

Pochodzenie i opis kaczki nurogęsi

To duża kaczka nurkująca, większa niż krzyżówka - najczęstszy przedstawiciel rodziny kaczek.Nurogęsi to odrębny rodzaj tej rodziny, która obejmuje 4 gatunki żyjące obecnie i jeden wymarły sto lat temu. Wszystkie te kaczki są uważane za rzadkie lub bardzo rzadkie, ale ich łączna liczba nie budzi obecnie niepokoju wśród ekologów. Pokrewne gatunki to również dziwki i nurogęsi.

Megany ważą od 900 gramów (kobiety) do ponad 2 kilogramów (mężczyźni). Drakes są jaskrawo ubarwione, wyróżniają się czarną głową i grzbietem oraz ciemnoszarą częścią w pobliżu ogona. Reszta ciała jest biała z bardzo cienkim różowawym nalotem. Kaczka jest szaro-popielata powyżej, biała poniżej, jej głowa jest brązowo-czerwona.

Dziki ptaków są pomarańczowo-czerwone, podobnie jak łapy. Krawędzie dzioba wyposażone są w specjalne nacięcia, które pomagają złapać i utrzymać śliską rybę. Z daleka wydaje się, że nurogęsi mają dzioby z zębami. Z tego powodu ludzie często nazywają ptaka żubrem, a ze względu na jego długą szyję i nawyk jedzenia ryb mylą go z kormoranem.

Na głowie samca i samicy kaczki znajduje się oryginalny grzebień, składający się z długich i cienkich piór. Są wydłużone w kierunku tyłu głowy i nadają nurogęsie lekko rozczochrany, rozczochrany wygląd.

Siedlisko

Ta dzika kaczka żyje w krajach północnej Europy, Rosji i Ameryce, a także w niektórych częściach Japonii. Wolą wybierać granice obszarów zalesionych, trzymać się blisko wody, ponieważ są ptactwo wodne i żywią się głównie rybami, małymi bezkręgowcami i skorupiakami.

Różne rodzaje nurogęsi występują w tundrze i leśnej tundrze, a także na terenach górskich, na przykład w Alpach lub w górach skandynawskich. Migrują nie do tropików, ale na środkowy pas, nie schodząc na południe od stepów i stepów leśnych na wybrzeżu Morza Czarnego i Kaspijskiego.

Kaczki nurogęsi są ptakami ostrożnymi, dlatego starają się wybierać otwarte akweny wodne, które nie są porośnięte bujną roślinnością. Aby wystartować, potrzebują dużego zbiornika wodnego, więc nie można ich znaleźć na małych stawach, jeziorach i rzekach.

Co to je?

Diety nurogęsi mogą pozazdrościć smakosze o delikatnym smaku.Ptaki te wolą jeść dość duże ryby, do 25 centymetrów. Z ryb rzecznych kaczki wybierają pstrągi i małe łososie, a także lipienie, szczupaki, płocie, węgorze i wiele innych. Na wybrzeżach, w ujściach rzek i ujściach rzek, łowią śledzie i inne ryby morskie, które są dla nich odpowiednie pod względem wielkości.

Spożywane są również następujące rodzaje żywności:

Mięczaki.
Skorupiaki.
Owady.
Robaki i tak dalej.

Polowanie na nurogęsi wygląda oryginalnie i niecodziennie. Najpierw są do połowy zanurzone w wodzie, szukając zdobyczy, a następnie nurkują, pomagając sobie łapami z płetwami. To właśnie z powodu takiego zachowania kaczek nurogęsi są często mylone z kormoranami.

Charakter i styl życia kaczki

Nurogęsi to ptaki wędrowne lub częściowo migrujące. Wyjeżdżają na zimę w ciepłych krajach w październiku, na początku listopada, ale wracają na swoje zamieszkane miejsca wcześnie, już w lutym. Odlatując, kaczki tworzą ogromne stada liczące setki osobników, a powracają w małych grupach liczących nie więcej niż dwa tuziny ptaków. Kiedy pogoda jest ciepła podczas łagodnych zim z niewielką ilością śniegu, większość nurogęsi w ogóle nie leci na południe.

