Chloroza winogron: przyczyny i leczenie siarczanem żelaza, co robić

Uprawy winorośli różnych odmian mogą być odporne na choroby grzybowe lub zakaźne. Brak składników odżywczych w glebie, słoneczne dni, wysoka wilgotność, infekcje grzybicze stają się przyczyną chlorozy winogron. Może być zakaźny i niezakaźny, a sposób radzenia sobie z niedyspozycją uprawy owoców zależy od przyczyny jej wystąpienia.

Co to jest chloroza

Chloroza liści winogron objawia się utratą chlorofilu - liście stają się prześwitujące, przebarwione lub żółkną. Zjawisko to spowodowane jest spadkiem fotosyntezy roślin.Cytrynowy odcień w tej chorobie rośliny jest charakterystyczny zarówno dla liści, jak i dla winorośli.

Co jest niebezpieczne

Przy selekcji sadzonek odmian winorośli o słabej odporności na żółtą mozaikę oraz powszechne choroby grzybowe i wirusowe, nawet niezakaźna chloroza może doprowadzić do śmierci całego krzewu.

W przypadku pędów odpornych na choroby grozi silna chloroza:

• przebarwienia lub odbarwienia liści;
• suszenie końcówek pędów;
• brak owoców.

Uwaga! Przy wielokrotnym traktowaniu roślin związkami chemicznymi o wysokiej zawartości pierwiastków śladowych plon roślin dotkniętych chlorozą winogron zostanie utracony lub zmniejszony z powodu zgniatania jagód i ich zrzucania.

Rodzaje chorób

Czysto schematycznie, chlorozę można podzielić na trzy typy:

• niezakaźne z powodu niedoboru żelaza;
• zakaźny, sprowokowany wirusem żółtej mozaiki;
• edaficzny, związany z jakością gleby.

Istnieje nieco więcej podgatunków chlorozy ze względu na inny skład chemiczny gleb, na których sadzi się sadzonki winogron, warunki klimatyczne regionów, w których rośnie winorośl.

Niezakaźne

Niezakaźna chloroza nie jest związana z patogenami, jest powodowana przez zewnętrzne niekorzystne czynniki:

• wysoka wilgotność gleby;
• długie deszcze, duże opady;
• nierównowaga składu chemicznego (mineralnego) gleby.

Niezakaźną chlorozę winogron rozpoznaje się na podstawie początkowej fazy zmiany koloru liści. Na brzegach pojawia się pierwsze zażółcenie, stopniowo rozprzestrzeniając się na żyły, jako ostatnie tracą swój pierwotny kolor.

Rodzaje niezakaźnej chlorozy:

• azot;
• żelazko;
• węglan;
• magnez;
• siarka.

Jak odróżnić chlorozę niezakaźną od zakaźnej

Do diagnozy niezakaźnej chlorozy jako testera stosuje się chelat żelaza. Nakłada się go na dotknięty liść paskiem. Zmiana koloru w ciągu 24 godzin – powrót zielonego koloru na obszarze leczonym kompozycją wskazuje, że postać choroby jest niezakaźna.

Zakaźny

Zakaźna chloroza rozwija się na tle choroby wirusowej. Najczęściej jest to żółta mozaika, polot, wariegacja, ale inne infekcje grzybicze winorośli mogą prowadzić do chlorozy.

Zmiana koloru liścia z zakaźną postacią choroby krzewu winogronowego zaczyna się od żył (w kierunku od małego do dużego). Ostatnie, które żółkną lub odbarwiają się, to obszary jak najdalej od żył. Liście starych pędów jako pierwsze ulegają zakaźnej chlorozie, stopniowo choroba przechodzi na młode.

W okresie kwitnienia winogron na zainfekowanych roślinach kolor liści zostaje przywrócony. Kształt i wielkość jagód, odpowiednio gron, różni się od tych charakterystycznych dla zdrowej rośliny tej odmiany.

Zakaźna chloroza winorośli nie jest leczona. Zainfekowana winnica musi zostać zniszczona. Sadzonki po szczepieniu są zagrożone.

Uwaga! Odmiany winogron rosnące w europejskiej części, które nie mają podkładki, nie są narażone na chlorozę zakaźną.

Edaficki

Choroba krzewów spowodowana niekorzystnymi warunkami związanymi z glebą - nadmierną wilgocią, brakiem minerałów i innych składników odżywczych, blokowaniem ich od korzeni siewek o gęstych warstwach gleby nazywana jest chlorozą edaficzną.

