Tellisaare jabłoń: opis i charakterystyka odmiany, historia wyboru ze zdjęciem

Źródłem żelaza i błonnika owocowego jest jabłko. Aby ten niezbędny produkt był na stole przez cały rok, konieczne jest dobranie odpowiednich odmian jabłoni. Odmiany późno dojrzewające nadają się do przechowywania w zimie. Owoce jabłoni Tellisaare odmiany ludowej, wpisanej do państwowego rejestru drzew owocowych pod numerem 9811660 w 1987 roku, mogą być przechowywane w piwnicy do końca maja, do początku czerwca.

Opis odmiany

Owoce Tellisaare osiągają wagę od 100 do 140 g. Ich kształt jest okrągły, lekko spłaszczony, asymetryczny. Gęsty zielonkawo-biały miąższ ukryty jest za gęstą, błyszczącą skórką w kolorze cytryny z rumianymi plamami i czerwonawymi paskami pokrywającymi część jabłka.Pomarańczowe znaczenia przypominające rdzę, guzki i plamy nie są chorobą, ale cechą charakterystyczną odmiany. Duże jasne kropki pod skórą pokrywają równomiernie całą powierzchnię owocu.

Z opisu jabłoni, podanego przez ogrodników z krajów bałtyckich, obwodów leningradzkich i pskowskich, Kaliningradu, wynika, że odmiana:

wysoka wydajność;
owocnikowanie jest zmienne, w ciągu roku;
Pierwszą uprawę można zebrać 5 lat po posadzeniu.

Pomimo tego, że ta jabłoń jest znana mieszkańcom Bałtyku od bardzo dawna, informacje o tej odmianie są raczej skąpe. W opisach występują pewne rozbieżności. Dotyczy to długości i grubości szypułki, średniej masy jabłek, owocowania stabilnego lub zmiennego. Oczywiście zależy to od warunków klimatycznych obszaru, na którym rośnie jabłoń Tellisaare.

Charakterystyka jabłoni

Jabłonka została po raz pierwszy opisana jako odmiana nieco ponad pół wieku temu przez J. Tellisaare'a, od którego pochodzi nazwa. Kiedy odmiana została faktycznie wyhodowana, trudno powiedzieć. Sądząc po opowieściach estońskich ogrodników amatorów, ponad sto lat temu jabłka tej odmiany rosły już nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie.

Historia pochodzenia rośliny uprawnej pochodzi od nieznanej siewki, prawdopodobnie dzikiej. Świadomy dobór drzewa o gęstej, zaokrąglonej koronie śledzony jest od lat 60. XX wieku. Na początku drugiej połowy XX wieku jabłoń była rozpowszechniona tylko w republikach bałtyckich. Po ocenie wysokich walorów smakowych średniej wielkości owoców, długiego okresu przydatności do spożycia i wysokich plonów, agronomowie w wielu regionach zdecydowali się na sady z Tellissaare.

Te jabłka nie zapuściły korzeni we wszystkich regionach. Klimat umiarkowany centralnej Rosji i krajów bałtyckich to optymalne warunki dla bezpretensjonalnej, późno kwitnącej rośliny. Oto zalety i wady odmiany:

późne kwitnienie praktycznie eliminuje możliwość nocnych przymrozków spowodowanych przez mrozy;
owoce dojrzewające do końca września wydłużają okres przydatności do spożycia;
stałe obfite plony skrócą żywotność drzewa;
Odporność jabłoni na mróz jest średnia, w srogą zimę może umrzeć;
Infekcje grzybicze, parch Tellisaare nie jest straszny.

Owocowanie średniej wielkości jabłoni jest stabilne ze względu na niski wzrost gałązek. Pąki owocowe znajdują się na kolchatce - jest to cecha odmiany. Ocena degustacyjna wskazuje, że smak jabłka stołowego jest słodko-kwaśny, a aromat przyjemny i wyraźny.

Największą wadą Tellissaare rosnących w północno-zachodnich regionach jest niska odporność na mróz.

Warunki kwitnienia i dojrzewania owoców

Jabłonka Tellisaare kwitnie na przełomie maja i czerwca. Owoce dojrzewają do połowy września, ale dojrzałość konsumpcyjną osiągają dopiero pod koniec października.

Jabłka mają dobrą jakość przechowywania. Podczas przechowywania w chłodnym pomieszczeniu plon nie straci swojej prezentacji do lutego. Jeśli przechowujesz owoce zawinięte w papier lub w pudełku z piaskiem (w piwnicy), możesz je jeść do czerwca.

Choroby i szkodniki

Uszkodzenie pnia przez porosty, mchy następuje z powodu nieprzestrzegania szczeliny między sadzonkami, co powoduje zacienienie, gdy korony rosną. Choroby atakujące jabłonie sadzone w pobliżu zalanych rzek i terenów podmokłych:

Cladonia;
Hipogimnia;
Parmelia;
Dicranum;
Mnium

Biorąc pod uwagę schludną koronę jabłoni Tellisaare, choroby te, przy odpowiedniej profilaktyce - wybielaniu pnia, są bardziej zagrożone przez gałęzie ukryte przez gęste liście.

Choroby wywołane przez bakterie i wirusy mogą wpływać na niedojrzałe sadzonki przy złym doborze materiału do sadzenia:

Wirus martwicy tytoniu wyraża się w pigmentacji części liścia - utrata chlorofilu.
Pseudomonas syringae van Hall pojawia się jako pękająca kora.
Proliferacja jabłek, miotła wiedźmy jabłoni - uśpione pąki, które nie zakwitły wiosną, dają kilka cienkich pędów.

Wszystkie powyższe choroby dorosłych drzew są leczone lub zatrzymywane, jeśli problem zostanie zauważony na czas i zostaną podjęte odpowiednie środki. Uratowanie jednorocznych sadzonek jest prawie niemożliwe ze względu na przemijające choroby wirusowe i genetyczne.

Mączniak prawdziwy, uszkodzenia liści z „rdzawymi” plamami, zwijanie się liści nie zagrażają drzewom owocowym Tellissaare, ponieważ są wywoływane przez grzyby, na które odmiana estońska ma zwiększoną odporność.