Sosna czarna: opis, wysokość i wymiary, zasady sadzenia i pielęgnacja drzew

Sosna czarna przypomina wyglądem tradycyjną powszechną odmianę. Jedyna różnica to ciemniejsze igły. Drzewo charakteryzuje się właściwościami dekoracyjnymi i jest często wykorzystywane do ozdabiania domków letniskowych. Aby kultura zawsze zachowała swoją atrakcyjność, ważne jest prawidłowe sadzenie i zapewnienie jej wysokiej jakości pielęgnacji.

Opis botaniczny

Sosna czarna lub austriacka nazywana jest w botanice Pinus Nigra. Wysokość kultury sięga 20-35 metrów. Drzewo osiąga maksymalny rozmiar w wieku 30 lat. Roślina może osiągnąć wiek 200-600 lat. Jednak są też stulatkowie, którzy mają ponad 800 lat.

We wczesnych latach kultura miała piramidalną koronę. Jednak w miarę wzrostu drzewo przybiera kształt parasola. W tym przypadku średnica kultury sięga 3 metrów. Sosna ma prosty pień i czarną korę, pokrytą jasnymi rowkami. Roślina jest często wykorzystywana do celów dekoracyjnych.

Pomimo wysokiej mrozoodporności drzewo rozwija się powoli w środkowej strefie i często przemarza. Jednocześnie kultura jest bardzo odporna na suszę. Drzewo charakteryzuje się rozwiniętym systemem korzeniowym, który dość głęboko zapada się w glebę. Dzięki temu drzewo z łatwością trzyma się na zboczach gór.

Sosna czarna charakteryzuje się szarymi pędami. Igły młodej rośliny wyróżniają się jasnozielonym kolorem. W miarę wzrostu staje się ciemny i nabiera brązowawych odcieni. Igły osiągają 15 centymetrów i są dość cienkie. Są łączone w wiązki po 2 sztuki.Owoce prezentowane są w postaci żółto-brązowych szyszek, w których znajdują się nasiona o wielkości około 6 milimetrów. Ujawniają się po 3 latach.

Popularne odmiany

Roślina ma wiele odmian różniących się wyglądem i wielkością. Pozwala to wybrać kulturę zgodnie z własnymi wymaganiami i wykorzystać ją do dekoracji witryny. Najpopularniejsze odmiany sosny czarnej to:

1. Nana - osiąga wysokość 3 metrów. W tym samym czasie drzewo rośnie o 5 centymetrów rocznie. Charakteryzuje się ozdobną kulistą koroną, która ma prawie czarny kolor. Pędy różnią się wzrostem w pionie. Inną cechą kultury jest system korzeniowy. Ta odmiana jest dość światłolubna. Nie rozwija się w cieniu i nie toleruje suszy.
2. Pyramidalis - roślina ta ma wąską piramidalną koronę. Przez 1 rok kultura wzrasta o 20 centymetrów.Jednocześnie maksymalna wysokość drzewa sięga 8 metrów, a średnica 3. Kultura ma ciemnozielone igły, które rosną w pęczkach składających się z 2 igieł. Roślina rozwija się normalnie na każdej glebie, ale w większym stopniu preferuje podłoże wapienne. Charakterystyczne cechy kultury to mrozoodporność i zanieczyszczone powietrze.
3. Fastigiata - ten rodzaj drzewa wyróżnia się wąską koroną o stożkowatym kształcie. Tworzy dość silne pędy i charakteryzuje się powolnym wzrostem. Od 15 lat roślina rośnie o 2 metry wysokości i 50 centymetrów szerokości. Drzewo charakteryzuje się błyszczącymi igłami, które tworzą wiechy. Ma również brązowe pąki w kształcie stożka. Roślina nie jest zbyt wymagająca pod względem składu gleby i oświetlenia. Rozwija się normalnie w pojedynczych nasadzeniach i łączy się z innymi drzewami i krzewami.
4. Japoński - średnia wielkość tej rośliny sięga 25 metrów. Rośnie głównie w ogrodach japońskich.W odpowiedniej glebie roślina dorasta do 40 metrów wysokości. W młodym wieku korona ma kształt stożkowy, ale z czasem staje się piramidalna. W miarę rozwoju drzewa kora nabiera ciemnego koloru i pokrywa się pęknięciami. Dzięki mocnym korzeniom drzewo może służyć do wzmacniania nasadzeń. Igły tworzą pęczki i znajdują się blisko krawędzi gałęzi. Są w kolorze ciemnozielonym.
5. Helga to odmiana karłowata o stożkowatym kształcie. Wyróżnia się długimi igłami o jasnozielonym kolorze. Roślina charakteryzuje się niezbyt szybkim wzrostem. W ciągu 10 lat zwiększa się o 1 metr. W tym przypadku średnica korony nie przekracza 1,5 metra. Efedryna charakteryzuje się odpornością na działanie wiatru, jednak jasne światło słoneczne może powodować oparzenia. Najbardziej odpowiednia dla rośliny jest ił. Jednak drzewo może również rosnąć na kamienistej glebie.
6. Nigra to dość atrakcyjna roślina ozdobna o ciemnozielonych igłach i niewymagająca warunków uprawy.Roślina ma również wyraźne cechy dekoracyjne. Doskonale uzupełnia parki i nadaje się do uprawy w domkach letniskowych.