Nadmiar wapna w glebie jest związany z brakiem żelaza, co powoduje te same objawy chorób roślin. Węglanowa chloroza również należy do kategorii edaficznej.

Pomoc! Edafos - gleba (przetłumaczone z greckiego). Edaficzny – odnosi się do gleby, przez nią wytworzonej lub uwarunkowanej jej wpływem.

Węglany

Węglanowa forma choroby jest często nazywana chlorozą żelaza, niedobór pierwiastka Fe powoduje chorobę. Ten podgatunek niezakaźnych uszkodzeń jest bardziej podatny na wysokie plony i odmiany o czerwonych owocach. Do ich wysokiej jakości owocowania wymagane są łatwo przyswajalne formy żelaza.

Nadmierna zawartość węglanów w glebie jest spowodowana czynnikami naturalnymi:

• alkalizacja gleby;
• blisko powierzchni warstwy wodonośnej;
• wysoka zawartość soli;
• mieszanie warstwy humusu z innymi;
• gęstość.

Wszystkie te czynniki przyczyniają się do braku równowagi w odżywianiu mineralnym, reżimu redoks i równowagi wodno-powietrznej.

Nierównowaga minerałów dostarczanych do żywienia roślin jest najczęściej obserwowana w glebach próchniczych, węglanowych powstałych podczas niszczenia skał wapiennych i margli.

W tych glebach jest wystarczająco dużo żelaza, ale wapno blokuje ruch jonów cynku, boru i manganu w kierunku systemu korzeniowego roślin. Składniki odżywcze pozostają poza zasięgiem.

Przyczyny i oznaki choroby

Chrozę żelaza można zdiagnozować na podstawie ubytku winorośli i pędów, co jest spowodowane niedoborem jednego lub więcej składników odżywczych.

Przy braku bromu charakterystyczne są następujące objawy:

• Plamy o niskiej zawartości chlorofilu pojawiają się jednocześnie na całej powierzchni liścia.
• Zęby liści wysychają, kruszą się.
• Kwiaty opadają bez otwierania.
• Na jagodach pojawiają się nekrotyczne płytki,
• Owoce nie osiągają normalnego rozmiaru.

Niedobór cynku objawia się niedostatecznym rozwojem ogonków liściowych i blaszek liściowych. Liście górnych pędów pokryte są jasnozielonymi plamami. Luźne, lekkie gleby typu węglanowego są głównie ubogie w cynk.

Niedobór manganu jest diagnozowany na podstawie początku żółknięcia liści z ząbkowanej - skrajnej części, podczas gdy obszary liści przylegające do żyłek pozostają zielone.

Najczęstszy niedobór azotu do rozwoju winnic obserwuje się na wszystkich rodzajach gleb podczas długotrwałych opadów, wypłukując z gleby pożyteczny pierwiastek. To zjawisko sezonowe. Podczas sadzenia winorośli na lekkich, piaszczystych glebach niedobór azotu pędów powoduje:

• Stabilnie zimne dni na etapie wegetacji rośliny.
• Nadmierne ściółkowanie słomą lub trocinami.
• Brak wilgoci – przedłużający się okres zasuszenia.

Niedobór magnezu obserwuje się w winogronach rosnących na glebach piaszczystych i kwaśnych, co jest spowodowane nadmierną zawartością bromu, potasu, sodu. Te pierwiastki chemiczne blokują jony magnezu, uniemożliwiając im dotarcie do korzeni roślin.

Najrzadszą chlorozą jest siarka. Najczęściej zaraża winnice nasadzone na terenach o niskiej zawartości organicznych składników pokarmowych. Chlorozę wywołują nawozy fosforowo-azotowe stosowane w ilościach przekraczających zalecane normy.

Metody kontroli chlorozy

W winnicy konieczny jest coroczny sos. Jak leczyć chlorozę przed jej pierwszymi objawami na podstawie wizualnej analizy gleby, wie każdy profesjonalny hodowca. Aby zapobiec chorobom związanym z brakiem składników odżywczych, opatrunek korzeniowy przeprowadza się na wiosnę przed kwitnieniem, a opatrunek dolistny, który przeprowadza się jesienią.

