Koń wierzchowy: opisy i charakterystyka najlepszych ras, historia hodowli

Kiedy mówią o koniach wierzchowych, reprezentują smukłe konie z dumnym dopasowaniem głowy i płochliwym charakterem. Wyhodowano wiele koni pełnej krwi, różniących się wyglądem, charakterem i zachowaniem. Stąd różne ich zastosowania przez człowieka. Spokojne i posłuszne konie przeznaczone są do jazdy konnej. A do udziału w wyścigach sportowych wybierane są zwierzęta z siłą, energią i chęcią wygrania.

Szwajcarski Gorącokrwisty

Historia koni wierzchowych sięga X wieku, kiedy to mnisi benedyktyńscy zajmowali się hodowlą koni.Przez wiele stuleci prowadzono selekcję ogierów, w tworzeniu plemienia uczestniczyły ogiery z Francji, Irlandii, Niemiec, Szwecji. W XIX i XX wieku zakończyło się tworzenie uniwersalnego konia ciepłokrwistego zdolnego do udziału w triatlonach i ujeżdżeniu.

Cechy budowy rasy obejmują:

• proporcjonalnie złożona głowa;
• mięśnia szyja;
• głęboka i szeroka klatka piersiowa;
• długie proste plecy;
• skośne ramiona;
• skośny zad.

Wielkość szwajcarskiego konia wierzchowego jest przeciętna. W kłębie osiąga nie więcej niż 165 centymetrów.

Chilijski

Konie przybyły do Ameryki Południowej wraz z hiszpańskimi i portugalskimi zdobywcami kontynentu. Już w XIX wieku konie wyścigowe hodowli chilijskiej stały się znane w wielu krajach świata. Standardy konia pełnej krwi obejmują fakt, że:

• ważący do 300 kilogramów;
• z doskonale rozwiniętymi mięśniami;
• gęsty szkielet;
• odporny na choroby;
• szybko regeneruje się po urazach.

Kolor koni jest często czarny, gniady. Czysta rasa nie ma domieszki obcej krwi, jest ceniona przez producentów rolnych za zdolność do ciężkiej pracy.

Kabardyjski

Kabardyjscy hodowcy koni hodowali konie wierzchowe, krzyżując lokalne klacze z ogierami arabskimi, karabachskimi i perskimi. Rasa jest interesująca ze względu na swój eksterier. Wraz z mocnym szkieletem koń ma wystarczającą szerokość klatki piersiowej, suchość kończyn. Zwierzęta są ciemne.

Konie kabardyjskie są z natury żywe i posłuszne. Konie są łatwe do trenowania. Służą do pokonywania górskich przełęczy. Mogą długo chodzić po kamienistych ścieżkach, pokonując odległości 100 kilometrów, bez odpoczynku, w stanie załadowanym.

Popularność kabardyjskiej rasy koni jest wysoka. Powstanie Międzynarodowej Organizacji Miłośników Konia Kabardyjskiego mówi o znaczeniu kwestii zachowania i przywrócenia liczebności ogierów pełnej krwi.

Karabach

Jedna z cennych ras koni wierzchowych dzieli się na 2 typy w zależności od wyglądu zewnętrznego: gęste osobniki o mocnych nogach i wysokich, o lekkim ciele. Łączące wskaźniki rasy koni karabaskich to:

• wysokość - do 150 metrów;
• dobrze rozwinięta czaszka, zwężająca się ku dołowi, z głęboko osadzonymi wyłupiastymi oczami;
• szyja z cienkim grzebieniem i rozwiniętymi mięśniami;
• szeroka klatka piersiowa;
• proste plecy;
• krótkie suche nogi z małymi kopytami.

Kolor rasowych Karabachów obejmuje całą gamę złotych odcieni. Piękne osobniki o złocisto-cytrynowej lub pomarańczowej sierści z ciemną grzywą i ogonem. Mogą być ślady na tułowiu i pończochach na nogach.

W naszych czasach przywraca się stado koni pełnej krwi; używaj koni w zawodach, biznesie turystycznym.

Jazda ukraińska

Selekcja rasy została przeprowadzona w stadninach koni po zakończeniu II wojny światowej. Hodowlę konia wierzchowego nadzorował sam S. Budionny. Zaopatrywał zakład w zwierzęta trofeum eksportowane z Europy Zachodniej.

Dopiero w latach 90. ubiegłego wieku pojawiły się konie, które miały odpowiednią eksterierę. Wysocy, wysocy, odznaczali się mocnym szkieletem, kością, suchością i harmonią budowy ciała. U ukraińskiego konia wierzchowego połączono najlepsze cechy ras sportowych. Wraz z żywotnością, zwinnością konie słyną z wytrwałości, opanowania.

