Arbuz pomidorowy: charakterystyka i opis odmiany, plon z wideo i zdjęciem

Pomidor arbuzowy to jeden z najsmaczniejszych pomidorów, jakie możesz uprawiać w swoim przydomowym ogrodzie. Owoc z krzewu tej odmiany ma oryginalną i niepowtarzalną barwę prążkowaną, stąd jego nazwa. Jeśli chodzi o główny kolor, „Arbuz” można przypisać czarnym odmianom, ponieważ gama kolorów owoców zaczyna się od ciemnoczerwonej, a kończy na brązowej, bliskiej czerni.

Sama roślina ma małe, jasnozielone liście, których wielkość jest zbliżona do średniej. Kwiatostany mają zwykłą wielkość i zaczynają pojawiać się po zakwitnięciu pierwszych 8-9 liści, następnie odstęp zmniejsza się do 3 lub 4 liści na kwiatostan.Liczba gniazd roślin wynosi od trzech do pięciu, ale liczba może wzrosnąć.

Doskonała wydajność

Pomidory arbuzowe są gatunkiem wysokim, więc opłaca się je uprawiać - przy odpowiednim ułożeniu w pionie będziesz w stanie znacznie zwiększyć liczbę owoców. Ponadto, zapewniając każdemu owocowi dostęp do dużej ilości światła słonecznego i powietrza, możesz zwiększyć plon każdego krzewu.

Ogólnie rzecz biorąc, lokalizacja jest kluczowa dla tej odmiany, ponieważ owoce są bardzo podatne na gnicie i choroby grzybowe, jeśli znajdują się w złej pozycji.

Owoce odmiany

Ta odmiana pomidora znana jest przede wszystkim z wielkości owoców. Mają prawie regularny okrągły kształt, lekko spłaszczony w górnej części rękojeści, która również jest często użebrowana. Miąższ, którego główną zaletą jest soczysty, miękki, ale jednocześnie mięsisty, zawiera również wiele komór całkowicie wypełnionych nasionami.

Każdy owoc ma dobrą charakterystykę, każdy osiąga wagę 150 gramów, podczas gdy jeden krzew może wnieść do 3,5 kilograma, aw niektórych przypadkach nawet 5 kilogramów. Ci, którzy posadzili pomidory, zrozumieją, że ta liczba jest więcej niż imponująca.

Pyszny produkt

"Arbuz" ma szczególną wartość gastronomiczną owoców i jest idealny do świeżej sałatki, dzięki czemu jest znacznie słodszy i smaczniejszy. Ta wartość jest również mnożona przez fakt, że owoce tej odmiany mogą dojrzewać w ilości kilku kawałków na jednym krzaku, a gdy dojrzeją, pozostają na nim przez długi czas.

Ogólnie rzecz biorąc, owoce na krzakach będą przez cały czas, od początku dojrzewania do pierwszych przymrozków. Dlatego już przy praktycznie pustym ogrodzie nadal będziesz miał okazję cieszyć się świeżymi i smacznymi pomidorami z sadzenia.

Funkcje agrotechniczne

Każdy, kto posadził pomidory „arbuzowe”, wie, że świetnie nadają się do sadzenia otwartego, pod folią iw szklarni. Wszędzie roślina będzie się świetnie czuła i da dobre owoce. Ponieważ jest środek sezonu, od wzejścia kiełków do początku dojrzewania pierwszych owoców upłynie co najmniej sto dziesięć dni.

Aby roślina dobrze się czuła, nasiona należy wysiewać nie wcześniej niż w marcu, a najlepiej umieścić kiełki w szklarni w maju. Chociaż w przypadku, gdy kwiecień był ciepły, a pogoda nie pogorszyła się, można odczekać nieco ponad czterdzieści dni od wysiewu i kiełkowania.

Przygotowanie do lądowania

Przed zasadzeniem sadzonek w ziemi warto ją utwardzić. Doskonałe recenzje otrzymał sposób na dostosowanie temperatury w pomieszczeniu, w którym się znajduje. W dzień powinna być podniesiona do 19 stopni Celsjusza, a nocą powinna być obniżona do co najmniej 17 stopni Celsjusza. Następnie możesz przenieść sadzonki do szklarni, sadząc je w szachownicę według wzoru 40 X 60 centymetrów.

W ten sposób zapewnisz wystarczająco dużo miejsca do wzrostu roślin, a przy zbiorach i wiązaniu krzewów odczujesz wszystkie zalety tej lokalizacji. Sadzonki, które sadzisz w ziemi, muszą być ostrożnie usunięte z doniczek, pozostawiając trochę ziemi na korzeniach.

Pielęgnacja upraw

Proces pielęgnacji krzewów pomidora ma prosty opis. Podlewanie, najważniejszy element, musi być przeprowadzane w taki sposób, aby woda w żadnym wypadku nie spadała na liście, w przeciwnym razie wystąpią na niej oparzenia. Jeśli zdecydujesz się umieścić plon w szklarni, najlepiej zbudować go z gęstej folii lub prostego węglanu komórkowego. W takich warunkach należy uważnie monitorować wzrost krzewu, tworząc jedną główną łodygę, regularnie przywiązując ją do głównej podpory. Wzrost powinien być utrzymany maksymalnie do dwóch metrów, po czym nawet na etapie wegetacji trzeba uszczypnąć jego granicę.

Zalecane