Rosyjska rasa koni: opis i cechy treści

Rosyjska jazda konna - wyjątkowa rasa koni. Trudno o bardziej eleganckie stworzenie. Ten niesamowity koń łączy w sobie moc i zwiewną grację. Jak w stanie nieważkości wykonuje piruety i dzielnie pokonuje wszelkie przeszkody. Koń jest w stanie wyciągnąć swojego pana z wiru bitwy. Swoją służbę wykonuje pomimo upału i mrozu. Jednocześnie nie można znaleźć bardziej wrażliwego zwierzęcia, które potrzebuje miłości i uwagi.

Dane historyczne

Wyjątkowa rasa koni pojawiła się dzięki staraniom hrabiego Aleksieja Grigoriewicza Orłowa. Kierowany żarliwą chęcią wyhodowania konia referencyjnego, hrabia wybrał do hodowli najlepszych przedstawicieli ras arabskich i europejskich.

Najsilniejsi i najtrwalsi potomkowie tych koni mieli zostać przydzieleni do służby w oddziałach kawalerii. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności perski szach podarował cesarzowej Katarzynie parę pięknych ogierów. Wiedząc o planach Aleksieja Grigoriewicza, królowa natychmiast przeniosła je na własność hrabiego. Kolekcję koni uzupełniano podczas walk rosyjsko-tureckich. Entuzjastyczny arystokrata stanął przed zadaniem wyhodowania rasy koni, które z łatwością nauczyłyby się i znosiły trudy surowego klimatu.

Specjalne wymagania zostały nałożone na kształtowanie wyglądu zwierząt. Koń ptak, koń marzeń. W ten sposób hrabia Orłow widział idealnego konia.

Przodkami rasy Oryol były konie pochodzenia angielskiego, arabskiego i azjatyckiego. W 1770 stadnina koni Aleksieja Grigoriewicza stała się dumą Imperium Rosyjskiego. Słynny hipolog V. I. Koptev z podziwem zauważył niesamowitą grację koni Oryol. „Szyja jest skręcona w pierścień, plecy są elastyczne, usta miękkie.Konie są posłuszne i mądre” – taki opis podał zwierzętom specjalista.

W 1802 roku hrabia Rostopchin zainteresował się stworzeniem nowej rasy koni wyścigowych. Do prac hodowlanych wykorzystywał najbardziej wytrzymałe konie krwi angielskiej i arabskiej. Wysiłki hrabiego nie poszły na marne. Hodowca pokazał światu energiczne, krępe konie o krótkiej szyi. Konie wyróżniały się upartym usposobieniem. Wygląd zewnętrzny zwierząt nie był tak olśniewająco dobry jak u zwierząt domowych rośliny Oryol. Jednak konie Rastopczina były znacznie bardziej wytrzymałe niż ich konkurenci.

Po śmierci hrabiego Orłowa stadnina koni Chrenowskich została osierocona. W 1845 roku gospodarstwo zostało sprzedane państwu. Jak na ironię, ten sam los spotkał przedsięwzięcie hrabiego Rostopchina. Nowi właściciele postanowili połączyć dwie słynne rasy. Tak pojawił się koń Orlovo-Rostopchinskaya.

Złoty wiek rosyjskiej hodowli koni zakończył się wybuchem I wojny światowej.W warunkach załamanej gospodarki kraju hodowla koni okazała się luksusem, na który nie stać było. Większość koni zginęła podczas bitew. Pozostali przy życiu przystojni mężczyźni byli wykorzystywani do transportu towarów i prac polowych. Konie nieprzystosowane do takich czynności często ginęły.

Władze zapamiętały cenne konie dopiero w latach 30. XX wieku. Garstka ocalałych koni znalazła schronienie pod dachem stadniny Derkul. Praca hodowlana została wznowiona, a nawet uwieńczona sukcesem. Triumfem specjalistów firmy Derkul był występ na ogólnounijnej wystawie koni rasy orłowo-rostopczyńskiej w 1939 roku. W tym samym czasie rasa otrzymała nową nazwę - rosyjska jazda konna.