Lipizzy

Szlachetny i piękny koń, łączący intelekt, temperament, został uzyskany przez selekcję najlepszych okazów przez ponad 400 lat.Do stworzenia rasy wykorzystano geny najlepszych przedstawicieli koni zachodnioeuropejskich. Teraz tysiące koni czystej krwi nadal zadziwia swoimi sukcesami w sporcie, zdobywając nagrody. Wykorzystywane są również w jeździe klasycznej.

Zwierzęta odziedziczyły małe ostrożne uszy od kłusaków arabskich. Umięśnione biodra z mocną krótką szyją, dobrze zarysowanymi stawami i ścięgnami harmonizują na zewnątrz rasy. Puszysty ogon jest podniesiony, a długa grzywa powiewa, zdobiąc jasnoszare, srokate, gniadej koniki. Łatwo dostosowują się do trudnych warunków środowiskowych. Potulne z natury, wyglądają po królewsku dumne i majestatyczne.

Trakehner

Konie arabskie i angielskie zostały sprowadzone do Prus, aby hodować rasy stałocieplne. Aby stworzyć konia o wysokich walorach atletycznych, trzeba było dokonać starannej selekcji najlepszych okazów zwierząt. W Rosji rosyjski Traken został wyprowadzony z koni wywiezionych z Prus.

Wzrost koni pełnej krwi wynosi ponad 160 centymetrów. Wraz z siłą ciała, siłą nóg, konie mają suchą głowę o szerokim czole. U zwierząt przeważają kolory czerwony, czarny, gniada. Ogiery Hardy są hodowane do udziału w triathlonie. Konie wyróżniają się rytmicznym krokiem, potrafią z łatwością biegać w chodzie.

Terskaja

Po długiej selekcji hodowcy koni Terek zarejestrowali nową rasę, wpisaną do Państwowego Rejestru w 1948 roku. Spośród okazów uzyskanych w wyniku krzyżowania przyjęli do plemienia te, których wygląd zewnętrzny odpowiadał wskaźnikom:

• wysokość - od 1,5 metra;
• mięśnia, lekko szczupła budowa.

Cechy wyróżniające konia tereckiego to mocne nogi, szerokość grzbietu i zad. Głowa średniej wielkości o wklęsłym profilu. Konie terekowe można rozpoznać po szarym umaszczeniu, choć zdarzają się okazy o umaszczeniu gniadym i rudym.

Na Terytorium Stawropola hoduje się konie świnie, które biorą udział w zawodach jeździeckich i branży turystycznej. Przedstawiciele rasy wyróżniają się spokojnym usposobieniem, wytrzymałością. Klacze są płodne, co pomaga w szybkim zwiększeniu pogłowia. Konie rzadko chorują i żyją długo.

Rosyjska jazda konna

Do ujeżdżenia odpowiednia jest rasa rosyjskiej jazdy konnej, wyhodowana ponad 20 lat temu. Krzyż zawiera geny kłusaków Oryol, Arabian, Achal-Teke.

Budowa koni jest idealna do zawodów sportowych. Sierść zwierząt jest błyszcząca, czarna lub gniada. W kłębie mają 165 centymetrów wysokości. Obwód w klatce piersiowej i długość tułowia mają ten sam rozmiar - 180 centymetrów. Z boku, gdy koń się porusza, ciało wygląda jak kwadrat.

Konie czystej krwi o długich i mocnych nogach osiągają dobre wyniki w sporcie, startując w triathlonie, ujeżdżeniu, skokach przez przeszkody.Konie jeździeckie można zobaczyć na paradach, otwarciach igrzysk olimpijskich. Zwierzęta są łatwe w szkoleniu, posłuszne w zarządzaniu, wykonują zadania energicznie i dokładnie.

Marwari

Koń pojawił się w indyjskim stanie Marwar, krzyżując lokalne kucyki i konie arabskie. Rasa dość rzadka, o niesamowitym wyglądzie, charakteryzująca się:

• duży kształt głowy z prostym profilem;
• długa szyja, dobrze zaznaczony kłąb;
• proste ramiona;
• cienkie nogi.

Częściej są konie gniada i czerwonego koloru, rzadziej - szare i srokate. Istnieje wiele przesądów związanych z Marwari. Tak więc czarny koń jest określany jako zwierzę przynoszące nieszczęście. A konie z białymi skarpetkami i znakami na ciele są cenione jako obiecujące szczęście. Ciekawa jest budowa uszu Marvari w kształcie serca.Uniwersalnie wykorzystują unikalne konie: zaprzęgają je do powozów, przewożą na nich towary, jeżdżą konno na spacery.