Nawozy zwiększające poziom azotu:

• Mocznik jest stosowany w postaci płynnej, jest dobrze wchłaniany. Jako główny opatrunek korzeniowy stosuje się wiosną. Jesienią po zbiorach winorośli spryskuje się płynnym roztworem mocznika.
• Saletra amonowa - saletra amonowa jest całkowicie rozpuszczalna w wodzie, nasyca glebę łatwo przyswajalnym azotem. Wiosną stosuje się go jako opatrunek na korzenie, jesienią jako opatrunek na liście.
• Siarczan amonu jest zalecany na gleby o wysokim stopniu wilgotności. Ten lek praktycznie nie jest wypłukiwany z gleby przez stopioną wodę i wodę deszczową.

Zwiększenie poziomu fosforu w superfosfatach glebowych:

• Simple jest przeznaczony do wszystkich rodzajów gleby. Skład nawozu zawiera gips – źródło siarki.
• Double to produkt skoncentrowany, jego dawka w roztworze jest trzykrotnie mniejsza niż w przypadku zwykłego.

Aby zwiększyć poziom potasu odpowiednie:

• Chlorek potasu. Wyjątkiem są gleby kwaśne.
• Sól potasowa. Wysoka zawartość substancji zawierających chlor. Używany tylko późną jesienią.
• Siarczan potasu wykazuje najwyższe wskaźniki wydajności podczas wzbogacania lekkich gleb.

Nawozy kombinowane do nasycania gleby azotem, fosforem, potasem:

• "Nitrofoska".
• Nitroammofos.
• "Azofoska".

Co zrobić z winoroślą dotkniętą chlorozą, jeśli choroba zostanie wykryta po okresie kwitnienia? Odpowiedź na to pytanie jest niejednoznaczna. Jeśli choroba jest spowodowana infekcją, liście i winorośl należy potraktować fungicydami.

Uniwersalne w walce z żółtą mozaiką, antraknozą, pleśnią i oidium są:

• Mieszanka Bordeaux.
• Witriol żelaza.
• Siarka koloidalna.
• Napar wapienno-siarkowy.

Stosowanie tych produktów jest zalecane, gdy wykryte zostaną pierwsze oznaki chlorozy, nakłada się je na całą powierzchnię krzewu - winorośl, liście. Spryskane przez nich i kawałek ziemi przylegający do krzewu winogron.

Preparaty na niezakaźną chlorozę są takie same jak te zalecane do leczenia profilaktycznego, tylko dawka substancji aktywnych w roztworze jest wyższa. Walka z tego typu chlorozą będzie intensywna – od wczesnej wiosny do połowy sezonu wegetacyjnego. Tylko w ten sposób możliwe będzie uratowanie winnicy przed śmiercią i przywrócenie jej wydajności na kolejny sezon. W tym sezonie niestety nie będzie można uzyskać pełnowartościowych zbiorów.

Stosowanie siarczanu żelaza do obróbki winogron

Owadobójczy, grzybobójczy - siarczan żelaza nie jest niebezpieczny dla roślin, zwierząt, ludzi. Siarczan żelazawy, siarczan żelazawy (FeSO4) stosowany jest do dezynfekcji, pielęgnacji roślin oraz jako nawóz.Skutecznie zwalcza niezakaźną chlorozę, ale jest praktycznie bezużyteczny w zakaźnej postaci choroby.

Dla każdego konkretnego przypadku uszkodzenia roślin istnieją zalecenia dotyczące przygotowania kompozycji do obróbki w celu uniknięcia oparzeń liści i pędów. Wszechstronność leku polega na tym, że stosuje się go do:

• profilaktyczne leczenie sezonowe;
• w walce ze szkodnikami i ich larwami;
• leczenie infekcji grzybiczych;
• przyspieszenie dokręcania uszkodzeń standardowych;
• wzbogacanie gleby żelazem;
• przetwarzanie pamięci.

Istnieje kilka wad siarczanu żelazawego. Wyrażają się one w następujący sposób:

1. Podczas wiosennej obróbki rośliny młode liście i pędy mogą nie tylko pomóc w walce z chlorozą i szkodnikami, ale także oparzeniami.
2. Produkt nie wnika głęboko w tkanki, walka z infekcjami grzybiczymi jest powierzchowna.
3. Działanie dezynfekujące trwa nie dłużej niż 14 dni, co oznacza, że latem leczenie pędów dotkniętych grzybem powinno odbywać się w odstępach 10-14 dni.