Szczęście nie trwało długo. W strasznych latach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej liczba unikalnych koni została prawie całkowicie zmieciona z powierzchni ziemi. Cudem ocalałe konie zostały zebrane na terenie stadniny Krasnogvardeisky. Pracownicy farmy dołożyli wielu starań, aby tym wyjątkowym koniom przywrócić dawną świetność.Jednak za panowania Chruszczowa rasa została zniszczona.

W 1978 roku, dzięki staraniom pracowników stadniny koni Starożyłowskiego i Akademii Timiryazeva, rozpoczęto prace nad odtworzeniem rasy. Korzystając ze starych zapisów prac selekcyjnych, naukowcy krok po kroku zbliżali się do celu. Specjaliści zakładu poszukiwali potomków cennych koni. W hodowlę zaangażowane były konie achał-tekiński, a także rasy arabskie, europejskie i domowe.

W 1999 roku rosyjski koń wierzchowy otrzymał oficjalne uznanie.

Opis i charakterystyka rosyjskiej rasy koni wierzchowych

Wdzięczna sylwetka potomka rasy Orlowo-Rostopchin jest podobna do sylwetki konia arabskiego. Dzięki elastycznym stawom ruchy konia są płynne i pełne gracji.

Wygląd zewnętrzny i kolor

Wysocy przedstawiciele rosyjskiej rasy koni imponują swoją wielkością.Ogiery osiągają 172 cm wzrostu, klacze są nieco mniejsze. Ich maksymalna wysokość wynosi 165 cm, mięśnie są dobrze rozwinięte, waga zwierzęcia średnio sięga 500 kg. Długa, zakrzywiona szyja zwieńczona jest płaskorzeźbą głowy. Uszy są małe, wrażliwe, spiczaste. Duże, ciemne oczy wyglądają wyraziście i mądrze. Duże, drżące nozdrza dopełniają portret przystojnego mężczyzny.

Mięśnie plecy i szeroka, wyrzeźbiona klatka piersiowa harmonizują z grzbietem zwierzęcia. Zad konia wydatny, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Smukłe, umięśnione nogi nadają koniowi wyrafinowany wygląd. Wszystkie połączenia są wyraźnie widoczne. Kopyta o małej wysokości. Dzięki konstrukcji nóg oraz miękkim, elastycznym pęcikom zwierzę wyróżnia się wyjątkowym, miękkim krokiem. Jedwabista grzywa i falisty, długi ogon dopełniają portretu zwierzęcia. Rosyjskie konie wyścigowe mogą być czarne lub gniadkie.

Temperament i charakter

Zwierzę wyróżniają się arystokratycznymi manierami.Koń jest cierpliwy i łatwy do trenowania. Zwierzę potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Chętnie odpowiada na pochwały. Nie wybacza właścicielowi agresywnej lub lekceważącej postawy. W takich przypadkach koń staje się uparty i drażliwy.

Ze względu na przyjazny charakter zwierzaka można spotkać w szeregach policji konnej. Jeśli zwierzę przywiąże się do jeźdźca, może nie rozpoznać innego właściciela. Ze względu na specyficzny temperament i parametry fizyczne zwierzę potrzebuje aktywnego trybu życia. Bez gier i uwagi właściciela koń może tęsknić za domem. Zwinne, zwinne zwierzę stworzone do zawodów.

Produktywność

Koń jest przeznaczony wyłącznie do pokazów, ujeżdżenia i triathlonu. Traktowanie konia jako źródła mięsa to bluźnierstwo.

Główne zalety i wady

Wychowywanie rosyjskiego konia wierzchowego wymaga cierpliwości, miłości i taktu. Aby osiągnąć pomyślny wynik, należy wziąć pod uwagę zalety i wady zwierzęcia. Pozytywne cechy:

naturalna ciekawość;
przyjazność;
wysoka inteligencja;
cierpliwość;
zręczność i wigor.