Kiger Mustang

Odmiana dzikiego mustanga wyhodowana w Ameryce. Nie można znaleźć bardziej odpowiedniego konia do jazdy konnej, skoków przez przeszkody niż koń Kiger. Ich inteligencja łączy się z wytrzymałością i entuzjazmem.

Wzorem rasy jest jasnobrązowy koń z czarną grzywą. W kolorze sierści na nogach i tułowiu widoczne są jasne prążki. Tułów mustanga jest krótki, szyja i plecy mocne, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Na dużej głowie są ostre uszy. Wyrazistości pyska konia nadają duże oczy.

Iberyjski

Jedna z najstarszych ras, o której wspominał Homer w swoich wierszach, słynie z wdzięku. W średniowieczu w portugalskich, hiszpańskich stajniach trzymano tylko te piękne zwierzęta.

Cechy charakterystyczne rasy to: duża głowa, wydłużona szyja, tworząca kąt prosty. Ciało jest potężne, z zaokrąglonym zadem.

Nogi są muskularne, z wystającymi kośćmi. Zwierzęta mają dobrze rozwinięte poczucie równowagi. Cenione są za doskonałą sprawność fizyczną. Strój rasowych Iberyjczyków może być szary lub bogaty w odcienie zatoki. Konie iberyjskie są wykorzystywane do aren, spraw wojskowych, ponieważ są inteligentne, odważne, zrównoważone.

Holsztyn

Konie holsztyńskie pojawiają się po raz pierwszy w kronikach z XIII wieku. Z biegiem czasu rasa nabrała znaczących zmian w wyglądzie zewnętrznym; te konie stały się pięknymi zwierzętami o długich, zakrzywionych szyjach. Układ kończyn konia uważany jest za wzorcowy – szeroko rozstawione w przedramionach, z proporcjonalną i gęstą pęciną, skrócone stawy skokowe, mocne ścięgna.

Dostojne kłusaki są fantastycznie sprawne, dzięki czemu z łatwością osiągają wysokie wyniki w sporcie. Holsteinery są często używane w paradach, ceremonialnych wycieczkach.

Donska

Rasa jest reprezentowana przez konie o upartym, gorącym temperamencie. Region Rostowa stał się miejscem narodzin koni dońskich, a koń Nogai stał się protoplastą. Ze względu na piękny odcień stroju koni nazywane są „złotem stepu Don”. Dla Kozaków są najbardziej oddanymi, niezawodnymi zwierzętami. Konie potrzebują ciągłych ćwiczeń i treningu. Konie pełnej krwi angielskiej mają rozwinięte mięśnie, szeroki szkielet. Kopyta są zwykle mocne dzięki ciągłemu przemieszczaniu się po stepie.

Przedstawiciele rasy są niskiego wzrostu. Średnia wynosi 160-170 centymetrów. Szczególnie cenione są wysokie, lekkie konie wykorzystywane do jazdy konnej. Wytrzymują obciążenia przez długi czas dzięki swoim doskonałym właściwościom fizycznym.

hanowerski

Doskonalenie rasy lokalnych klaczy dolnosaksońskich przez kojarzenie z ogierami angielskimi, iberyjskimi i niemieckimi zajęło dużo czasu. Ale wynik był wart wysiłku. Czystorasowe hanowerski mają takie cechy, jak:

• dodawanie prostokątne;
• długość ciała większa niż wysokość w kłębie;
• długa szyja z wysoką wydajnością;
• mocne plecy z krótkim polędwicą;
• kombinezon szary, gniada, czerwony, czarny.

Z takim wyglądem konie hanowerskie są w stanie osiągnąć nagradzane wyżyny w sporcie.

Budennovskaya

Początkowo koń został stworzony na potrzeby kawalerii, gdyż inicjatorem jego usunięcia był dowódca S. Budionny. Skrzyżowane klacze Don i ogiery angielskie. Powstałe konie pełnej krwi później stały się znakomitymi sportowcami, uczestniczyły w zawodach w różnych dyscyplinach.

Nie możesz oderwać oczu od pięknie zbudowanych koni rasy Budennovskaya. Mają doskonałe dane fizyczne:

• rozwinięte mięśnie, dające wytrzymałość i siłę;
• potężny zad, wysoki kłąb utrzymujący jeźdźca;
• prawidłowo ustawić suche stopy do szybkiego biegania;
• szeroka głęboka klatka piersiowa, zdolna do pokonania oporu wiatru.

Konie są hodowane we wszystkich paskach: od odcieni złota do terakoty, z tą samą grzywą i ogonem. Kształt ich uszu jest jak lira; ogiery są bardzo wrażliwe, dobrze odbierają dźwięki.

