Paratyficzne cielęta: przyczyny i objawy, leczenie i profilaktyka

U młodych bydła odporność jest nadal słaba, ich organizm jest podatny na ataki patogennych mikroorganizmów. Czynnikami wywołującymi gorączkę paratyfusową u cieląt są bakterie z rodzaju Salmonella. Są odporne na większość antybiotyków, w procesie życia uwalniają dużo toksyn, negatywnie wpływają na odporność chorego zwierzęcia. Chorobie towarzyszy obfita biegunka, a nieleczona cielę umiera.

Opis choroby

Paratyfus to zakaźna patologia pochodzenia bakteryjnego. Bakterie chorobotwórcze infekują jelita młodych osobników, powodując ostry proces zapalny.Czynnikiem sprawczym paratyfusu jest Salmonella Gertnera, która powoduje ostre zatrucie pokarmowe nie tylko u zwierząt, ale także u ludzi. Substancje toksyczne uwalniane przez bakterie gromadzą się w tkankach miękkich cieląt, dlatego mięso zarażonych zwierząt należy wyrzucić.

Osoba, która spożyła zarażoną salmonellą cielęcinę, zostaje poważnie zatruta. Salmonella to mikroorganizm w kształcie pręcika o zaokrąglonych krawędziach. W środowisku zewnętrznym jest aktywny, odporny na czynniki negatywne, nie reaguje na wysokie temperatury i większość substancji antybiotycznych. Ale podatny na środki antyseptyczne, które zawierają lizol (mydło krezolowe) i kreolinę.

Przyczyny wystąpienia

Pojawienie się paratyfusu przyczynia się do nieprzestrzegania warunków inwentarza żywego.

Główne przyczyny paratyfusu u cieląt:

zatłoczona zawartość w ciasnej stodole;
słabe oświetlenie;
warunki niehigieniczne;
Karmienie złej jakości, używanie zepsutej żywności.

Choroba pogarsza niska temperatura w oborze, która osłabia układ odpornościowy cieląt. Ale normalizacja warunków temperaturowych nie pomaga, jeśli zwierzęta są już zakażone, ponieważ salmonella jest odporna na zmiany temperatury.

Bakterie dostają się do organizmu przez drogi oddechowe. A w środowisku zewnętrznym salmonellę można znaleźć w kale i moczu chorych osób. Infekcja może przedostać się bezpośrednio do przewodu pokarmowego cielęcia, jeśli cielę zje skażoną żywność lub wypije wodę.

Wysokie prawdopodobieństwo przeniesienia paratyfusu na cielę od chorej krowy w okresie laktacji. W gospodarstwach znajdujących się w niekorzystnej sytuacji dorosłe bydło często staje się nosicielem salmonelli.

Formy i objawy paratyfusu u cieląt

Okres inkubacji paratyfusu trwa od 5 dni do 2 tygodni. Infekcja dotyczy układu nerwowego, przewodu pokarmowego, a później, przy braku odpowiedniego leczenia, stawów.

Paratyfus u cieląt występuje w trzech postaciach.

Ostry kształt

Widać u cieląt w wieku poniżej miesiąca.

Główne objawy ostrej postaci:

gorączka, w której temperatura ciała wzrasta do 40-41°C;
cuchnąca biegunka z wtrąceniami śluzowymi, czasami z smugami krwi;
osłabienie, bezsilność, niemożność wstawania cielęcia z miotu;
zapalenie spojówek z towarzyszącym obfitym łzawieniem;
nieżyt nosa, wydzielina z przewodów nosowych śluzu łydki z surowiczymi zanieczyszczeniami;
kaszel.

Zapalenie spojówek i katar pojawiają się kilka dni po biegunce.Nie we wszystkich przypadkach obserwuje się nieżyt nosa, a cielę zwykle zaczyna kaszleć, gdy właściciel po otwarciu drzwi obory wpuszcza chłodne powietrze. Przy zaawansowanym paratyfusie kończyny puchną, obserwuje się drgawki, przytomność jest obniżona. Ale aż do śmierci zwierzak dobrze się odżywia.

Jeśli temperatura ciała często się zmienia w ostrej postaci paratyfusu, przeżywalność cielęcia jest wysoka. Jeśli zwierzę cierpi na obfite biegunki, gorączka nie ustępuje, narasta letarg i osłabienie, to nie ma wątpliwości co do rychłej śmierci.

Forma podostra

Ujawnia się u cieląt, które osiągnęły wiek jednego miesiąca. Trwa 3-5 dni.

Objawy podostrego paratyfusu:

słaby apetyt;
gorączka krótkotrwała, w której temperatura wzrasta do 40-41 °C;
łagodna biegunka;
nieżyt nosa z czystą wydzieliną z nosa;
łagodny kaszel, świszczący oddech.

Kaszel i świszczący oddech nie zawsze są odnotowywane. Jeśli nie ma pogarszających się patologii, zwierzę wraca do zdrowia.

Przewlekłe

Ostra paratyfus przechodzi w postać przewlekłą. Zapalenie jelita stopniowo ustępuje, biegunka ustaje, ale infekcja przenosi się do tkanki płucnej. Chore cielę oddycha ciężko i często, czasami ze świszczącym oddechem i gwizdem. Podczas słuchania z wdechem i wydechem słychać świszczący oddech, z opukiwaniem (stukaniem), zauważa się otępienie dźwięków.

