Amerykański struś: opis nandu i stylu życia, gdzie żyje i rozmnaża się

Nandu amerykański wygląda jak struś afrykański. Jest to ptak o długich kończynach i wydłużonej szyi. Chociaż ma skrzydła, nie może latać. Nandu mieszka na sawannach Ameryki Południowej, świetnie biega, wie, jak chronić się przed wrogami. Ptaki od dawna są udomowione przez miejscowych. Nandu amerykański jest hodowany w wielu krajach na smaczne, ale twarde mięso, duże jaja i tłuszcz.

Informacje historyczne

Nandu z rzędu nandu-kształtnych od niepamiętnych czasów żyją w Ameryce Południowej w strefie podzwrotnikowej i umiarkowanej. Po raz pierwszy ptaki te zostały zauważone i opisane w swoich pamiętnikach przez hiszpańskich zdobywców, którzy popłynęli na kontynent południowoamerykański w XVI wieku.Ci przedstawiciele w kształcie nandu zostali udomowieni przez starożytnych Indian. Duże ptaki hodowano na mięso, jajka, tłuszcz. Indianie ozdobili swoje stroje piórami. Rany nacierano tłuszczem. Pierwsi emigranci, którzy mieszkali w Ameryce Południowej w XVII i XVIII wieku, nauczyli tych krewnych afrykańskiego strusia pilnować mieszkań. Hiszpanie trzymali nandu zamiast psów.

Opis i charakterystyka nandu

Charakterystyka nandu-shaped z Ameryki Południowej:

• wysokość - 1,33-1,53 m;
• waga - 30-40 kg;
• tors owalny, zwarty;
• szyja jest długa, głowa mała;
• na szyi i głowie są krótkie pióra;
• kończyny długie, muskularne, biodra pierzaste;
• skrzydła mocno dociśnięte do ciała, krótki ogon;
• kamuflażowe upierzenie, ospowate (biało-szaro-brązowe);
• dziób jest mały, prosty, z zaokrąglonym końcem;
• skrzydła są słabo rozwinięte, mają jedną ostrogę na końcach, nie ma pióra ogona i lotki;
• łapy mają 3 palce połączone membraną, na końcach palców znajdują się pazury.

Styl życia, zachowanie i dystrybucja

Przedstawiciele nandu-podobni żyją na sawannach, lasach, płaskowyżach i pogórzach Ameryki Południowej (w strefach podzwrotnikowych i umiarkowanych). Ptaki są prawie 2 razy mniejsze od strusia afrykańskiego. Można je znaleźć w Argentynie, Brazylii, a także w Paragwaju, Chile, Boliwii, Urugwaju.

Istnieją dwa rodzaje nandu: północne lub zwykłe (mieszka na nizinach, sawannach) i Darwin lub południowe (mieszka w południowej części kraju, u podnóża). Obecnie ci krewni strusia afrykańskiego są hodowani w USA, Niemczech i innych krajach europejskich, a także w Rosji.

Nandu żyją w dużym stadzie ptaków. W okresie godowym tworzą rodziny. Ze względu na hodowlę rozpraszają się po pampasach. W rodzinie na jednego mężczyznę przypada 6-7 kobiet. Jaja składane są na wiosnę. Dojrzewanie w nandu następuje w wieku 3-4 lat. Samice z tej samej rodziny składają jaja we wspólnym gnieździe. Samiec wysiaduje lęg. W gnieździe znajduje się 15-40 jaj, każde o wadze około 600 gramów. Pisklęta rodzą się w 42-45 dni. Samiec opiekuje się również potomstwem. Pisklęta ważą około 500 gramów. Ich ciało pokryte jest brązowo-białym puchem. Pod koniec pierwszego roku życia pisklętom rosną pióra.

Przedstawiciele stylu nandu biegają szybko, osiągają prędkość do 60,5 km/h. Są doskonałymi pływakami i potrafią pływać po małych rzekach. Nandu dobrze skacze, potrafi przeskoczyć fosę o długości 3 metrów. Ptaki nie latają ze względu na dużą wagę. Jednak często używają skrzydeł, aby zachować równowagę podczas biegu.

Ci krewni afrykańskich strusi są aktywni w ciągu dnia.W ekstremalnym upale chowają się w cieniu, a wieczorem szukają jedzenia. Cały dzień niczym nandu mija w poszukiwaniu jedzenia lub odpoczynku. Na sawannach ptaki żyją obok roślinożerców. Mieszkańcy południowoamerykańskich pampasów mają wspólnych wrogów, w razie niebezpieczeństwa uciekają razem lub bronią terytorium. Ostrogi na skrzydłach nandu pomagają im w walce z wrogiem.

Głos tych krewnych afrykańskich strusi jest bardziej podobny do dźwięku wydawanego przez drapieżniki z rodziny kotów. Wydaje się, że ptaki krzyczą: „Nan-du, nan-du”. Ten dźwięk wydają samce podczas ich godowych gier. W razie niebezpieczeństwa ptaki syczą, podnoszą skrzydła, atakują wroga.