Achał-Teke

Ahal-Tekes to konie czystej krwi hodowane w Turkmenistanie w czasach starożytnych. Wytrzymałe i chude konie mają długie, suche ciało, cienkie nogi i elastyczną szyję. Pod jedwabistą, cienką skórą nie ma ani grama nadmiaru tłuszczu. Skośne oczy koni są piękne, kształt uszu jest idealny.

Kolory rasy achał-tekińskiej są zróżnicowane. Są konie o czekoladowo-brązowym ciele i czarnej grzywie, ogonie lub całkowicie czarne, lśniące lub koniakowo czerwone.Interesujące są zwierzęta o szarym umaszczeniu z czarnymi pończochami na nogach i taką samą grzywą i ogonem, z różowo-mleczną sierścią. Argamaki achał-tekiński są silnie przywiązane do swoich właścicieli. Aktywne i łatwo pobudliwe z natury, są prawdziwymi dziećmi temperamentnego Południa.

Koń z Minorki

Te zsynchronizowane, tańczące konie dorastały na wyspie Minorka na Morzu Śródziemnym. Czarne konie osiągają w kłębie 160 centymetrów. Mają długie i raczej suche kończyny, bujne ogony i grzywy, pięknie osadzone głowy z zadbanymi uszami. Wykorzystują konie z Minorki do występów w cyrku na festiwalu. Konie są łatwe do trenowania, poruszają się z gracją, mogą długo stać na tylnych łapach.

Arabski Koń pełnej krwi angielskiej

Jeden z najdroższych i najbardziej poszukiwanych koni na świecie, arabski, zasłynął z wysokiej wydajności, pełnego gracji chodu. Nic dziwnego, że rasowy kłusak był używany do hodowli innych ras koni wierzchowych.

Arabskie argamaki występują w różnych kolorach: od szarego do srebrzystej zatoki, karakowa. Ale najrzadszym koniem jest ten czarny.

Wysoki w kłębie koni - 150 centymetrów, waga - 500-600 kilogramów. Szybkość ruchu kłusaków jest wysoka - 50-60 kilometrów na godzinę. Czysta rasa jest oznaczona przez:

• rozciągnięta szyja;
• cienkie kości, zaokrąglony, opuszczony zad;
• krótka smukła kufa - wklęsły profil i szerokie czoło;
• ekspresja dużych oczu, zdrobnienie uszu;
• smukłe, długie nogi z krótkimi kopytami.

Ciało koni pokryte jest jedwabistą sierścią. Ogon puszysty, podczas galopu unosi się. Konie arabskie są idealne do uprawiania sportu.

Wyścigi angielskie

Do rasowych kłusaków zaliczają się przedstawiciele rasy angielskiej. Jest uważany za sport, ponieważ do zwycięstwa potrzebna jest energia, wytrzymałość, śmiałość. Te cechy są obecne w angielskim koniu wyścigowym.

Strój angielskich koni to gniady, karakow, wrona. Proporcjonalnie złożona głowa konia współgra z szeroką klatką piersiową, prostą szyją i muskularnym długim grzbietem. Rasowe kłusaki są kapryśne w pielęgnacji, nie tolerują ekstremalnych temperatur klimatycznych, są wymagające w zakresie odżywiania.

Koń amerykański

Tę rasę koni można znaleźć na wystawach, w programach pokazowych, filmach. Zwierzęta wykorzystywane są do jazdy konnej. Nazywane są „pawiami z ringu wystawowego” ze względu na ich piękne kroki. Jeźdźcy wybierają konie pełnej krwi ze względu na ich zdolność do chodzenia, chodzenia, wraków. Jednocześnie jeźdźców zachwyca płynność ruchu kłusaków. Zwierzęta mają suchą, wąską głowę, długą, pięknie wysklepioną szyję, wysoki kłąb, krótki, ale mocny grzbiet.

Rasa Orłowo-Rostopczinska

Koń, wyhodowany pod koniec XVIII wieku, przeszedł ścisłą selekcję do plemienia.Dla koni elitarnych stworzono rodowody, w których przepisano cechy zwierząt rasowych. Piękno form elitarnych koni pomogło im stać się najlepszymi wśród koni wierzchowych w Rosji. O czystości rasy decyduje lekka głowa z długim karkiem, wysokim kłębem, muskularnym grzbietem i prostym zadem. Pozycja kończyn w kłusakach jest prawidłowa. Nogi wyposażone są w dobrze rozwinięte stawy, zerwane ścięgna. Rasa ma wszystkie dane, aby dobrze radzić sobie na torze wyścigowym.

Zalecane