Obszar wzrostu

Sosna czarna czarna lub inne odmiany drzew tego gatunku dobrze rosną zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak i zacienionych. Jednocześnie kultura słabo rośnie w miejscach, w których gromadzi się górska magma. Dobrze rozwinięty system korzeniowy pomaga uprawie dobrze radzić sobie z suszą. Obecność odpowiedniej gleby i wystarczającego światła prowadzi do powstania obszarów leśnych.

Sosny czarne są najczęściej spotykane w górach Europy. Ponieważ kultura często nazywana jest górzystą. W warunkach naturalnych kultura rośnie w Algierii i krajach śródziemnomorskich.

Lądowanie

Małe sadzonki są często sprzedawane w pojemnikach. Dlatego można je sadzić w różnych okresach - od połowy kwietnia do połowy października.Nie musisz w tym celu kopać wielkiej dziury. Powinien być nieco większy niż wymiary pojemnika. Sadząc kulturę, nie pogłębiaj jej. Ważne jest, aby szyjka korzeniowa drzewa była równo z ziemią.

Opieka pooperacyjna

Sosna Pinus Nigra jest uważana za bardzo bezpretensjonalną. Do jego uprawy ważne jest przestrzeganie standardowych zasad agrotechnicznych. W pierwszym miesiącu kulturę należy podlewać raz w tygodniu. Następnie kulturę nawilża się tylko podczas długich okresów suszy. Jest to wymagane w ciągu pierwszych 2 lat po posadzeniu.

Niektóre gatunki ozdobne mają wyjątkowe wymagania pielęgnacyjne. Aby odnieść sukces w ich uprawie, ważne jest zapoznanie się z instrukcją w momencie zakupu sadzonek.

Sosna nie stawia szczególnych wymagań dotyczących nawożenia. Wczesną wiosną drzewo powinno być karmione kombinowanym środkiem mineralnym. Pomoże to przyspieszyć wzrost zielonej masy.

Sosna czarna nie wymaga cięcia kształtującego. Czasami na początku sezonu konieczne jest usunięcie chorych i starych gałęzi. Pomaga to nadać roślinie atrakcyjny wygląd. Niektóre odmiany ozdobne są rzeźbione.

Młode drzewa potrzebują przygotowania do zimy. Aby to zrobić, koło pnia należy obficie zwilżyć i przykryć warstwą ściółki. Jego grubość powinna wynosić 15-20 centymetrów. Drzewa powinny być traktowane środkami owadobójczymi przed nadejściem chłodów. Gałęzie w spiralę należy związać liną. Pomoże to zapobiec ich pękaniu pod ciężarem śniegu lub wiatru.