Porada jak traktować winogrona siarczanem żelaza na wiosnę:

• Pierwszy zabieg i opryski zapobiegawcze przeprowadza się między początkiem stabilnych dodatnich temperatur a pojawieniem się liści.
• Stężenie nawozu jest odpowiednio mniejsze (10-20 g na 10 litrów wody), czas przetwarzania wydłuża się od momentu stopienia śniegu do pojawienia się 4-5 liści na pędzie. Przetwarzanie odbywa się przy spokojnej, suchej pogodzie.
• Wprowadzanie 0,5% roztworu do gleby odbywa się podczas kopania. Zalecana dawka to 100 g na każdy 1m^2.

Jak przygotować roztwór siarczanu żelazawego

Aby uzyskać roztwór o mocy 0,5%, musisz rozpuścić 50 g skoncentrowanych kryształków nawozu w 10 litrach wody. Rozpuść lek w zimnej wodzie, podgrzanej na słońcu. Z zastrzeżeniem tej zasady właściwości nawozu nie ulegną pogorszeniu, a zimny prysznic nie będzie szokiem dla rośliny. Winogrona nie tolerują zimnego podlewania.

Uwaga: W przypadku poważnego niedoboru żelaza, który spowodował chlorozę winogron, stężenie roztworu siarczanu żelazawego również wzrasta do 0,5%.

Kompozycja przygotowana w takiej proporcji może być używana do opryskiwania, co uchroni winogrona przed zakażeniem chorobami pobliskich drzew owocowych i ich pasożytami.

Jesienne leczenie siarczanem żelaza

W oczekiwaniu na zimę krzewy winorośli są również traktowane siarczanem żelaza.Jest to niezbędny środek ochrony przed zimnem, wahaniami temperatury. Wysokie stężenie siarczanu żelazawego zapewnia niezawodne pokrycie rośliny warstwą ochronną, która zapobiega nie tylko zamarzaniu krzewu, ale także wnikaniu do niego szkodników i grzybów.

Po okresie wegetacyjnym do połowy listopada oprysk przeprowadza się roztworem sporządzonym w proporcji 500 g nawozu na 10 litrów wody. To jest norma dla dorosłej rośliny.

W przypadku sadzonek dawka nawozu jest zmniejszona do 300 g FeSO4. Ten sam roztwór, który jest przygotowany do obróbki winorośli, jest używany do obróbki sąsiadującej z nią ziemi.

Uwaga! Przed jesiennym opryskiwaniem wykonuje się przycinanie i usuwanie liści pozostających na gałęziach. Zwiększa to wydajność przetwarzania każdej gałęzi.

Zapobieganie

Prace zapobiegawcze mające na celu przywrócenie winorośli dotkniętych chlorozą w poprzednim sezonie:

• Gdy nerki są uśpione, krzaki spryskuje się siarczanem miedzi lub mieszanką Bordeaux. Opatrunek korzeniowy - nawozy mineralne.
• Po otwarciu pąków usuwane są puste pędy, wprowadzane są związki zawierające azot.
• Na etapie rozwoju pędów słaby roztwór mieszanki Bordeaux i siarki wapiennej jest traktowany dolistnym opatrunkiem górnym z nawozami mineralnymi.
• Na etapie powstawania jajnika przeprowadza się opryskiwanie roztworami siarki koloidalnej i siarczanu miedzi.
• Następny zabieg, powtarzający poprzedni, nastąpi dopiero po zebraniu i przerzedzeniu krzewów.

Ochrona winnicy z glebą wapienną zaczyna się od wyboru sadzonek, które wytrzymają złożoność gleby.

Dla twojej informacji. Pietruszka nie jest tolerowana przez szkodniki winogron, to najkorzystniejsza okolica.

Odmiany odporne

Hodowcy stale poprawiają jakość winorośli, stosując różne kombinacje podkładek i zrazów, ale nikomu jeszcze nie udało się osiągnąć 100% odporności na chlorozę. Do tej pory odmiany są wysoce odporne na chorobę:

• Alexa;
• Wenus;
• Rozkosz;
• Sultana Zaporoże;
• Różowy Timur;
• Wschodni Talizman;

Aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia winogron przez chlorozę, należy kompleksowo podejść do ochrony roślin, nie zaniedbując żadnego z etapów wiosennego i jesiennego opryskiwania i nawożenia.

Zalecane