Przedstawiciele Nandu-podobnego porządku jedzą wszystko, co znajdą w pampasach. Są wszystkożerne. Ich dieta składa się z nasion roślin, zieleni, liści, owoców, jagód. Żywią się owadami, wężami, małymi kręgowcami, rybami, skorupiakami. Małe kamyczki są regularnie połykane, aby ułatwić mielenie jedzenia w żołądku.Mogą długo pozostawać bez wody. Jednak bardzo lubią pić, często osiedlając się w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie jest dużo jedzenia.

Status gatunku i relacje z ludźmi

Dzikie nandu zachowane na sawannach Ameryki Południowej. Stada ptaków często najeżdżają pola rolników, dlatego ludzie je eksterminują. To prawda, że ci krewni strusi są obojętni na zboża. Przeciwnie, jedzą szkodniki polne (myszy, owady), a także uwielbiają zieloną trawę.

Liczba amerykańskich nandu stale spada. W 1980 r. liczba dzikich ptaków wynosiła 50 000. Polowanie na podobne do nandu grozi wyginięciem gatunku. Jeden z podgatunków nandu (długodzioby) jest już wymieniony w Międzynarodowej Czerwonej Księdze (IUCN).

Cechy hodowli

Amerykańscy nandu nie boją się ludzi, łatwo je oswajają i dogadują się ze wszystkimi mieszkańcami zagrody drobiu. Ptaki są hodowane na mięso i jajka. Osoby dorosłe lub młode są kupowane w szkółkach nandu.

Utrzymanie i pielęgnacja domu

Aby utrzymać nandu amerykański, potrzebujesz kurnika i dużej woliery jako miejsca spacerowego. W ciepłym sezonie ptaki mogą przebywać na zewnątrz przez cały dzień. To prawda, że \u200b\u200bzaleca się zbudowanie baldachimu na terenie obszaru spacerowego, aby nandu mógł ukryć się przed upałem lub deszczem. W wybiegu musisz wyposażyć karmniki i poidła.

W zimie ptaki powinny przebywać w pomieszczeniach do 3 metrów wysokości. Ci kochający ciepło mieszkańcy subtropików mogą przeziębić się w zimnych porach roku. W kurniku należy utrzymywać temperaturę 15-20 stopni Celsjusza.

Nandu uwielbia odpoczywać na stercie słomy na podłodze. Ściółkę należy usuwać, gdy się zabrudzi. W kurniku, w którym trzymane są ptaki, powinno być sucho, ciepło, jasno. W pomieszczeniu musi znajdować się system wentylacyjny.

Karmienie

Urodzone pisklęta o wadze 0,5 kg karmione są gotowanymi jajkami, twarogiem, jogurtem. Małe ptaki zjadają do 1 kilograma paszy dziennie. Stopniowo dietę nandu wzbogaca się o zboża, soczyste zioła i warzywa. W wieku trzech miesięcy ptaki potrzebują 3 kg paszy dziennie, a w wieku 12 miesięcy - 4-5 kg paszy dziennie. Maksymalny przyrost masy dorosłego ptaka to 40 kilogramów.

Nandu jest karmione mieszanką paszową, mączką, otrębami, ciastem, mieszankami zbóż, trawą, drobno posiekanymi warzywami i owocami. Dieta ptaków powinna zawierać sól, mączkę kostną, kredę, drożdże paszowe, wodę.

Reprodukcja

Nandu są gotowe do rozmnażania w wieku trzech lat. Samice składają jaja (po 10-12 sztuk), a samce je wysiadują. Ich okres godowy rozpoczyna się jesienią, a kończy zimą. Pisklęta pojawiają się po 45 dniach od rozpoczęcia inkubacji. Zazwyczaj małe pisklęta wylęgają się z jaj na wiosnę.Wskaźnik przeżywalności młodocianych wynosi 80 procent.

Przydatne wskazówki dla początkujących

Nandu świetnie czuje się w niewoli, ale podczas hodowli zaleca się stworzenie takich samych warunków dla ptaków jak na wolności. Ci mieszkańcy sawann uwielbiają aktywny tryb życia. W wolierze ptaki muszą się swobodnie poruszać. Latem można je trzymać na zewnątrz przez cały dzień.

Nandu są bezpretensjonalne, jedzą to samo co kurczaki, potrafią przystosować się do życia w każdym klimacie. To prawda, że hodowla tych ptaków z ekonomicznego punktu widzenia jest mniej opłacalna niż strusie afrykańskie. Nandy jedzą tyle samo co duże ptaki, a ich waga jest niewielka (tylko 30-45 kg). W domu są wykorzystywane jako pasterze dla gęsi i owiec. Ptaki te same prowadzą stado na pastwisko i same przynoszą je do domu, poza tym odpędzają psy i lisy ze swoich podopiecznych.

Zalecane