Metody reprodukcji

Zaleca się rozmnażanie drzewa przez nasiona. Sadzonki sosny czarnej praktycznie nie zapuszczają korzeni. Możesz także hodować kulturę przez szczepienie. Jednak tylko profesjonaliści mogą to zrobić.

Aby rozmnażać kulturę przez nasiona, należy jesienią zebrać szyszki i wysuszyć je w celu wydobycia nasion.Jesienią można je sadzić bezpośrednio do gleby. Podczas sadzenia w wiosennych pojemnikach nasiona należy umieścić w lodówce na 2-3 miesiące. Dzięki stratyfikacji możliwa będzie poprawa ich przeżywalności.

Nasiona zaleca się sadzić w glebie odżywczej w odstępie 5 centymetrów. Ważne jest, aby zapewniały stabilną temperaturę na poziomie +20 stopni i umiarkowane podlewanie. Po roku sadzonki można sadzić w otwartej glebie.

Możliwe choroby i szkodniki

Roślina jest odporna na choroby. Czasami jednak cierpi na następujące patologie:

1. Błystka sosnowa - jest uważana za jedną z najniebezpieczniejszych. Wraz z rozwojem tej patologii igły stają się jasnobrązowe. Za 1-2 lata drzewo może całkowicie umrzeć. Dlatego leczenie musi rozpocząć się natychmiast. W tym celu traktuje się je płynem Bordeaux o stężeniu 1%.Po raz pierwszy odbywa się to na początku maja. Następnie należy wykonać 2-3 kolejne opryski w odstępie 5 dni.
2. Brown Shutte - najczęściej rozwija się zimą. W tym przypadku igły stają się brązowe i pokryte białym nalotem. W leczeniu patologii warto stosować leki „Angle” lub „Hom”.
3. Rak rakowy - ta choroba najpierw atakuje igły. Opadają w postaci parasoli i stają się żółto-zielone. Po stopieniu się śniegu igły przybierają czerwonawo-brązowy odcień. Nieleczone, martwe plamy pojawiają się na korze. Do zwalczania patologii stosuje się „Fundazol”.

Sosna czarna rzadko cierpi na ataki szkodników. Czasami jednak jest atakowany przez owady łusek sosnowych. Te małe pasożyty żyją na odwrotnej stronie igieł. W rezultacie igły brązowieją i odpadają. Aby pozbyć się szkodników, drzewa należy w lipcu spryskać preparatem Aktellik.

Zalety drewna

Ta kultura ma wiele odmian, które pozwalają tworzyć atrakcyjne kompozycje. Ich wartość polega na ich zdolności do oczyszczania i dezynfekcji powietrza.

Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Roślina jest często wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu. Dobrze komponuje się z innymi drzewami iglastymi. Dopuszczalne jest również łączenie sosny czarnej z krzewami i kwiatami liściastymi. Pomaga to stworzyć niepowtarzalny projekt.

Rośliny karłowate są często używane do kształtowania alejek krajobrazowych, wzgórz alpejskich, klombów, klombów. Takie sosny świetnie wyglądają z nasadzeniami wrzosów, zbóż, kompozycji kamiennych. W przypadku takich zespołów stosuje się drzewa o wysokości do 4 metrów. Szczególnie udane będą odmiany, które nie rozwijają się bardzo szybko.

Wysokie drzewa mogą być używane jako tasiemce lub w połączeniu z innymi uprawami. Takie drzewa są często używane do wyznaczania stref i ozdabiania żywopłotów. Wiele gatunków jest mało wymagających warunków i rozwija się normalnie w każdym typie gleby.

Drzewa świetnie wyglądają z uprawami liściastymi i krzewami okrywowymi. Nie zaleca się ich jednak łączyć z bzem, brzozą i czeremchy.

Sosna czarna to doskonała roślina ozdobna, która idealnie pasuje do różnorodnych kompozycji. Aby roślina mogła normalnie się rozwijać, ważne jest prawidłowe przeprowadzenie prac sadzenia i zapewnienie jej pełnej i wysokiej jakości opieki.

Zalecane