Populacje zamieszkujące regiony południowe dokonują tak zwanej migracji pionowej, przemieszczając się na niewielkie odległości.

Te duże ptaki wyróżniają się spokojną naturą, ale czasami kaczki potrafią się bronić, ponieważ swoim długim czerwonym dziobem nie tylko skutecznie łowią dość duże ryby, ale także są w stanie przebić się przez silne skorupa raków.

Struktura społeczna i reprodukcja

Dojrzewanie u nurogęsi następuje w wieku 2 lat. Ceremonia zaślubin jest bardzo piękna i niezwykła. Mężczyzna w efektownym, jasnym stroju wykonuje oryginalny taniec przed wybraną kobietą. Te kaczki rzadko tworzą stabilne pary. Zwykle lęg wysiaduje samica, a kaczor nie bierze udziału w losach potomstwa. Najczęściej po prostu znika po zakończeniu okresu godowego. Samica składa od 8 do 12 białych lub kremowych jaj. Gniazda układają w dziuplach, miejsce na nie wybierają samice, gdyż samce nie biorą udziału w wychowaniu potomstwa.

Jeśli w pobliżu nie ma odpowiednich dziupli, kaczki mogą zagnieździć się w skałach, ale starają się unikać gęstych zarośli i wysokiej trawy, ponieważ drapieżniki mogą łatwo zakraść się na mur.

Samice różnią się nie tylko kolorem od samców, ale także długością piór z tyłu głowy. Są grubsze i krótsze niż kaczory. W okresie lęgowym kaczki wyrywają sobie własne upierzenie - puch z piersi, który służy do wyściełania ściółki pod murem.

Kaczątka na początku są bardzo podobne do swojej matki, tylko pokryte miękkim i delikatnym puchem. Pozostają w gnieździe nie dłużej niż 2 dni, po czym usamodzielniają się, dobrze pływają. Mają rozwinięty instynkt do naśladowania, więc często można zobaczyć następujący obraz: kaczka nurogęsi pływa w wodzie, a za nią gromadka puszystych kaczątek ustawionych w łańcuchu.

Naturalni wrogowie nurogęsi

Te kaczki są wystarczająco duże i silne, aby oprzeć się nawet większemu przeciwnikowi. Są uzbrojeni w ostry, długi i mocny dziób, wyposażony w postrzępioną krawędź, groźną jak piła. Mogą ich poważnie zranić.

Wrogami nurogęsi są głównie ludzie, ale mogą być również atakowane przez następujące zwierzęta:

Lisy.
Psy jenotów.
Psy domowe i dzikie, jeśli kaczki zapuszczają się w gniazda w pobliżu wiosek i miasteczek.
Ptaki drapieżne - orły, bieliki, mewy, wrony i tak dalej.

Mniejsze drapieżniki, takie jak łasicowate czy żbiki, nie zawsze mogą poradzić sobie z dorosłą kaczką, a tym bardziej z kaczorem. Najczęściej niszczą gniazda, atakują pisklęta lub chore, ranne ptaki. Ponadto niektóre gady mogą atakować potomstwo lub lęgi, a duże ryby mogą same atakować kaczki, ale to się rzadko zdarza.

Stan populacji i gatunku

Mergany są gatunkiem rzadkim, w niektórych krajach zagrożonym wyginięciem. Na razie nic nie zagraża ich populacji, ponieważ liczba ta jest uważana za stabilną. Jednak w wielu krajach kaczki nurogęsi są wymienione w Czerwonej Księdze, na przykład na Białorusi i Litwie. Wynika to z faktu, że na terenie tych państw liczebność ptaków jest niewielka i stale maleje.

Sytuacja jest również związana z rodzajem samej populacji. Jeśli ptaki prowadzą siedzący tryb życia, są mniej zagrożone, a liczba nurogęsi pozostaje stabilna. Kaczki wędrowne są narażone na więcej zagrożeń podczas przemieszczania się z jednego miejsca do drugiego. Ponadto największym czynnikiem ryzyka jest działalność człowieka, która niszczy przyrodę i zwyczajowe siedliska kaczek.