Czas trwania przewlekłego paratyfusu - do 2 miesięcy. Prawdopodobieństwo śmierci w przypadku braku odpowiedniego leczenia jest wysokie, ponieważ ciało zwierzęcia jest w stanie wyczerpania.

Diagnoza

W celu wykrycia drobnoustrojów chorobotwórczych w laboratorium przeprowadzana jest reakcja aglutynacji - wytrącanie przylegających bakterii pod wpływem przeciwciał w środowisku elektrolitowym. Wyniki analizy są często przeceniane nie tylko u pacjentów, ale także u pobliskich zdrowych zwierząt. Dokładną diagnozę stawia lekarz weterynarii po sekcji zwłok martwego cielęcia. To, co pokazuje sekcja zwłok w różnych postaciach paratyfusu, jest wskazane w tabeli.narządy

Zmiany ostre płuca bogaty czerwony, wypełniony krwią, miejscami stwardniały mięsień sercowy stan zapalny zmienione tak samo jak w ostrej postaci choroby płucaobficie usiane martwiczymi plamami, oskrzela zatkane masą ropną, stan zapalny błony śluzowej, z licznymi krwotokami

	błony śluzowe	krwotoki
wątroba i śledziona	spuchnięte, krwotok
		podostre
	głównie zdegenerowany	żołądek i jelita
	wątroba i śledziona	pobite szare plamy
	płuca	czerwone, z pogrubieniem tkanki i skrzepy krwi w różnych miejscach, drzewo oskrzelowe jest w stanie zapalnym, wewnątrz ma nagromadzenia śluzowe i ropne, obrzęknięte i zaczerwienione węzły chłonne w pobliżu płuc

Metody leczenia

Właściciel musi natychmiast odizolować chore osoby i zdezynfekować stodołę. Najbardziej niezawodnym lekiem na paratyfus jest „Bakteriofag”. Sprzedawany jest w butelkach 20 ml, po 4 sztuki w pudełku. Cielę podaje się doustnie 3 razy dziennie, 2,5 butelki w przypadku łagodnej gorączki paratyfusowej, 5 butelek w przypadku ciężkiej.

Wśród skutecznych leków można zauważyć zawiesinę „Klamoksil” i roztwór do wstrzykiwań „Terramycin”. Pierwszy lek wstrzykuje się do mięśnia, dawka wynosi 1 ml na 10 kg masy ciała. W ciężkich przypadkach paratyfusu po 2 dniach wstrzyknięcie powtarza się. Drugi lek ma znacznie silniejsze działanie, jest wstrzykiwany jednorazowo do mięśnia w tej samej dawce.

Nadal możesz leczyć cielę preparatami doustnymi Sulgin, Lewomycetyna, Furazolidon. Dodawane są do mieszanek paszowych 3 razy dziennie, dawka wynosi 3-8 mg na 1 kg masy ciała. Leki można zmieniać.Zwierzętom poddawanym leczeniu podaje się nikotynamid (witamina B_{3), dzienna dawka to 100 mg na 1 kg karmy. Cielę z paratyfusem jest poddawane kwarantannie przez 3 miesiące.}

Możliwe konsekwencje

U chorego zwierzaka puchnie tkanka mózgowa, krwotoki występują w narządach układu rozrodczego i moczowego. W niektórych przypadkach możliwe są zmiany patologiczne w wątrobie i śledzionie. Główny wpływ infekcji spada na jelita, rozpoczyna się stan zapalny, zaburzony jest stan czynnościowy tkanek śluzowych wyściełających rurkę jelitową. W zaawansowanych przypadkach łydka ma skurcze kończyn – jest to oznaka uszkodzenia tkanek stawowych.

W postaci ostrej cielęta w wielu przypadkach umierają w ciągu 1-2 dni od wystąpienia objawów z powodu zatrucia krwi. Przy odpowiednim i terminowym leczeniu śmiertelność młodych osobników można zmniejszyć do 3%, a nawet uratować wszystkie zwierzęta.

Szczepienia i środki zapobiegawcze

Głównym środkiem zapobiegawczym jest utrzymanie czystości. Oborę należy regularnie czyścić i dezynfekować, zmieniać ściółkę, myć karmniki i miski, z których jedzą cielęta. Jako środek dezynfekujący zalecana jest zaprawa wapienna. Pomieszczenie powinno być suche, wentylowane, przestronne. Ważne jest, aby sprzęt do hodowli zwierząt był czysty i dobrze karmić zwierzęta.

Drugim środkiem zapobiegawczym jest szczepienie zwierząt gospodarskich. Krowy mogą być nosicielami paratyfusu, zarażają nowonarodzone cielęta, a te, których układ odpornościowy nie jest jeszcze silny, organizm jest słaby, nie mogą zwalczyć infekcji. Dlatego cielę urodzone przez nieszczepioną krowę jest natychmiast izolowane. Bydło jest szczepione przeciwko paratyfusowi skoncentrowaną szczepionką ałunu formolu. Dawkę i częstotliwość szczepień ustala lekarz weterynarii. Nie możesz leczyć i szczepić zwierząt według własnego uznania, wszystkie działania muszą być skoordynowane z weterynarzem.