Wady rasy:

upór;
upór;
szybko myśli, ale z takim nastawieniem natychmiast pojmuje zarówno dobro, jak i zło. Ze względu na tę jakość zwierzę musi być pod stałą kontrolą.

Utrzymywanie koni czystej krwi

Pełne wdzięku zwierzę wymaga szczególnej troski i szczególnej uwagi. Ze względu na zwiększoną aktywność i wielkość konia konieczne jest zapewnienie pupilowi przestronnej „przestrzeni życiowej”. Na mieszkania osobiste przeznaczono co najmniej 5 m. Stoisko jest codziennie dokładnie sprzątane. Myj stragan dwa razy w tygodniu. Wiosną pokój jest traktowany środkiem antyseptycznym.W ciepłe dni zwierzę może chodzić. Świeże warzywa zawierają witaminy i składniki odżywcze.

Wrażliwe zwierzę nie znosi ostrych, głośnych dźwięków i nieprzyjemnych zapachów. Koń potrzebuje regularnych spacerów (minimum 3-4 razy w tygodniu). Bez aktywnego trybu życia mięśnie konia szybko ulegną zanikowi. Po chodzeniu kopyta i ciało zwierzęcia są dokładnie czyszczone. W trakcie zabiegu nie można podchodzić do konia od tyłu (koń może nie radzić sobie ze swoimi emocjami i kopać człowieka). Miska do picia musi być stale napełniona świeżą wodą. Odwodnienie grozi zwierzęciu śmiercią. Podkowy wykonywane są indywidualnie dla konia sportowego, według własnych standardów.

Karmienie konia domowego

Dieta składa się z wysokiej jakości składników. Surowo zabrania się dawać zwierzęciu nieświeżą, słabo wysuszoną karmę. Codzienna dieta zdrowego, aktywnego konia składa się z:

4 kg paszy lub ziarna;
1 kg posiekanej słomy żytniej lub pszennej (składnik niezbędny do produkcji śliny u zwierzęcia);
4 kg siana łąkowego;
2 kg warzyw lub owoców (koń będzie zadowolony z przysmaków w postaci buraków, marchwi, dyni i jabłek);
witaminy i minerały jako suplement diety.

Oprócz wymienionych składników zwierzę otrzymuje mączkę kostną. Substancja uzupełnia niedobory wapnia w organizmie konia. Brak tego pierwiastka grozi problemami z kośćmi i stawami konia.

Zasady hodowlane

Do dalszej hodowli dozwolone są konie, które nie mają wad rasy. Zwierzęta są wybierane według kryteriów: pochodzenie, budowa ciała, eksterier, wydajność, jakość potomstwa.

Oddzielne wymagania dotyczą koloru konia. Koń referencyjny może być tylko gniady lub czarny, bez cętek.

Możliwe choroby

Jeśli przestrzegasz zasad trzymania koni, prawdopodobieństwo zachorowania zwierzaka jest niewielkie. W złych warunkach koń może być narażony na choroby wirusowe, takie jak grypa czy nieżyt nosa. Obornik, który nie zostanie usunięty na czas, może wywołać taką uciążliwość, jak mycie. Chorobie towarzyszy kaszel i utrata apetytu. Wilgotna, brudna ściółka to pewna droga do chorób racic (gryzienie, ochwat). Stosowanie karmy o nieodpowiedniej jakości grozi zwierzęciu bolesną kolką. We wszystkich przypadkach zasięgnij natychmiastowej pomocy weterynarza.

Aplikacja

Rosyjskie konie wierzchowe są z powodzeniem wykorzystywane w spektakularnych pokazach, wyścigach i wystawach. Konie luksusowe są stałymi uczestnikami parad i imprez świątecznych. Konie służą w szeregach policji konnej. Dzięki spokojnej naturze koń może stać się prawdziwym przyjacielem.